Concurrent Validity And Reliability of Coaches’ Use of Teaching Methods Scale: Coach Version (CUTEMS - Coach)

Yıl 2021, Cilt: 32 Sayı: 2, 64 - 74, 07.06.2021

Koray Kılıç , Mustafa İnce

https://doi.org/10.17644/sbd.887547

Cited By: 3

Öz

The purpose of this study was to examine the concurrent validity and internal consistency of the scale sub-dimensions of the Coach Version of the Coaches’ Use of Teaching Methods Scale (CUTEMS-Coach), according to the athlete version of which construct validity was previously shown. The coach version of the scale is based on 11 scripted teaching methods that are answered on a 5-point Likert scale similar to the athlete version (CUTEMS-Athlete; Kılıç and Ince, 2020). In the previous study examining the construct validity of the athlete version, it has been shown that eleven teaching methods are divided into 3 factors: ‘coach-centered’, ‘problem-solving’ and ‘athlete-designed/initiated’. In this study, the athlete version of the scale was applied to 150 athletes from various sports, and the coach version was applied to 56 coaches working with these athletes, and the concurrent validity of the coach version of the scale was examined by Spearman Correlation Analysis. In order to evaluate the internal consistency of CUTEMS-Coach, Cronbach Alpha values of scale factors were calculated. The findings of concurrent validity analysis showed a strong significant relationship between coach and athlete data values in the subdimensions of ‘Coach-centered approach’ (r = .83, p < .01), ‘Problem-based approach’ (r = .71, p < .01), and ‘Athlete-designed/initiated approach’ (r = .62, p < .01). Cronbach’s alpha values of the examined factors were 0.86, 0.81, and 0.69, respectively. The findings of the study show that the Coaches’ Use of Teaching Methods Scale – Coach Version with 3 factors is an acceptably valid and reliable scale in measuring the teaching methods used by coaches with the perception of the coach. The use of the scale is expected to contribute to identifying coaches’ learning needs in their use of teaching methods and developing strategies to address these needs.

Anahtar Kelimeler

Coaches, teaching methods, concurrent validity, reliability, sport pedagogy

Antrenörlerin Kullandıkları Öğretim Yöntemleri Ölçeği – Antrenör Sürümünün (AKÖY – Antrenör) Eş Zamanlı Geçerliği Ve Güvenirliği

Öz

Bu çalışmanın amacı Antrenörlerin Kullandıkları Öğretim Yöntemleri Ölçeği Antrenör Sürümünün (AKÖY-Antrenör) daha önce yapı geçerliği gösterilmiş sporcu sürümüne göre eş zamanlı geçerliğini (concurrent validity) ve ölçek alt boyutlarının iç tutarlığını sınamaktır. Ölçeğin antrenör sürümü, sporcu sürümüne benzer şekilde 5’li Likert ölçeğinde cevaplandırılan 11 senaryolaştırılmış öğretim yöntemi üzerine kuruludur (AKÖY – Sporcu; Kılıç ve İnce, 2020). Sporcu sürümünün yapı geçerliğini inceleyen öncül çalışmada on bir öğretim yönteminin ‘antrenör merkezli’, ‘problem çözme’ ve ‘sporcunun tasarladığı/başlattığı’ olmak üzere üç faktöre dağıldığı gösterilmiştir. Bu çalışmada, ölçeğin sporcu sürümü çeşitli sporlardan 150 sporcuya, antrenör sürümü ise bu sporcularla çalışan 56 antrenöre uygulanarak, ölçeğin antrenör sürümünün sporcu sürümüne göre eş zamanlı geçerliği Spearman Korelasyon Analizi ile incelenmiştir. AKÖY-Antrenör’ün iç tutarlılığını değerlendirmek amacıyla ölçek faktörlerinin Cronbach Alfa değerleri hesaplanmıştır. Eş zamanlı geçerlik analizine ait bulgular, ölçeğin “Antrenör merkezli yaklaşım” (r = .83, p < .01) “Problem çözme yaklaşımı” (r = .71, p < .01) ve “Sporcunun tasarladığı/başlattığı yaklaşım” (r = .62, p < .01) alt boyutlarında antrenör ve sporcu veri değerleri arasında güçlü bir anlamlı ilişki olduğunu göstermiştir. İncelenen faktörlerin Cronbach Alfa değerleri sırasıyla 0.86, 0.81 ve 0.69 olarak bulunmuştur. Çalışma bulguları, üç faktörlü Antrenörlerin Kullandıkları Öğretim Yöntemleri Ölçeği Antrenör Sürümü’nün antrenörlerin kullandıkları öğretim yöntemlerini antrenör algısıyla ölçmede kabul edilebilir düzeyde geçerli ve güvenilir bir ölçek olduğunu göstermektedir. Ölçeğin, antrenörlerin öğretim yöntemleri kullanımıyla ilgili mesleki ihtiyaçlarının belirlenmesine ve bu ihtiyaçlara yönelik stratejilerin geliştirilmesine katkı sağlaması beklenmektedir.

