The Use of Light, Shadow, and Darkness in the Performance Arts Before and After Adolphe Appia

Year 2022, Issue: 40, 75 - 82, 31.10.2022

Amin Saadatı , Aykan Aydın

https://doi.org/10.5152/AI.2022.1023150

Abstract

The importance of light in theater is one of the most discussed and high-status topics. In the
modern sense, light has been associated with theater since the first days of the performing arts
and has been defined in various functions in the performing arts until today. The presence of light
in the scene is always accompanied by shadows and created absence and darkness. That is why
light, shadow, and darkness can be accepted as elements of a common area, and their proportions
and functions can be studied. Light, shadow, and dark have an important turning point and
function in the history of the theater, and this is the focal point of Adolphe Appia’s thought and
theoretical existence in the field of theater. Before Appia, the only imaginable function in the theater
was light. The lighting of the scene was just to see the elements in the scene. According
to him, theater in the future will be a theater of light. However, with the presence of him in the
theater, besides the light, shadow and darkness were exhibited as the 3 founding elements of art,
each finding a different position and function. In this article, the status of the theater before and
after Appia is examined, and the functions and application rates of light, shadow, and darkness in
the performing arts are focused on.

Keywords

Adolphe Appia, darkness, light, shadow, theater

Adolphe Appia Öncesi ve Sonrası Sahne Sanatlarında Işık, Gölge ve Karanlık Kullanımı

Abstract

Tiyatroda ışığın önemi çokça tartışılan ve statüsü yüksek konulardan biridir. Modern anlamda,
sahne sanatlarının ilk günlerinden itibaren ışık, tiyatro ile ilişkilendirilmiş ve günümüze kadar sahne
sanatlarında çeşitli işlevlerde tanımlanmıştır. Sahnedeki ışığın varlığına her zaman gölgeler eşlik
eder ve yokluğu ve karanlığı yaratmıştır. Bu nedenle ışık, gölge ve karanlık ortak bir alanın öğeleri
olarak kabul edilebilir, oranları ve işlevleri incelene bilinir. Işık, gölge ve karanlığın tiyatro tarihindeki
yeri ve işlevinde önemli bir dönüm noktasına sahiptir ve bu, Adophe Appia’nın tiyatro alanındaki
düşüncesinin ve kuramsal varlığının odak noktasıdır. Appia’dan önce tiyatroda, hayal edilebilecek
tek işlev ışıktı; Sahnenin aydınlatılması, sadece sahnedeki unsurları görmek için olmuştur. Ona
göre gelecekte tiyatro ışık tiyatrosu olacaktır. Ancak tiyatroda Appia’nın varlığı ile, ışığın yanında
gölge ve karanlık sanatın üç kurucu unsuru olarak sergilenmiş, her biri farklı bir konum ve işlev
bulmuştur. Bu makalede, Appia’dan önce ve sonra tiyatronun koşulları incelenerek, sahne sanatlarında
ışık, gölge ve karanlığın işlevleri ve uygulama oranlarına odaklanılmıştır.

Keywords

Adolphe Appia, karanlık, ışık, gölge, tiyatro

References

• Bellman, W. (1974). Görüntüleri birleştirme ve bu görselleri ışık, gölge ve karanlıkla sahneleme [Performans]. Lighting the stage. (s. 280) içinde. Chandler.
• Bellman, W. (1974). Renk gölgeleri ve farklı karanlık düzeyleri [Performans]. Lighting the stage. (s. 280) içinde. Chandler.
• Bellman, W. (1974). Verdi Operası [Performans]. Lighting the stage. (s. 360) içinde. Chandler.
• Bellman, W. (1974). Işık, gölge ve karanlığı kullanarak görselleştirmeler ve illüzyonlar [Performans]. Lighting the stage. (s. 295) içinde. Chandler.
• Bellman, W. (1974). Lighting the stage. Chandler Publications.
• Bentlye, E. (1968). The theory of the modern stage: An introduction to modern theatre and drama. Penguin Books.
• Brockett, O. (1996). History of the theatre H. Azadivar (Çev.). Morvarid.
• Çamurdan, E. (1996). Çağdaş tiyatro ve dramaturgi. Mitos Boyut.
• Durant, W. (2007). The history of theatre according to Will Durant A. Shadravan (Çev.). Scientific and Cultural.
• Evans, R. (1997). Experimental theatre from Stanislavsky to Peter Brook M. Eslamiyeh (Çev.) Sorosh.
• Fuat, M. (2010). Tiyatro tarihi. Mitos-Boyut.
• Jahanparvar, Z. (1995). A study of the works of Adolphe Appia. University of Arts.
• Keller, M. (1999). Ritmik boşluk başlıklı Appia Sahnesi’nin tasarımının bir örneği. [Sahne Tasarımı]. Light fantastic & the art and desgin of lighting. (s. 158) içinde. Prestel.
• Keller, M. (1999). Parsifal opera sahne tasarımı [Sahne Tasarımı]. Light fantastic & the art and desgin of lighting. (s. 160) içinde. Prestel.
• Keller, M. (1999). The Gold Rhine Operası sahnesinin tasarımı [Sahne Tasarımı]. Light fantastic & the art and desgin of lighting. (s. 160) içinde. Prestel.
• Keller, M. (1999). Light fantastic & the art and desgin of lighting (s. 49). Prestel.
• Kermani, F. N. (1988). Leading theatre, experimental and absurd. University Jahad.
• Kermani, F. N. (1989). Symbolism in the dramatic literature. Barg.
• Parker, W. (1968). Scane desing and stage lighting. Holt, Rinehart and Winston.
• Pilbrow, R. (1979). Stage lighting. Cassell Ltd.
• Saburi Kashaninejad, P. (1971). Max Reinhardt and Adolphe Appia. University of Arts.
• Shamhiri, A. (1987). Lighting in the theatre. University Jahad.
• Simonson, L. (1964). The stage is set (s. 15). Theatre Art Books.
• Simonson, L. (1999). New scene theory Y. A. Abbsi (Çev.). Show Magazine.
• Svoboda, J. (2000). Secret of theatrical space cloth: J. M. Burian. Applause Books.
• Svoboda, J. (2000). İki aktör ile iki sandalyeyi canlandırmak [Performans]. Secret of theatrical space cloth: J. M. Burian. (s. 180) içinde. Applause Books.