Abstract
Nowadays about 5 million Turkish
citizens live in foreign countries. 4 million of them live in Europe, 300 thousand
live in North America, 200 thousand live in Middle East and 150 thousand live
in Australia. Turkish language is being spoken by 200 million people over the
world as native language. In some countries Turkish language is a state
language, in some countries it’s an official language and in some countries
it’s a minority or immigrant language. Turkish language is an immigrant
language in European Union, Australia, America and Africa. Immigrant languages
are languages which are spoken by immigrant communities, who migrate from their
homeland to another country for various reasons and speak a different language
from majority people language or the official language of political geography
where they live. After World War II, Belgium started to develop its industrial
power which caused shortage of labor. With the signing of the treaty between
Belgium and Turkey by 16 July 1964, Belgium has become a country where Turkish
language is spoken as an immigrant language. While the number of Turkish
laborer who went to Belgium between 1961-1974 was 15.864, the number of Turkish
people living in Belgium approached to 250 thousand in 2017. After accepting
that Turkish citizens living in Belgium are permanent, Belgium government
started to implement integration/assimilation policies. Since Belgium
government believes that Turkish language is the most important obstacle of
integration/assimilation of Turkish people, they focused on Turkish language.
The importance of language is because of language is decisive of thought, and
society is decisive of language. Language is the basic element of continuity of
society and transfer of the culture to the next generation. Language means
nation. However, the Turkish identity in Belgium is in risk nowadays.
Participation in Turkish lessons is decreasing every next year and new
generations that are struggling to speak Turkish increases.
References
- Aksan, D. (2007). Her Yönüyle Dil Ana Çizgileriyle Dilbilim. Ankara: TDK Yayınları. Bekar, B. (2018). Almanya Türkçesi, Almanya’da Yaşayan Birinci, İkinci ve Üçüncü Kuşak Türklerin Dil Kullanımları. Konya: Kömen. ÇSGB (2014). 2014 Yılı Raporu Yurtdışındaki Vatandaşlarımıza İlişkin Gelişmeler ve Sayısal Bilgiler. Ankara. Dışişleri Bakanlığı (1973); Yurt Dışı Göç Hareketleri ve Vatandaş Sorunları. Ankara: Dışişleri Bakanlığı. Doğaner, S. (1992). Belçika. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi C.5. İstanbul: Güzel Sanatlar Matbaası. Ekmekçi V. (2012). Belçika’da Türkçe Öğretimi ve Karşılaşılan Temel Sorunlar. Erciyes Üni. Eğitim Bilimleri Enstitüsü Türkçe Eğitimi Anabilim Dalı. Kayseri. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gelekçi, C. (2010). Belçika’da Yaşayan Türk Gençlerinin Kültürel Aktarım Sürecinde Ana Dillerini Öğrenme ve Kullanma Durumları. Türkbilig 2010/19. Gelekçi, C. ve Köse, A. (2011). Misafir İşçilikten Etnik Azınlığa Belçika’daki Türkler. Ankara: Phoenix. Göktuna Yaylacı, F. (2012). Belçika’daki Türklerin Dil Kullanımları. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 5/2. Hasan, N. (2011). Romanya Türk Toplulukları Örneğinde İki Dillilik, Editura Üniversitara, Bucureştı. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). http://digm. meb. gov. tr/yurtdisi gorev /rehber/ Rehber _ II _ belcika. (Milli Eğitim Bakanlığı Yurt Dışı Eğitim Personeli Rehberi.), 10.03.2018, 16.00. http://statistics.brussels/themes/population?set_language=en#.Wp_NpujFJPY, 04.03.2018, 17.00. Kielhöfer, B. ve Jonekeit, S. (1998). Zweisprachige Kindererziehung. 10. Auflage. Tübingen: Stauffenburg Verlag. Manço, A. A. (2002). Göçmen Türklerin Belçika Eğitim Sisteminde Yeri. C.Ü. Sosyal Bilimler Dergisi Mayıs C.26, No.1. MEB (2009). Yurt Dışındaki Türk Çocukları İçin Türkçe ve Türk Kültürü Dersi Öğretim Programı. Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü Basım Evi. Sami, Ş. (1298). Kamusu'l-A‘lâm. C. 2. İstanbul. Şen, Ü. (2011). Belçika’da Yaşayan Türk Çocuklarının Türkçeye Yönelik Tutumları ve Yazma Becerileri. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Türkçe Eğitimi Ana Bilim Dalı. Ankara (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Korkmaz, Z. (2007). Cumhuriyet Döneminde Bir Kültür Dili Olarak Türkçe. Türk Dili Üzerine Araştırmalar I. Ankara: TDK
Abstract
Bugün 5 milyon civarında Türkiye