Anahtar Kelimeler

spor pedagojisi, öğretim yöntemleri, Antrenörler, eş zamanlı geçerlik, güvenirlik

Kaynakça

• 1. Abbott, A., ve Collins, D. (2004). Eliminating the dichotomy between theory and practice in talent identification and development: considering the role of psychology. Journal of sports sciences, 22(5), 395-408
• 2. Abraham, A., Collins, D., ve Martindale, R. (2006). The coaching schematic: Validation through expert coach consensus. Journal of sports sciences, 24(06), 549-564.
• 3. Balyi, I., Way, R., ve Higgs, C. (2013). Long-term athlete development. Human Kinetics.
• 4. Bednar, A. K., Cunningham, D., Duffy, T. M., ve Perry, J. D. (1991). Theory into practice: How do we link? In G. J. Anglin (Ed.), Instructional technology: Past, present, and future. Eglewood, Co: Libraries Unlimited.
• 5. Cassidy, T., Jones, R.L. ve Potrac, P. (2009). Understanding sports coaching: The social, cultural and pedagogical foundations of coaching practice, 2nd edn., Routledge, London, 2009.
• 6. Cengiz, C., ve Serbes, Ş. (2014). Türkiye'deki beden eğitimi öğretmen adaylarının tercih ettikleri öğretim stilleri ve stillere ilişkin değer algıları. Pamukkale Journal of Sport Sciences, 5(2).
• 7. Cohen, L., Manion, L., ve Morrison, K. (2007). Research methods in education (6th ed.). Routledge.
• 8. Côté, J., ve Gilbert, W. (2009). An integrative definition of coaching effectiveness and expertise. International journal of sports science & coaching, 4(3), 307-323.
• 9. Côté, J., Lidor, R., ve Hackfort, D. (2009). IssP position stand: to sample or to specialize? seven postulates about youth sport activities that lead to continued participation and elite performance. International Journal of Sport & Exercise Psychology, 9, 7-17.
• 10. Côté, J., Strachan, L., ve Fraser-Thomas, J. (2007). Participation, personal development, and performance through youth sport. In Positive youth development through sport (pp. 48-60). Routledge.
• 11. Creswell, J. W. (2012). Educational research: Planning, conducting, and evaluating quantitative and qualitative research. Fourth Edition. (pp. 146-166). Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.
• 12. Demirhan, G., Bulca, Y., Altay, F., Şahin, R., Güvenç, A., Aslan, A., Güven, B., Kangalgil, M., Hünük, D., Koca, C., ve Açıkada, C. (2008). Comparison of the views of partners regarding the physical education curriculum and it’s delivery. Hacettepe Spor Bilimleri Dergisi, 19(3), 157-180.
• 13. Ertmer, P.A., ve Newby, T.J. (2013). Behaviorism, cognitivism, constructivism: Comparing critical features from an instructional design perspective. Performance improvement quarterly, 26(2), 43- 71.
• 14. Field, A. P. (2009). Discovering statistics using SPSS. SAGE Publications.
• 15. Gilbert, W., ve Côté, J. (2013). Defining coaching effectiveness: A focus on coaches’ knowledge. Routledge handbook of sports coaching, 147-159.
• 16. Gillet, N., Berjot, S., Vallerand, R.J., ve Amoura, S. (2012). The role of autonomy support and motivation in the prediction of interest and dropout intentions in sport and education set- tings. Basic and Applied Social Psychology, 34, 278-286.
• 17. Horn, T. S. (2015). Social psychological and developmental perspectives on early sport specialization. Kinesiology Review, 4, 248-266.
• 18. İnce, M.L., ve Hünük, D. (2010). Eğitim reformu sürecinde deneyimli beden eğitimi öğretmenlerinin kullandıkları öğretim stilleri ve stillere ilişkin algıları. Eğitim ve Bilim, 35(157), 128-139.
• 19. Jonassen, D. H. (1991). Evaluating constructivistic learning. Educational Technology, 31(9), 28 – 33.
• 20. Kılıç, K., ve İnce, M. L. (2019). Antrenörlerin kullandıkları öğretim yöntemleri ölçeği–sporcu sürümünün (AKÖY–SPORCU) geliştirilmesi. Uluslararası Spor Egzersiz ve Antrenman Bilimi Dergisi, 5(3), 119-128.
• 21. Kulinna, P. H., ve Cothran, D. J. (2003). Physical education teachers’ self-reported use and perceptions of various teaching styles. Learning and Instruction, 13(6), 597-609.
• 22. Larson, H.K., Young, B.W., McHugh, T.L.F., ve Rodgers, W.M. (2020). The relative importance of training volume and coach autonomy support for preventing youth swimming attrition. Current Issues in Sport Science (CISS).
• 23. Mosston, M., ve Ashworth, S. (2002). Teaching physical education (3th ed.). Columbus: Merrill Pub. Co.
• 24. Nunnally, J.C. (1978): Psychometric Theory (2nd ed.). New York: McGraw-Hill.
• 25. Penney, D. (2006). Coaching as teaching: New acknowledgements in practice. In The sports coach as educator (pp. 43-54). Routledge.
• 26. Saraç, L., ve Muştu, E. (2013). Öğretmen adaylarının beden eğitimi öğretim stillerini kullanım düzeyleri ile stillere ilişkin değer algılarının incelenmesi. Pamukkale Journal of Sport Sciences, 4(2), 112- 124.
• 27. Schunk, D.H. (1991). Learning theories: An educational perspective. New York: Macmillan.
• 28. Tabachnick, B.G., ve Fidell, L.S. (2013). Using multivariate statistics. Needham Heights, MA: Allyn and Bacon.
• 29. Winne, P.H. (1985). Cognitive processing in the classroom. In T. Husen & T. N. Postlethwaite (Eds.), The International Encyclopedia of Education (Vol. 2, pp. 795 – 808). Oxford: Pergamon.