İlköğretim Beden Eğitimi Dersi Tutum Ölçeğinin Türkçeye Uyarlanması

Yıl 2016, Cilt: 27 Sayı: 1, 16 - 26, 29.07.2016

Yaprak Kalemoğlu Varol , Hüseyin Ünlü Mustafa Kayıhan Erbaş Ali Murat Sünbül

https://doi.org/10.17644/sbd.251310

Cited By: 3

Öz

Bu çalışmanın amacı, Phillips ve Silverman (2012) tarafından geliştirilen İlköğretim (10-12 Yaş) Beden Eğitimi Dersi Tutum Ölçeğini Türkçeye uyarlamaktır. Uyarlama çalışması için öncelikle özgün ölçeğin Türkçeye çevirisi yapılmıştır. Türkçe form ile İngilizce formun dilsel eşitliğinin incelenmesi amacıyla, önce orijinal ölçek, iki hafta sonra ise Türkçeye çevirisi yapılan ölçek 22 ortaokul öğrencisine uygulanmıştır. Her iki ölçekten alınan puanlar arasındaki tutarlılığı test etmek için Pearson Momentler Çarpımı Korelasyon Katsayısına bakılmış ve .74 bulunmuştur. Buna göre İngilizce ve Türkçe ölçeklerden elde edilen ölçümler arasında yüksek düzeyde, pozitif ve anlamlı bir ilişki olduğu görülmüştür. Dilsel eşdeğerliği sağlanan ölçek Ankara ilinde 238 ilköğretim öğrencisine uygulanmıştır. Ölçeğin Türk kültüründeki yapısını inceleyebilmek için açımlayıcı ve doğrulayıcı faktör analizi yapılmış, analiz sonucu iki alt faktör ve 15 maddeden oluşan bir yapı elde edilmiştir. Üst ve alt %27’lik grupların madde ortalamaları arasındaki tüm farklar anlamlı bulunmuştur. Ölçeğin geneli için Cronbach Alpha değeri .83, birinci alt boyut olan “bilişsel” için güvenirlik katsayısı .96 ve ikinci alt boyut “duyuşsal” için .95 olarak hesaplanmıştır. Ölçeğin iki hafta ara ile 72 kişilik bir öğrenci grubuna uygulanmasıyla hesaplanan test-tekrar test güvenirlik katsayısı ise .77 olarak bulunmuştur. Yapılan analizler sonucunda, ölçeğin Türkiye’de öğrenim gören ilköğretim öğrencilerinin beden eğitimi dersine yönelik tutumlarının belirlenmesinde kullanılabilecek geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Beden eğitimi dersi, Tutum, İlköğretim, Ölçek, Geçerlik ve güvenirlik

Turkish Adaptation Of The Elementary Physical Education Attitude Scale

Öz

The aim of this study is to adapt the Elementary Physical Education Attitude Scale developed by Philips and Silverman (2012) into Turkish. Scales were applied to a group of primary education students every two weeks in order to determine in practise whether Turkish and English form have the same meaning or not. It was seen that a high-level, positive and meaningful relationship between English and Turkish scales (r=.74). The scale whose linguistic equivalence was provided was applied to 238 primary education students in Ankara. To analyse the structure of the scale in Turkish culture, expletory and confirmatory factor analysis were made, as a result of the analysis, a structure that consisted of two sub factors and 15 items was obtained. All of the differences between item means of super groups and subgroups with 27% were found meaningful. Internal consistency coefficient of the whole scale was found to be .83 and test-retest reliability of the scale was found to be .77. In consequence of the analysis made, it was established that the scale was validate and reliable measuring tool that could be used in order to determine the attitude of primary education students who educated in Turkey toward physical education lesson.

