Views of High School Students on the Concepts of Interpretation Diversities in Islamic Thoughts

Year 2018, Volume: 20 Issue: 38, 223 - 252, 20.12.2018

Mahmut Zengin , Yeliz Altuntaş

https://doi.org/10.17335/sakaifd.414368

Cited By: 1

Abstract

Religions and beliefs have an important place on giving shape to people’s lifestyles in numerous fields. Although families have the major responsibility for teaching religions and beliefs, there is a positive opinion about schools’ taking part in it. In a complex heterogeneous society, it is considered very meaningful that individuals recognize their own religion and beliefs trying to understand others’. In this context, as a necessity of pluralistic religious education in today’s schools, the practice of teaching different aspects of a religion is increasing, the religions followed by the minority of the populaion as well. In Turkey, especially after the year 2000, a more pluralistic perspective has been given on teaching religions and itikadi, fıkhi and tasavvufi interpretations. The aim of this study is to identify high school students’ thoughts about the different Islamic interpretations and to contribute to the program development studies. In this frame, 956 students in ten different high schools selected from the districts of Sakarya province are conducted surveys and the results are evaluated. 

Keywords

Religious Education, Religious Culture and Ethical Knowledge, Pluralistic Religious Teaching, Sect, Sufi Path, Sufism

LİSE ÖĞRENCİLERİNİN İSLAM DÜŞÜNCESİNDEKİ YORUM FARKLILIKLARINA İLİŞKİN KAVRAMLARA BAKIŞLARI

Abstract

Dinler ve inançlar, birçok alanda insanların yaşam biçimlerini şekillendirmede merkezi bir öneme sahiptir. Dinlerin ve inançların öğretimi konusunda öncelikli sorumluluk ailelerin olmakla birlikte okulların da bu konuda sorumluluk alması gerektiğine yönelik olumlu bir bakış açısı bulunmaktadır. Çeşitlilik içeren bir toplumda bireylerin hem kendi din ve inançlarını öğrenmesi hem de farklı din ve inançları tanıyarak diğerlerini anlamaya çalışması son derece anlamlı kabul edilmektedir. Bu kapsamda günümüz okullarında çoğulcu din eğitiminin bir gereği olarak bir ülkedeki çoğunluk dışındaki diğer dinlerin ve bir din içerisindeki farklı yorumların pedagojik bir anlayışla öğretilmesine yönelik uygulamalar giderek artmaktadır. Türkiye’de özellikle 2000 yılından sonra öğretim programlarında hem dinlerin hem de itikadi, fıkhi ve tasavvufi yorumların öğretimine daha çoğulcu bir perspektifle yer verildiği görülmektedir. Bu çalışmanın amacı, lise öğrencilerinin İslam düşüncesindeki yorum farklılıklarına ve bunların öğretimine yönelik düşüncelerini tespit etmek ve program geliştirme çalışmalarına katkı sağlamaktır. Bu çerçevede Sakarya ili merkez ilçelerinden seçilen on farklı lisede 956 öğrenciye anket uygulanmış ve sonuçları değerlendirilmiştir.

Keywords

Din Eğitimi, Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi, Çoğulcu Din Öğretimi, Mezhep, Tarikat

References

• Altaş, Nurullah. “Türkiye’de Örgün Öğretimde Dinin Yeri (1924-1980 Arası Din Öğretimi Anlayışı Üzerine Bir Değerlendirme),” Marife, 2, sy. 1 (2002): 219-229.
• Altaş, Nurullah. “Türkiye’de Zorunlu Din Öğretimini Yapılandıran Süreç, Hedefler ve Yeni Yöntem Arayışları (1980-2001),” Dini Araştıralar, 4, sy. 12 (2002): 145-168.
• Cresswell, John. W. Araştırma Deseni: Nitel, Nicel ve Karma Yöntem Yaklaşımları. Ankara: Eğiten Kitap, 2016.
• Doğan, Recai. “1980’e Kadar Türkiye’de Din Öğretimi Program Anlayışları,” Din Öğretiminde Yeni Yöntem Arayışlar Uluslararası Sempozyumu (28-30 Mart 2001), 611-646, Ankara: MEB Yayınları, 2004.
• Kaymakcan, Recep. “Türkiye’de Din Eğitimi Politikaları Üzerine Düşünceler.” EKEV Akademi Dergisi 11, sy. 27 (2006): 21-36.
• Kaymakcan, Recep. “Türkiye’de Din Eğitiminde Çoğulculuk ve Yapılandır-macılık: Yeni Ortaöğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Programı Bağlamında Bir Değerlendirme.” Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri 7, sy.1 (2007): 181-210.
• Milli Eğitim Bakanlığı, İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi (4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar) Öğretim Programı ve Kılavuzu. Ankara: Din Öğretimi Genel Müdürlüğü, 2010.Milli Eğitim Bakanlığı, İlköğretim DKAB Öğretim Programları ve Bir Uygulama Örneği (Ankara Modeli). İstanbul: MEB, 2001.
• Milli Eğitim Bakanlığı, Ortaöğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi (9, 10, 11, 12. sınıflar) Öğretim Programı. Ankara: Din Öğretimi Genel Müdürülüğu, 2010.
• Milli Eğitim Bakanlığı, Ortaöğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi (9, 10, 11, 12. sınıflar) Öğretim Programı, Ankara: Din Öğretimi Genel Müdürülüğü, 2010.
• OSCE, Office for Democratic Institutions and Human Rights (ODIHR). The Toledo Guiding Principles on Teaching about Religion and Beliefs in Public Schools. Warsaw: OSCE Office for Democratic Institutions and Human Rights. 2007.
• Yürük, Tuğrul. “Cumhuriyet Dönemi Din Öğretimi Program Anlayışları.” Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, 2011.