Fîruzâbâdî (ö.817/1415) ünlü bir sözlük bilimci olup, yetişme tarzı ve verdiği eserler açısından naklî ilimlerde öne çıkmış bir âlimdir. Bu makalemizde kısaca hayatına temas ettikten sonra Besâir adlı eserinde yer verdiği, Kur’an ilimleriyle ilgili görüşlerini ele alacağız.
Bu çerçevede neshe nasıl yaklaştığına, Sûrelerin Mekkî ya da Medenî oluşlarında neyi ölçü aldığına, vücûh ve nazâirle ilgili görüşlerine ve i‘câz anlayışına değineceğiz. Rivâyet ilimlerinde mütehassıs birisi olarak Kur’ân’ın fazileti konusundaki rivayetleri nasıl değerlendirdiği üzerinde duracağız. Eserinde, bilhassa isim vermeden nakilde bulunduğu kaynaklara dikkat çekeceğiz.
Görebildiğimiz kadarıyla müellif analizden uzak, nakilci bir ilim anlayışına sahip olup, bu tavrı Kur’an ilimleriyle ilgili görüşlerine de yansımıştır. Bu yönüyle eser özgün olmaktan uzak olup, bir derleme görünümü arz etmektedir. Esasen kendisinin eserinde özgün olmak gibi bir iddiası da yoktur.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Islamic Studies (Other) |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | December 31, 2017 |
Published in Issue | Year 2017 Issue: 29 |
Journal of Suleyman Demirel University Institute of Social Sciences (SDU-JS), is licensed under the is licensed under the Creative Commons Attribution 4.0 International Legal Code.