Strategic Elements of the Ottoman Conquest in the Balkans in the Context of Old Roads: Example of the Conquest of Skopje

Year 2020, Issue: 5, 147 - 157, 14.04.2020

Galip Çağ

Abstract

Shortly after its establishment, the Ottoman Empire turned its face to the Balkans and began a rapid conquest movement in the region. While the conquests were quite rapid and expansionous in the early periods, the idea of keeping the region "homeland" in time brought some strategic orientations and preferences into effect. The fact that the conquests directed towards the interior of Europe were long-term movements revealed the concept of “military base”. Rare flats and settlements of the Balkans, such as Belgrade, Monastery and Sofia, were the most important conquests.
The introduction of strategic elements in the conquests also highlighted the cities and regions with priority in economic value. Mines, forested areas, on-road cities with crossings and crossings, and old trade routes are the first stops to come to mind.
This study will try to reveal the elements of preference of the Balkan conquests of the period of Bayezid I especially from the post-Kosovo War to the siege of Istanbul and especially the strategic location preferences from the Skopje city.

Keywords

Bayezid I., Skopje, Strategy, Conquest, The Balkans, Ways, Balkans

Kadim Yollar Bağlamında Osmanlı Balkan Fetihlerinin Stratejik Unsurları: Üsküp’ün Fethi Örneği

Abstract

Osmanlı Devleti kuruluşundan kısa bir süre sonra yüzünü Balkanlar’a döndü ve bölgede hızlı bir fetih hareketi başlattı. İlk dönemlerde fetihler oldukça hızlı ve yayılmacı iken zaman içerisinde bölgenin “yurt” tutulma düşüncesi bir takım stratejik yönelim ve tercihleri devreye soktu. Özellikle Avrupa içlerine yönelecek fetihlerin uzun süreli hareketler olması “üs” kavramını öne çıkardı. Belgrad, Manastır, Sofya gibi Balkanlar’ın nadir düzlük ve yerleşime müsait bölgeleri bu manada fetihlerde kıymeti haiz bölgeler olarak göze çarptı.
Fetihlerde stratejik unsurların devreye girmesi özellikle iktisadi değeri öncelikli şehir ve bölgeleri öne çıkardı. Maden bölgeleri, ormanlık alanlar, geçiş ve geçitlere sahip yol üstü şehirleri ile eski ticaret yollarının devamı niteliğindeki duraklar bahsi geçen stratejik unsurların akla ilk gelenleri oldu.
Bu çalışma I. Bayezid devri Balkan fetihlerinin özellikle I. Kosova Savaşı sonrasından İstanbul kuşatmasına kadarki evresinde ortaya konan tercih unsurlarını ve özellikle de stratejik konum tercihlerini Üsküp şehri özelinden ortaya koymaya çalışacaktır.

Keywords

I.Bayezid, Üsküp, Strateji, fetih, yollar, osmanlı, Balkanlar

References

• Anonim Osmanlı Kroniği (1299-1512). haz. Necdet Öztürk. İstanbul: Türk Dünyası Araştırmaları Vakfı, 2000. Braudel, Fernand, Uygarlıkların Grameri, Çev. Mehmet Ali Kılıçbay. Ankara: İmge Kitabevi, 2001.
• Derviş Ahmet Aşıki. Aşıkpaşaoğlu Tarihi. nşr. Hüseyin Nihal Atsız. Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı, 1985.
• Emecen, Feridun, “Gelibolu”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. 14/1-6. İstanbul: TDV Yayınları, 1996.
• Emecen, Feridun, “I. Kosova Savaşı'nın Balkan Tarihi Bakımından Önemi”. I. Kosova Zaferi'nin 600. Yıldönümü Sempozyumu. 35-44. Ankara: Türk Tarih Kurumu, 1992.
• İnalcık, Halil, “Ottoman Methods of Conquest”, Studia Islamica 2, (1952), 125–127.
• İnalcık, Halil, Türkler ve Balkanlar, BAL-TAM Türklük Bilgisi 3, (Eylül 2005), 13. Prizren.
• İnciciyan, P.L. – Andreasyan, H.D. “Osmanlı Rumelisi Tarih ve Coğrafyası” İstanbul Üniversi- tesi Edebiyat Fakültesi Güneydoğu Avrupa Araştırmaları Dergisi 2-3. (1973-74). İstan-bul, 11-88.
• Jorga, Nicolae, Osmanlı İmparatorluğu Tarihi, Çev. Nilüfer Epçeli. İstanbul: Yeditepe Yayınları 2005.
• Nazif Hoca, “Üsküb”. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. 13/122-127. İstanbul: TDV Yayınları, 1986.
• Özkılınç, Ahmet vd. (haz.) Rumeli Eyaleti (1514-1550) Ankara: Devlet Arşivleri Genel Müdür lüğü Yayınları, 2013.
• Stoianovich, Traian, "Osmanlı Hakimiyetinde Via Egnatia", Sol Kol: Osmanlı Egemenliğinde Via Egnatia (1380-1699). Ed. Elizabeth A. Zachariadou. İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları, 1999. 225-240.