Urbanization and social change in villages that turned into neighborhoods after law number 6360: the Silivri instance

Year 2025, Issue: 52, 47 - 64, 01.08.2025

Suna Kaya , Çiğdem Manap

https://doi.org/10.61904/sbe.1616556

Abstract

Turkiye, as one of the countries experiencing rapid urbanization, has created changes with many legal regulations regarding urbanization. Law No. 6360, which was enacted in 2012 and entered into force after the 2014 local elections, contains regulations regarding metropolitan cities. With this law, the legal personality of the villages within the borders of the metropolitan municipality was abolished, the villages were transformed into neighborhoods and gained urban identity. In this study, the urbanization and social change phenomena experienced with the transformation of villages into neighborhoods were investigated. In the study, qualitative research method was used and in-depth interviews were conducted with 15 people living in villages that turned into neighborhoods in the Silivri district of Istanbul. Using the data collected, it was attempted to measure how the villages were affected by this change, in the context of urbanization and social change, and how they perceived the change. While Law No. 6360 aimed to realize a holistic urbanization in Istanbul, it forced the social institutions such as economy, politics, social and cultural to transform, causing the village to lose its village characteristics. These neighborhoods, which are physically far outside the city, have become vague rural spaces that are far from the urban lifestyle and no longer have village status. The changes that took place with the law brought about many problems for the neighborhood.

Keywords

law no. 6360 , silivri , social change , urbanization

Ethical Statement

Ethics committee approval was not required for this research.

Supporting Institution

There was no funding to report for this submission.

Thanks

There are no acknowledgements.

6360 sayılı kanun sonrası mahalleye dönüşen köylerde kentleşme ve toplumsal değişme: Silivri örneği

Abstract

Türkiye, hızlı kentleşmenin yaşandığı ülkelerden biri olarak kentleşme konusunda birçok yasal düzenlemeye gitmiştir. 2012’de çıkarılan, 2014 yerel seçimlerinden sonra yürürlüğe giren 6360 Sayılı Kanun ile büyükşehirlerle ilgili düzenleme yapılmıştır. Bu kanunla büyükşehir belediyesi sınırları içinde bulunan köy tüzel kişiliklerine son verilmiştir. Köyler mahalleye dönüşerek kent kimliğine dâhil olmuşlardır. Bu çalışmada, köylerin mahalleye dönüşmesiyle yaşanan kentleşme ve toplumsal değişme olguları araştırılmıştır. Çalışmada nitel araştırma yöntemi kullanılarak İstanbul’un Silivri ilçesinde mahalleye dönüşen köylerde yaşayan 15 kişiyle derinlemesine görüşmeler yapılmıştır. Toplanan verilerden köylerin bu değişimden, kentleşme ve toplumsal değişme bağlamında, hangi konularda etkilendikleri ve değişimi nasıl algıladıkları analiz edilmeye çalışılmıştır. 6360 Sayılı Kanun İstanbul’da bütüncül bir kentleşme gerçekleştirmek isterken ekonomik, siyasi, sosyal ve kültürel kurumları dönüşüme zorlayarak, köyün köy olma özelliklerini kaybetmesine neden olmuştur. Fiziksel olarak kentin çok dışında kalan bu mahalleler kentsel yaşam biçiminden uzak, artık köy statüsünde de olmayan belirsiz kırsal mekânlara dönüşmüştür. Yasayla birlikte yaşanan değişimler mahalleli için birçok sorunu beraberinde getirmiştir.

Keywords

kentleşme , silivri , toplumsal değişme , 6360 sayılı kanun

Ethical Statement

Bu çalışma etik kurul onayı gerektirmemektedir.

Supporting Institution

Bu çalışma herhangi bir fon sağlayıcı kuruluş tarafından desteklenmemiştir.

Thanks

Teşekkür edilecek herhangi bir kişi veya kurum bulunmamaktadır.