Anahtar Kelimeler

Physical education lesson, Attitude, Primary education, Scale, Validation and reliability

Kaynakça

• Aksayan S, Gözüm S. (2002). Kültürlerarası ölçek uyarlaması için rehber I: Ölçek uyarlama aşamaları ve dil uyarlaması. Hemşirelik Araştırma Dergisi, 4(1), 9-14.
• Bloom B. (1995). Human Characteristics and School Learning [İnsan nitelikleri ve okulda öğrenme]. (Çeviri: D.A. Özçelik). İstanbul: Milli Eğitim Yayınları.
• Büyüköztürk Ş. (2007). Sosyal Bilimler için Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Carlson ED. (2000). A case study in translation methodology using the health-promotion lifestyle profile II. Public Health Nursing, 17(1), 61-70.
• Carlson TB. (1995). We hate gym: Student alienation from physical education. Journal of Teaching in Physical Education, 14, 467-477.
• Celep C. (2000). Eğitimde Örgütsel Adanma ve Öğretmenler. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Cronbach LJ. (1951). Coefficient alpha and the internal structure of tests. Psychometrika, 16, 297-334.
• Demirhan G, Altay F. (2001). Attitude scale of high school first graders towards physical education and sport II. Hacettpe Journal of Sport Sciences, 12(2), 9-20.
• Ennis C. (1996). Students’ experiences in sport based physical education: [more than] apologies are necessary. Quest, 48, 453-456.
• Erkuş A. (2003). Psikometri Üzerine Yazılar. Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları. No:24.
• Field A. (2005). Discovering Statistics Using SPSS. London: Sage.
• Gözüm S, Aksayan S. (2003). Kültürlerarası ölçek uyarlaması için rehber II: Psikometrik özellikler ve kültürlerarası karşılaştırma. Hemşirelik Araştırma Geliştirme Dergisi, 1, 3-14.
• Güllü M, Güçlü M. (2009). Ortaöğretim öğrencileri için beden eğitimi dersi tutum ölçeği geliştirmesi. Niğde Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 3(2), 5-22.
• Kline RB. (2005). Principles and Practice of Structural Equation Modeling. N.Y.: Guilford Press.
• Morris CG. (2002). Understanding Psychology. [Psikolojiyi anlamak: Psikolojiye giriş]. (Çeviri: H.B. Ayvaşık, M. Sayıl) Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları, No:23, 525-567.
• NASPE (National Association for Sport and Physical Education). (1995). Moving into the Future: National Physical Education Standarts: A Guide to Content and Assessment. Boston: CB/McGraw-Hill.
• Ntoumanis N, Barkoukis V, Thogersen-Ntoumani C. (2009). Developmental Trajectories of Motivation in Physical Education: Course, demographic differences and antecedents. Journal of Educational Psychology, 101, 717-728.
• Öner N. (1987). Kültürlerarası ölçek uyarlamasında bir yöntem bilim modeli. Psikoloji Dergisi, 6(21), 80-83.
• Özer D, Aktop A. (2003). İlköğretim öğrencileri için hazırlanmış bir beden eğitimi dersi tutum ölçeğinin adaptasyonu. Spor Bilimleri Dergisi, 14(2), 67-82.
• Özgüven İE. (1994). Psikolojik Testler. Ankara: Yeni Doğuş Matbaası.
• Phillips SR, Silverman S. (2012). Development of an instrument to assess fourth and fifth grade students’ attitudes toward physical education. Measurement in Physical Education and Exercise Science, 16(4), 316-327.
• Portman PA. (1995). Who is having fun in physical education classes? Experiences of six grade students in elementary and middle school. Journal of Teaching in Physical Education, 14, 445-453.
• Rikard L, Banville D. (2006). High school student attitudes about physical education. Sport, Education and Society, 11 (4), 385-400.
• Sallis JF, Prochaska JJ, Taylor WC. (2000). A Review of Correlates of Physical Activity of Children and Adolescents. Medicine & Science in Sports & Exercise, 32(5), 963-975.
• Savaşır I. (1994). Ölçek uyarlamasındaki sorunlar ve bazı çözüm yolları. Türk Psikolojisi Dergisi: Özel Sayı, Psikolojik Testler, 9(33), 27-32.
• Solmon M, Lee A. (1996). Entry characteristics,
• practice variables, and cognition: student mediation of instruction. Journal of Teaching in Physical Education, 15, 136-151.
• Tavşancıl E. (2002). Tutumların Ölçülmesi ve SPSS ile Veri Analizi. Ankara: Nobel Yayınları.
• Toulmin MLB. (1973). The development of an original instrument to measure the expressed attitudes of children toward the elementary school program of physical education.Master thesis, College of Health, Physical Education and Recreation, Denton, Texas.
• Walhead TL, Buckworth J. (2004). The role of physical education in the promotion of youth physical activity. Quest, 56, 285-301.