Türkiye’de Endüstri Ürünleri Tasarımı Bölümlerindeki İnsan Kaynağının Özellikleri ve Zamana Bağlı Değişiminin İncelenmesi

Yıl 2019, Sayı: 23, 129 - 149, 19.06.2019

Çisem Ercömert , Serkan Güneş

Öz

Türkiye’de endüstri ürünleri tasarımı eğitimi veren bölümlerin kuruluş aşamasında farklı kurum ve

alanlardan gelen, kurumda yerleşik ve transfer öğretim elemanlarının önemli rol oynadığı ve kurumsal

aidiyet duygusuyla bağlı oldukları gelenekleri gittikleri kuruma taşıdıkları kabulü ile bölümlerin insan

kaynağının değişiminin, bölümlerin kültürleşmiş bilgisini zenginleştirdiği düşünülmektedir. Bunun yanında

inisiyasyona dayalı tasarım eğitimi için öğretim elemanlarının sahip olduğu kültürleşmiş bilgi ve bu bilgiyi

öğrencilerle paylaşma yöntemi büyük önem taşımaktadır. Bu doğrultuda çalışmanın amacı, endüstri ürünleri

tasarımı bölümlerinin mevcut insan kaynağının yapısını belirleyerek kurumsal örtük bilginin dağılımını, bu

bilginin oluşmasına, taşınmasına ve genişletilmesine katkı sağlayan öğretim elemanlarının eğitim gördükleri

ve çalıştıkları kurumlara hareketleri üzerinden incelemektir. Bu amaç doğrultusunda öncelikle endüstri

ürünleri tasarımı bölümlerinin mevcut insan kaynağı ve özellikleri belirlenmiştir. Tarama modelindeki bu

araştırmada analize esas veriler bahsi geçen bölümlerin resmi internet sitelerinden ve YÖK Akademik

Arama motoru üzerinden elde edilmiştir. Araştırma bulguları ile sosyal ağ analizi yöntemi kullanılarak

kültürleşmiş bilginin transferi ağ grafiğiyle görselleştirilmiş ve bu bilginin dağılımı yorumlanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Endüstri Ürünleri Tasarımı Eğitimi, İnsan Kaynağı, Sosyal Ağ Analizi

Kaynakça

• Blackler, F. (1995). “Knowledge, knowledge work and organizations: An overview and interpretation”, Organization Studies, 16(6), 1021-1046.
• Brown, J.S. ve Duguid, P. (2000). “Organizational learning and communities of practice: Toward a unified view of working, learning, and innovation”, Knowledge and Communities, 99-121.
• Cannon, D. (2002). “Constructing Polanyis tacit knowing as knowing by acquaintance rather than knowing by representation, Tradition and Discovery”, 29 (2), 26-43.
• Collins, H. M. (1993). “The Structure of Knowledge”, Social Research, 95-116.
• Freeman, L. C. (2004). The Development of Social Network Analysis: A Study in The Sociology of Science, Vancouver. BC: Empirical Press.
• Güneş, S. ve Güneş, Ç. (2017). “Mesleki öz bilgi olarak tasarım düşüncesi”, Sanat ve Tasarım Dergisi, 19, 55-73.
• Gürsakal, N. (2009). Sosyal Ağ Analizi: Pajek, Ucinet ve Gmine Uygulamalı. Bursa: Dora, 184.
• Kapucu, N. (2005). “Interorganizational coordination in dynamic context: Networks in emergency response management”, Connections, 26(2), 33-48.
• Karasar, N. (2014). Bilimsel araştırma yöntemi (Yirmi Altıncı Baskı). Ankara: Nobel Yayınevi.
• Lam, A. (2000). “Tacit knowledge, organizational learning and societal institutions: An integrated framework”, Organization studies, 21(3), 487-513.
• Matte, F. ve Cooren, F. (2015). Learning as dialogue. In Filliettaz, L. & Billett, S. (eds.). Francophone Perspectives of learning through work. Berlin: Springer, 169-181.
• Molander, B. (1993). Kunskap i handling. Göteborg: Daidalos, 40.
• Nooy, W.D. Mrvar, A. ve Batagelj, W. (2005). Exploratory network analysis with Pajek. NY: Harvard University Press.
• Polanyi, M. (1962). Personal Knowledge: Towards a Post-critical Philosophy. London: Routledge&Kegan Paul.
• Polanyi, M. (1962). “Tacit knowing: Its bearing on some problems of philosophy. Reviews of modern physics”, 34(4), 601.
• Polanyi, M. (2009). The tacit dimention. Chicago: The University of Chicago Press, 4-6.
• Schön, D. A. (1987). Educating the reflective practitioner: Toward a new design for teaching and learning in the professions. Jossey-Bass.
• Scott, J. (2000). Social network analysis. CA: Sage Publications.
• Sveiby, K.E. (1997). The new organizational wealth: managing & measuring knowledgebased assets. San Francisco: Berrett-Koehler Publisher, 30.
• Walsh, J. P. ve Ungson, G. R. (1991). “Organizational memory. Academy of management review” 16(1), 57-91.
• Wasserman, S. ve Faust, K. (1994). Social network analysis: Methods and applications. America: Cambridge University Press.
• van Duijn, M. A. ve Vermunt, J. K. (2006). “What is special about social network analysis?”,Methodology, 2(1), 2-6.
• İnternet Kaynakları
• İnternet: ÖSYM, URL: http://www.webcitation.org/mquery?url=https%3A%2F%2Fdokuman.osym.gov. tr%2Fpdfdokuman%2F2017%2FOSYS%2FLYS%2FKONTENJANKILAVUZ18072017. pdf&date=2018-06-28, Son Erişim Tarihi: 12.03.2018.
• İnternet: Yükseköğretim Program Atlası, URL: http://www.webcitation.org/ query?url=https%3A%2F%2Fyokatlas.yok.gov.tr%2F&date=2018-06-29, Son Erişim Tarihi: 26.04.2018.
• İnternet: YÖK Akademik Arama Motoru, URL: http://www. webcitation.org/query?url=http%3A%2F%2Fakademik.yok.gov. tr%2FAkademikArama%2F&date=2018-06-29, Son Erişim Tarihi:26.04.2018.
• Görsel Kaynakları
• Şekil1. Güneş, S. ve Güneş, Ç. (2017). “Mesleki öz bilgi olarak tasarım düşüncesi”, Sanat ve Tasarım Dergisi, 2017, 55-73.