Включение Грузии в состав царской России началось с Кючук-Кайнарджийского договора 1774 года. В течение 50 лет (до подписания Адрианопольского мирного договора в 1829 году) русские заняли всю Грузию, за исключением Аджарии. Грузинские царства стремились к установлению тесных взаимоотношения с русскими, которых считали своими братьями по вере. Они видели в русских спасителей, которые избавят их от контроля Османской империи и Персии. Однако присутствие русских в Грузии в соответствии с Георгиевским договором, подписанным в 1783 году, не создало условий, ожидаемых грузинскими царствами. Напротив, это привело к осознанию того, что российское присутствие в Грузии будет иметь более серьезные последствия, нежели контроль со стороны Османской империи и Персии. Грузины поднимали восстания против российской администрации в 1804, 1812 и 1819 годах, но не смогли добиться успеха. Несмотря на это, идеи о получении независимости от Османской империи при поддержке России росли на древних грузинских землях Ахалцихе и Аджарии. В соответствии с этим в Ахалцихе произошли три восстания месхетинцев против османского владычества. Первым из них было восстание 1814 года, инициированное Селимом Химшиашвили, губернатором Ахалцихской провинции. Затем в 1816 году было восстание Ахмеда Химшиашвили, сыном которого был бей санджака Ардануч (Артануджи). В том же 1816 году, как результат военно-административной тирании в регионе, в городе Ахалцихе произошло еще одно народное восстание, руководителем которого был Мехмед Вачнадзе, бей санджака Хертвиси в провинции Ахалцихе, известный как Агзы-Ачик Мехмед Ага. В исследовании рассматривается связь между восстаниями в Ахалцихе и присутствием российской администрации в Грузии. В основе исследования лежат архивные документы Османской империи, а также анализ грузинской и турецкой историографии по рассматриваемой теме.
With the 1774 Treaty of Kuchuk-Kainarji, the occupation process of Georgia started by the Tsarist Russia; The Russians occupied all Georgia except for Adjara in the 50-year period until the Treaty of Adrianople signed in 1829. Before the annexation of Georgia, the Georgian Kingdoms chose to establish close relations with the Russians, whom they saw as their religious brothers, as a way to get rid of the control of the Ottoman Empire and Iran; They saw the Russians as a savior for themselves. However, the settlement of Russians in Georgia with the Treaty of Georgiyevsk signed in 1783 did not create the environment expected by the Georgian Kingdoms, on the contrary, it made them understand that the Russian occupation would have more severe consequences than the control of the Ottoman Empire and Iran. In the face of the harsh conditions of the Russian administration, the Georgians carried out uprisings against the Russian administration in 1804, 1812 and 1819, but they could not achieve success. Although there was an anger against the Russian administration in Georgia, ideas about gaining independence against the Ottoman Empire by rebelling with the support of the Russian administration in Georgia grew in the ancient Georgian lands of Akhaltshike and Adjara, which were under Ottoman control. In line with this ideal, three rebellions against the Ottoman rule occurred in Akhaltshike. The first of these was the rebellion initiated by Selim Khimshiasvili, who was the governor of the Akhaltshike Province, in 1814, and then in 1816, the rebellion of Ahmed Khimshiashvili, whose son was Ardanuch Sanjak Bey. Again in 1816, as a result of the tyranny of the soldiers and administrators in the region, another popular uprising took place in the city of Akhaltshike, and this uprising was managed by Mehmed Vachnadze, who served as the sanjak bey in the Khertvisi Sanjak of the Province of Akhaltshike, known as Ağzı-Açık Mehmed Ağa. In our study, the relations between the uprisings in Akhaltshike and the Russian administration in Georgia will be examined. In our study, Ottoman archive documents were used as the primary source, and Georgian and Turkish studies also constitute a source for our subject.
History of Russia Tsarist Russia Kingdoms of Georgia Meskhetian Revolt Province of Akhaltsikhe
Çarlık Rusyası’nın 1774 Küçük Kaynarca Antlaşması ile Gürcistan’ı işgal süreci başlamış; Ruslar, 1829 senesinde imzalanan Edirne Antlaşması’na kadar geçen 50 yılı aşkın sürede Acara dışında bütün Gürcistan’ı işgal etmişlerdir. Gürcü Krallıkları, Gürcistan’ın ilhak süreci öncesinde o döneme kadar tahakkümü altında oldukları Osmanlı İmparatorluğu ve İran’ın kontrolünden kurtulmanın bir yolu olarak din kardeşi gibi gördükleri Ruslar’la yakın ilişkiler kurma yolunu seçmiş, Rusları adeta kendileri için bir kurtarıcı olarak görmüşlerdir. Ancak, 1783 senesinde imzalanan Georgiyevsk Antlaşması ile Rusların Gürcistan’a yerleşmeleri Gürcü Krallıkları’nın beklediği ortamı oluşturmamış, aksine Rusların tahakkümünün Osmanlı İmparatorluğu ve İran’ın tahakkümünden daha ağır sonuçlara gebe olduğunu anlamalarını sağlamıştır. Rus yönetiminin icbar ettiği ağır şartlar karşısında Gürcüler 1804, 1812 ve 1819 senelerinde Rus yönetimine karşı ayaklanmalar gerçekleştirmişler, ancak başarı sağlayamamışlardır. Her ne kadar Gürcistan’da Rus yönetimine karşı bir öfke olsa da Osmanlı kontrolünde olan kadim Gürcü toprakları Ahıska ve Acara’da, Gürcistan’daki Rus yönetiminden destek alarak isyan edip Osmanlı İmparatorluğu’na karşı bağımsızlık kazanmaya dair fikirler yeşermiştir. Bu ideal doğrultusunda Ahıska’da XIX. yüzyılın ilk çeyreğinde Osmanlı yönetimine yönelik üç isyan meydana gelmiştir. Bunlardan ilki Ahıska Eyalet valisi olan Selim Khimshiasvili’nin 1814 senesinde başlattığı isyan olup ardından 1816 senesinde oğlu Ardanuç Sancak beyi olan Ahmed Khimshiashvili’nin isyanı meydana gelmiştir. Yine 1816 senesinde Ahıska şehrinde bölgedeki askerlerin ve yöneticilerin zorbalıkları neticesinde bir halk ayaklanması daha meydana gelmiş, bu ayaklanma ise Ağzı-Açık Mehmed Ağa namıyla bilinen Ahıska Eyaleti’ne bağlı Khertvisi Sancağı’nda sancak beyi olarak görev yapan Mehmed Vachnadze tarafından idare edilmiştir. Çalışmamızda, Ahıska’da meydana gelen isyanlarla Gürcistan’daki Rus yönetimi arasındaki ilişkiler incelenecektir. Çalışmamızda birincil kaynak olarak Osmanlı arşiv belgelerinden yararlanılmış olup Gürcüce ve Türkçe çalışmalar da konumuza kaynak teşkil etmektedir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | December 31, 2021 |
Submission Date | November 30, 2021 |
Published in Issue | Year 2021 Issue: 6 |
Rusya Araştırmaları Dergisi (RUSAD) | rusad.tr@gmail.com |