One of the most distinctive features of the Arab society in the period of Jahiliya is asabiyyah, which means the spirit of unity and solidarity in tribes. This form of solidarity, which recommends protecting the tribe member unconditionally and being with the relatives, not the righteous, is not suitable for Islam. Therefore, The Prophet tried to establish the religious brotherhood in the society by uniting around the same faith. However, when necessary, he also benefited from asabiyyah. The Prophet first invited his closest relatives, namely the Bani Abdulmuttalib and the Bani Hashim, and then all the Quraysh tribes to Islam. In this process, Abu Talib, one of Abdulmuttalib's children, always supported the Prophet, Abu Lahab tried to prevent the prophet at every opportunity and was cursed with verse, Hamza declared that he had entered the new religion due to asabiyya, Abbas made efforts for his nephew to have a safe environment. His aunts always encouraged The Prophet and encouraged their children to support their uncle's son. There were discussions and conversations between his uncles and aunts about the message of Islam both with The Prophet and among themselves. In this article, their discussions and their reactions to the message of Islam are discussed in the context of asabiyyah.
Câhiliye dönemi Arap toplumunun en belirgin özelliklerinden birisi kabilelerdeki birlik ve dayanışma ruhu anlamına gelen asabiyettir. Kabile üyesini koşulsuz koruyup kollamayı, haklının değil akrabanın yanında olmayı salık veren bu dayanışma biçimi İslâm’a uygun olmadığı için Hz. Peygamber, aynı inanç etrafında birleşmek suretiyle din kardeşliğini toplumda yerleştirmeye çalışmıştır. Ancak gerekli hallerde asabiyetten istifade de etmiştir. Hz. Peygamber önce en yakını olan akrabalarını, Benî Abdülmuttalib’i ve Benî Hâşim’i sonra da tüm Kureyş kabilelerini İslâm’a davet etmiştir. Bu süreçte Abdülmuttalib’in çocuklarından Hz. Peygamber’e her daim destek olan Ebû Tâlib, her fırsatta tebliğe engel olmaya çalışan ve âyetle lanetlenen Ebû Leheb, ilk anda asabiyet gereği yeni dine girdiğini ilan eden Hz. Hamza, yeğeninin güvenli bir çevreye kavuşması için çaba gösteren Hz. Abbas ve Hz. Peygamber’i her zaman cesaretlendiren, çocuklarını dayılarının oğluna destek olmaları için teşvik eden halalarının hem Hz. Peygamber ile hem de kendi aralarında İslâm tebliği hakkında bazı münakaşalar yaşanmıştır. Bu makalede onların aralarındaki tartışmalar ve tebliğe verdikleri tepkiler, asabiyet bağlamında ele alınmaktadır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | June 30, 2021 |
Submission Date | March 31, 2021 |
Published in Issue | Year 2021 |