After the October Revolution in Russia in 1917, the Bolsheviks adopted the socialist idea as the achievement of a classless society and the construction of a communist order in which the means of production would be under the control of the working class. In line with these socialist ideals, the Bolshevik government prioritised the establishment of a strong and centralised state organ based on the dictatorship of the proletariat. Accordingly, the Bolsheviks aimed to destroy the old state apparatus and replace it with a centralised system of government under the control of the proletariat. The use of state organs of repression and the creation of temporary structures to protect the revolution was adopted as a strategy consistent with socialist doctrine. However, these repressive structures soon became permanent elements that consolidated the authority of the Soviet state. These structures, which were initially seen as temporary, gained permanence on the grounds of protecting the revolution and became one of the main pillars of the Soviet regime. These structures also became a critical tool in ensuring the ideological control of the Bolshevik regime. These policies implemented in the early period of the Soviet Union not only suppressed social opposition, but also enabled Bolshevik ideals to penetrate the social structure by accelerating the spread and adoption of socialist thought. This broad ideological transformation profoundly influenced the Bolshevik leaders’ strategic choices in shaping the future of the state. This process is important for understanding how the repressive structure of the Soviet regime was institutionalised and how effective ideological tools were in maintaining the power of the state. This study aims to examine the historical background, and the development process of the Soviet Union’s punitive policies shaped within an ideological framework. The study will analyse the institutionalisation process of the repressive organs used after the Soviet revolution and the role of these structures in ensuring the ideological control of the state and suppressing the opposition. It will also examine why punitive policies became a permanent and central element for the Soviet regime. The role of the Bolshevik administration’s efforts to maintain the revolution in making state repression permanent and the impact of these repressive structures in ensuring ideological control will be comprehensively evaluated. The study will also examine the impact of the transformations in this process on socialist ideology and the strategic choices of the Bolshevik leadership.
Rusya’da 1917 Ekim Devrimi’nden sonra Bolşevikler, sosyalist düşünceyi toplumun sınıfsız bir yapıya ulaşması ve üretim araçlarının işçi sınıfı kontrolünde olacağı bir komünist düzenin inşası olarak benimsemişlerdir. Bolşevik yönetimi, bu sosyalist idealler doğrultusunda, proletaryanın diktatörlüğüne dayalı güçlü ve merkezi bir devlet organını kurmayı öncelik olarak belirlemiştir. Bu doğrultuda, Bolşevikler eski devlet aygıtını yıkmayı ve yerine proletaryanın kontrolünde merkezi bir yönetim sistemi kurmayı amaçlamışlardır. Devletin baskı organlarının kullanılması ve devrimi korumaya yönelik geçici yapılar oluşturulması, sosyalist öğretiyle uyumlu bir strateji olarak benimsenmiştir. Ancak, bu baskı yapıları kısa sürede Sovyet devletinin otoritesini pekiştiren kalıcı unsurlar haline gelmiştir. İlk başta geçici olarak görülen bu yapılar, devrimi koruma gerekçesiyle süreklilik kazanarak Sovyet rejiminin temel dayanakları arasında yer almıştır. Bu yapılar aynı zamanda Bolşevik yönetiminin ideolojik kontrolünü sağlamada kritik bir araç olmuştur. Sovyetler Birliği’nin erken döneminde uygulanan bu politikalar, sadece toplumsal muhalefeti bastırmakla kalmamış, aynı zamanda sosyalist düşüncenin yayılmasını ve benimsenmesini hızlandırarak Bolşevik ideallerin toplumsal yapıya nüfuz etmesine de olanak sağlamıştır. Bu geniş ideolojik dönüşüm, Bolşevik liderlerin devletin geleceğini şekillendirme sürecindeki stratejik tercihlerini derinden etkilemiştir. Bu süreç, Sovyet rejiminin baskıcı yapısının nasıl kurumsallaştığını ve devletin gücünü sürdürmek için ideolojik araçların ne derece etkili olduğunu anlamak açısından önem arz etmektedir. Bu çalışma, Sovyetler Birliği’nin ideolojik çerçevede şekillenen cezalandırıcı politikalarının tarihsel arka planını ve gelişim sürecini incelemeyi amaçlamaktadır. Çalışmada, Sovyet devrimi sonrasında kullanılan baskı organlarının kurumsallaşma süreci ve bu yapıların, devletin ideolojik kontrolü sağlamadaki ve muhalefeti bastırmadaki rolü analiz edilecektir. Ayrıca, cezalandırıcı politikaların Sovyet rejimi için neden kalıcı ve merkezi bir unsur haline geldiği incelenecektir. Bolşevik yönetiminin, devrimi sürdürme çabalarının devlet baskısını kalıcı hale getirmesindeki rolü ve bu baskıcı yapıların ideolojik kontrolün sağlanmasındaki etkisi kapsamlı bir şekilde değerlendirilecektir. Çalışmada ayrıca, bu süreçteki dönüşümlerin sosyalist ideoloji ve Bolşevik liderliğin stratejik tercihleri üzerindeki etkileri de ele alınacaktır.
После Октябрьской революции 1917 года в России большевики взяли на вооружение социалистическую идею. Это предполагало построение бесклассового общества и коммунизма, при котором средства производства будут находиться под контролем рабочего класса. В соответствии с этими социалистическими идеалами Советское правительство поставило во главу угла установление сильной централизованной власти. Большевики стремились разрушить старый государственный аппарат и заменить его новым, основанным на диктатуре пролетариата. Использование государственных органов подавления и создание временных структур для защиты революции рассматривались как стратегия, соответствующая социалистической доктрине. Однако вскоре эти репрессивные структуры превратились в постоянные элементы, укреплявшие власть Советского правительства. Изначально временные учреждения стали одной из главных его опор. Эти структуры также были важнейшим инструментом обеспечения идеологического контроля над административными органами. Проводимая в ранний период существования Советского Союза политика не только подавляла оппозицию, но и позволяла коммунистическим идеалам проникать в общество, ускоряя распространение и внедрение социалистической мысли. Широкая идеологическая трансформация оказала глубокое влияние на стратегический выбор большевистских лидеров при формировании будущего государства. Этот процесс важен для понимания того, как институционализировалась репрессивная структура советского режима и насколько эффективными были идеологические инструменты для поддержания власти государства. Цель данного исследования — изучить исторические предпосылки и процесс развития карательной политики Советского Союза, формировавшейся в идеологических рамках. Будет проанализирован процесс институционализации репрессивных органов, использовавшихся после большевистской революции, и роль этих структур в подавлении инакомыслия и обеспечении идеологического контроля над государственным управлением. Будет всесторонне рассмотрена роль советского руководства в придании государственным репрессиям постоянного характера и влияние этих репрессивных структур на обеспечение идеологического контроля и саму социалистическую идеологию.
История России Советский Союз репрессивные органы Пенитенциарная система Марксизм-Ленинизм Сталинизм
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Contemporary Russian History, Political History (Other), Late Modern Russian History |
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | December 30, 2024 |
Submission Date | October 13, 2024 |
Acceptance Date | November 7, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 Issue: 12 |
Rusya Araştırmaları Dergisi (RUSAD) | rusad.tr@gmail.com |