Bu çalışma, Türkiye’nin en büyük iki şehri olan İstanbul ve Ankara’daki maddi ve sosyal yoksunlukta etkili faktörleri analiz etmeyi hedeflemektedir. Bu bağlamda çalışma, TÜİK 2022 gelir ve yaşam koşulları araştırması hane mikro veri setini kullanmış ve veriler logit yöntemi ile analiz edilmiştir. Çalışmanın bulguları, maddi ve sosyal yoksunlukta etkili bölgesel farklılıkların olabileceğini göstermiştir. Yapılan analizler, Ankara’da ev sahipliğine kıyasla kiracı olmanın maddi yoksunluk yaşama olasılığını arttırdığını göstermektedir. Çalışmanın sonuçları, İstanbul’da konut harcamalarının yoksunlukla doğrudan ve istatistiksel olarak anlamlı bir ilişkisi olmadığını buna karşın Ankara’da konut için yapılan harcamalar arttıkça yoksunluk yaşama olasılığının azaldığını göstermektedir. Söz konusu bölgesel farklılıkların yanında çalışmanın sonuçları İstanbul ve Ankara özelinde benzer örüntü sergileyen faktörlerin de olduğunu göstermiştir. Buna göre kredi, kredi kartı ya da faturalarını zamanında ödeyemeyenlerin diğerlerine kıyasla maddi ve sosyal yoksunluk yaşama olasılıkları artmakta iken yüksek hane gelirinin ise yoksunluğu azalttığı tespit edilmiştir. Çalışmada her iki ilde de, maddi ve sosyal yoksunlukta benzeyen ve farklılaşan mekanizmaların ortaya konulmuş olması, maddi ve sosyal yoksunlukla mücadeledeki politikalarda ihtiyaç eksenli politikaların belirlenmesine faydalı olacaktır.
Etik kurul raporuna gerek yoktur
This study aims to analyze the factors influencing material and social deprivation in Istanbul and Ankara, the two largest cities in Turkey. In this context, the study utilizes the 2022 Income and Living Conditions Survey (ILCS) household microdata provided by TURKSTAT, and the data were analyzed using the logit method. The findings reveal that there may be region-specific differences in the factors contributing to material and social deprivation. The analyses indicate that, in Ankara, being a tenant—compared to being a homeowner—increases the likelihood of experiencing material deprivation. The results also show that, while housing expenditures in Istanbul do not have a direct and statistically significant relationship with deprivation, in Ankara, higher spending on housing is associated with a lower probability of deprivation. In addition to these regional disparities, the study also identifies factors that exhibit similar patterns in both cities. Specifically, individuals who are unable to pay their loans, credit card debts, or utility bills on time are more likely to experience material and social deprivation, whereas higher household income is found to reduce the likelihood of deprivation. By revealing both common and differing mechanisms of material and social deprivation in Istanbul and Ankara, the study contributes to the development of need-based policies in the fight against deprivation.
There is no need for an ethics committee report
| Primary Language | English |
|---|---|
| Subjects | Microeconomic Theory, Microeconomics (Other) |
| Journal Section | Articles |
| Authors | |
| Early Pub Date | October 25, 2025 |
| Publication Date | October 25, 2025 |
| Submission Date | August 11, 2025 |
| Acceptance Date | September 22, 2025 |
| Published in Issue | Year 2025 Volume: 8 Issue: 4 |