Cumhuriyeti vatandaşı Türkiye dışında yaşamaktadır. Bunların 4 milyonu AB
ülkelerinde, 300.000’i Kuzey Amerika’da, 200.000’i Orta Doğu’da ve 150.000’i de
Avustralya’da ikamet etmektedirler. Türkçe dünyada 200 milyon kişi tarafından
konuşulmaktadır. Türkçe kimi ülkelerde devlet dili, kimi yerlerde resmi dil ve
kimilerinde ise azınlık veya göçmen dili konumundadır. Avrupa Birliği, Amerika,
Avustralya ve Afrika ülkeleri Türkçenin göçmen dili olarak kullanıldığı
ülkelerdir. Çeşitli nedenlerle yerli coğrafyalarını terk ederek başka ülkelere
göç eden ve bulundukları siyasal coğrafyadaki resmî dilden veya çoğunluğun
dilinden farklı bir dili konuşan toplulukların diline göçmen dili
denilmektedir. İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra Belçika endüstrisini hızla
geliştirmeye başlamış, gelişen endüstri beraberinde iş gücü açığını ortaya
çıkarmıştır. 16 Temmuz 1964 tarihinde Belçika ile Türkiye arasında imzalanan
antlaşmayla Belçika da, Türkçenin bir göçmen dili olarak konuşulduğu ülkelerden
biri olmuştur. 1961-1974 yılları arasında Belçika’ya giden Türk işçilerin
sayısı 15.864 iken 2017 yılında Belçika’da yaşayan Türklerin sayısı 250 bine
yaklaşmıştır. Belçika devleti tarafından Türklerin Belçika’da kalıcı
olduklarının kabul edilmeye başlanmasıyla birlikte entegrasyon/asimilasyon
politikaları uygulamaya konulmuştur. Türkçenin entegrasyon/asimilasyon önündeki
en önemli engel olduğunu düşünen yetkililer çalışmalarını dil çerçevesinde
yoğunlaştırmışlardır. Çünkü düşüncenin belirleyicisi dil, dilin belirleyicisi
ise toplumdur. Dil, toplumun sürekliliğini ve kültürün bir sonraki nesle
aktarımını sağlamada en temel unsurdur. Dil demek millet demektir. Ancak
günümüzde Belçika’da Türk kimliği tehlike altındadır. Türkçe derslerine katılım
her geçen sene azalmakta ve Türkçe konuşmakta zorlanan yeni kuşaklar
yetişmektedir.
Keywords
References
- Aksan, D. (2007). Her Yönüyle Dil Ana Çizgileriyle Dilbilim. Ankara: TDK Yayınları. Bekar, B. (2018). Almanya Türkçesi, Almanya’da Yaşayan Birinci, İkinci ve Üçüncü Kuşak Türklerin Dil Kullanımları. Konya: Kömen. ÇSGB (2014). 2014 Yılı Raporu Yurtdışındaki Vatandaşlarımıza İlişkin Gelişmeler ve Sayısal Bilgiler. Ankara. Dışişleri Bakanlığı (1973); Yurt Dışı Göç Hareketleri ve Vatandaş Sorunları. Ankara: Dışişleri Bakanlığı. Doğaner, S. (1992). Belçika. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi C.5. İstanbul: Güzel Sanatlar Matbaası. Ekmekçi V. (2012). Belçika’da Türkçe Öğretimi ve Karşılaşılan Temel Sorunlar. Erciyes Üni. Eğitim Bilimleri Enstitüsü Türkçe Eğitimi Anabilim Dalı. Kayseri. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gelekçi, C. (2010). Belçika’da Yaşayan Türk Gençlerinin Kültürel Aktarım Sürecinde Ana Dillerini Öğrenme ve Kullanma Durumları. Türkbilig 2010/19. Gelekçi, C. ve Köse, A. (2011). Misafir İşçilikten Etnik Azınlığa Belçika’daki Türkler. Ankara: Phoenix. Göktuna Yaylacı, F. (2012). Belçika’daki Türklerin Dil Kullanımları. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 5/2. Hasan, N. (2011). Romanya Türk Toplulukları Örneğinde İki Dillilik, Editura Üniversitara, Bucureştı. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). http://digm. meb. gov. tr/yurtdisi gorev /rehber/ Rehber _ II _ belcika. (Milli Eğitim Bakanlığı Yurt Dışı Eğitim Personeli Rehberi.), 10.03.2018, 16.00. http://statistics.brussels/themes/population?set_language=en#.Wp_NpujFJPY, 04.03.2018, 17.00. Kielhöfer, B. ve Jonekeit, S. (1998). Zweisprachige Kindererziehung. 10. Auflage. Tübingen: Stauffenburg Verlag. Manço, A. A. (2002). Göçmen Türklerin Belçika Eğitim Sisteminde Yeri. C.Ü. Sosyal Bilimler Dergisi Mayıs C.26, No.1. MEB (2009). Yurt Dışındaki Türk Çocukları İçin Türkçe ve Türk Kültürü Dersi Öğretim Programı. Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü Basım Evi. Sami, Ş. (1298). Kamusu'l-A‘lâm. C. 2. İstanbul. Şen, Ü. (2011). Belçika’da Yaşayan Türk Çocuklarının Türkçeye Yönelik Tutumları ve Yazma Becerileri. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Türkçe Eğitimi Ana Bilim Dalı. Ankara (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Korkmaz, Z. (2007). Cumhuriyet Döneminde Bir Kültür Dili Olarak Türkçe. Türk Dili Üzerine Araştırmalar I. Ankara: TDK
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Turkish language, culture and literature |
| Authors | |
| Publication Date | April 21, 2018 |
| Published in Issue | Year 2018 Issue: 11 |