References

• Aslanoğlu, Rana A. (2000). Kent, Kimlik ve Küreselleşme. Bursa: Asa Kitabevi.
• Ayparçası, M. (2024). Siyasi Liderin Seçmen Tercihlerindeki Rolü: Bir Karma Yöntem Araştırması. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 50, 75-104.
• Bahar, H. İ. (2009). Sosyoloji. Uşak Yayınları.
• Bal, H. (2003). “Kentsel Yapı ve Kentlileşme Süreci”. Isparta: Fakülte Kitabevi.
• Bottomore, T. B. (2000). Toplumbilim Sorunlarına ve Yazınına İlişkin Bir Kılavuz. (Ünsal Oskay, Çev.). İstanbul: Der Yayınları.
• Doğan, İ. (2000). Sosyoloji, Kavramlar ve Sorunlar. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
• Erkan, R. (2004). Kentleşme ve Sosyal Değişme. Ankara: Bilim Adamı Yayınları.
• Es, M. ve Ateş H. (2004). Kent Yönetimi, Kentlileşme Ve Göç: Sorunlar Ve Çözüm Önerileri. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 48, 205-248.
• Fichter, J. (1990). Sosyoloji Nedir? (Nilgün Çelebi, Çev.). Konya: Selçuk Üniversitesi Yayınları.
• Görmez, K. (1991). Şehir ve İnsan. İstanbul: MEB Yayınları.
• Gül, H., Ergun, C. (2012) “Kent ve Göç Sosyolojisi”, içinde Sosyolojiye Giriş-Sosyolojinin Temel Tartışmaları, ed. M. Tuna. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Güven, S. (1999). Toplumbilim. Bursa: Ezgi Kitabevi Yayınları.
• Hanikoğlu, M. ve Negiz, N. (2023). Büyükşehirlerde Kırsal Mahalle Deneyimi: Ayvalık Örneği. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 45, 81-106.
• Hale Biricikoğlu, D. (2015). 6360 Sayılı Yasa’nın Genişleyen Büyükşehir Belediyesi Hizmet Sınırının Etkinlik ve Verimliliğe Etkisi Bağlamında Değerlendirmesi: Sakarya Büyükşehir Belediyesi Örneği, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 20(4), 369-393.
• Harvey, D. (2003). Sosyal Adalet ve Şehir. (Mehmet Moralı Çev.). İstanbul: Metis Yay.
• Karpat, K. H. (2003). Türkiye’de Toplumsal Dönüşüm, (Abdülkerim Sönmez, Çev.). Ankara: İmge Kitabevi.
• Kartal, S. K. (1978). Kentleşme ve İnsan. Ankara: TODAİE
• Keleş, R. (1972). Türkiye’de Şehirleşme, Konut ve Gecekondu. İstanbul: Gerçek Yayınevi.
• Keleş, R. (1998).“Kentbilim Terimleri Sözlüğü”. Ankara: İmge Yayınevi.
• Keleş, R. (2006). Kentleşme Politikası. Ankara: İmge Kitabevi, 9.Baskı.
• Kongar, E. (2002). Toplumsal Değişim Kuramları ve Türkiye Gerçeği. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Kongar, E. (2010). “21. Yüzyılda Türkiye”. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Kuyumcu, A., Erdoğan, T. (2008). Yükseköğretimin Toplumsal Değişime Etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 35, 240-250.
• Neuman, W. L., (2016), Toplumsal Araştırma Yöntemleri Nitel ve Nicel Yaklaşımlar, Cilt II. (8. Baskı), Ankara Yayın Odası Yayıncılık.
• Oktay, T. (2016). 6360 Sayılı Kanuna Dayalı Büyükşehir Belediye Reformunu Anlama ve Anlamlandırma, İstanbul Medeniyet Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi,1(1), 71-131.
• Öktem, B. (2006), Neoliberal Küreselleșmenin Kentlerde İnșası: AKP’nin Küresel Kent Söylemi ve İstanbul’un Kentsel Dönüșüm Projeleri, Planlama Dergisi, 2, 53–63.
• Özel, M. (2005) Kentsel Gelişme Ve Kentleşme Sürecinde Niğde. Selçuk Üniversitesi Karaman İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 2(5).
• Özer, İ. (2004). “Kentleşme, Kentlileşme ve Sosyal Değişme”. Bursa: Ekin Kitabevi.
• Sayın, Ö. (1994). Sosyolojiye Giriş. İzmir: Neşa Ofset.
• Sencer, Y. (1979). “Türkiye’de Kentleşme”. Ankara: Kültür Bak. Yay.
• Sezal, İ. (1992). Şehirleşme, Alternatif Üniversite Yayını. İstanbul: Ağaç Yay.
• Şengül, M. (2007). “Kentleşen Dünya, “Küreselleşme” ve Yoksulluk: Türkiye Kentleşmesine Bir Bakış”, içinde Kent ve Politika Antik Kentten Dünya Kentine, ed. A. Mengi. Ankara: İmge Kitabevi.
• Tekeli, İ. (1982). “Türkiye’de Kentleşme Yazıları”. Ankara: Turhan Kitabevi.
• Yılmaz, C. (2013). İstanbul: Müstesna Şehrin İstisna Hali. (der. Çavdar, A., Tan, P.), İstanbul: Sel Yayıncılık.