: تناولتُ في هذا البحث نماذجَ من مآخذ أبي علي الفارسي ( ت
377هـ ) الصّرفيّة على شيخه الزّجّاج (ت 311هـ) في كتابه "معاني القرآن
وإعرابه،" فعرضت بعضَ المسائل الصّرفيّة، وهي: الإبدال، والاشتقاق، والجمع، ومع
أنّ هذا البحثَ مُخَصّصٌ لعرض مآخذ أبي عليّ على شيخه؛ إلّا أنّني انتهجتُ مَنْهجاً
يقوم على استقصاء – ما أمْكَنَ – من أقوال النّحويين السّابقين واللّاحقين؛ للوصول
إلى حُكْم دقيق على آراء الزّجّاج. وقد أظهرَ
البحثُ قيمةَ آراء الزّجاج في معالجة القضايا النّحْويّة والصّرفيّة، فقد كان
يعتمد في اختيار الآراء على الأصول النّحوية المقرّرة عند النّحاة، مِن سماعٍ
وقياسٍ وعلّةٍ، وأمّا منهجه في اختيار القراءة القرآنيّة فهو موافقتها لكلام العرب،
وللقاعدة النّحويّة، وسنرى في هذا البحث أنّه وقف مواقف غير مُرضية من بعض
القراءات السّبعيّة المتواترة؛ لأنّها خرجتْ عن قواعد اللّغة، وكلام العرب.
وأظهرَ البحثُ أنّ الخلافَ بين العلماء يُعدّ من أبرز عوامل تطوّر
اللّغة، وأن المسائلَ الخلافيّةَ تفتحُ آفاقَ البحثِ النّحْوي أمام الباحثين. وقد
انتهيتُ إلى نتائجَ دوّنتُها في نهايةِ البحث.
: اللغة العربية، الصرف، الإبدال، الاشتقاق، الجمع، السّماع، القياس
In this article, we tried to examine Abu ‘Ali al-Farisi’s
objection to his master Zajjaj in his book Ma’ani l-qur'an wa-i'rabuh in terms
of morphology, ibdal (morphological change) ishtiqaq (derivation) and jam‘
(plural). Also, the grammatical opinions of early and later scholars were
included using explorative method in order to clarify Zajjaj’s views which were
attached to the end of this paper. In this context, this study aims to discover
Zejjaj’s approach to morphological and grammatical problems as well as his scientific
insight. He employed such criteria as hearing (sama’) and analogy (qıyas) on which all grammar scholars
agreed. His method in accepting recitations (Qira’at) was compatible with the
Arabic standards. Thus, we observe that he rejected some recitations
which are not consistent with grammatical rules.
Bu makalede Ebû Ali el-Fârisî’nin (ö. 377) ،hocası ez-Zeccâc’ın (ö. 311) Me‘âni-i’l- Kur’ân ve
İ‘râbuh adlı eseri çerçevesinde ona yönelttiği ibdal ،iştikâk ve cem‘ gibi sarf konularıyla ilgili
eleştirileri ele alındı. Makale bu sınırlılığa sahip olmasına rağmen ez-Zeccâc’ın görüşleri hakkında
tam bir fikir verebilmek adına imkan nisbetinde mütekadim ve müteahhir nahiv alimlerinin
kanaatlerine de başvuruldu. Araştırma ،ez-Zeccâc’ın sarf ve nahiv problemlerine dair görüşlerinin
ilmî değerini ortaya koymaya çalışmaktadır. O ،görüşlerinde ،nahivciler tarafından ittifakla kabul
edilen semâ‘ ،kıyas ve illet gibi nahvî asılları esas almıştır. Kıraatler konusundaki yöntemi ise ،Arap
kelâmına ve nahiv kurallarına uygun olanı tercih etmektir. Nitekim onun ،bu şartları ihlal eden
mütevatir yedi kıraatten bazılarını dahi onaylamadığı görülmektedir. Bunun yanı sıra
çalışmamızda ،alimler arasındaki ihtilafların Arap dilinin gelişimine büyük katkı sağladığı ve bu
tartışmaların araştırmacılara yeni ufuklar açtığı ortaya konmuştur.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 20 Haziran 2018 |
Gönderilme Tarihi | 6 Şubat 2018 |
Kabul Tarihi | 10 Nisan 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Sayı: 13 |