THE PRINCIPLE OF FREEDOM OF EVIDENCE AND ITS BOUNDARIES IN ADMINISTRATIVE JURISDICTION

Yıl 2018, Cilt: 8 Sayı: 16, 325 - 342, 31.12.2018

Mahmut Ceylan

Öz

In the administrative jurisdiction, the
principle of freedom of evidence is valid. So, as a rule, everything can be
used as evidence in this judicial procedure. However, this principle is not
absolute in terms of administrative jurisdiction. There are some exceptions to
this. We can call this exception the limits of the principle of freedom of
evidence. These are testimony, oath, some confidential information and
documents and some findings obtained in contravention of the law. The question
of the applicability of oath and testimony in the administrative jurisdiction
is still current. It should be examined from an administrative jurisdiction
that some confidential information and documents are not given to the court.
Because it is necessary to reveal the material fact in the administrative
jurisdiction. Can the findings obtained against the law be evidence in the
administrative jurisdiction? It is also necessary to consider whether documents
that are not submitted to court in due time in the administrative jurisdiction,
where the principle of ex officio examination is valid, can be evaluated within
this scope. All of these questions have been tried to be answered in this
article.

Anahtar Kelimeler

The principle of freedom of evidence, the principle of privacy, illegal evidence, witness, oath

İDARİ YARGIDA DELİL SERBESTİSİ VE SINIRLARI

Öz

İdari yargılama usulünde delil
serbestisi ilkesi geçerlidir. Yani, kural olarak bu yargılama usulünde her şey
delil olarak kullanılabilir.  Ancak delil
serbestisi ilkesi idari yargı açısından mutlak bir ilke değildir. Bunun
birtakım istisnalarının olduğu kabul edilmektedir. Bu istisnalara delil
serbestisi ilkesinin sınırları diyebiliriz. Bunlar tanık delili, yemin delili,
hukuka aykırı olarak elde edilmiş olan bazı bulgular ve gizli nitelikteki bazı
bilgi ve belgelerdir. Tanık ve yemin delillerinin idari yargılama usulünde
uygulanabilirliğine ilişkin problem hala güncelliğini korumaktadır. Gizli
nitelikteki bazı bilgi ve belgelerin mahkemeye sunulmaması maddi gerçeği ortaya
çıkarmayı amaç edinmiş olan idari yargı açısından ayrıca incelenmelidir. Hukuka
aykırı yollardan elde edilmiş olan bulguların idari yargılama usulünde delil olarak
değerlendirilip değerlendirilemeyeceğini tespit etmek gerekir. Buna göre idari
yargıda hukuka aykırı olarak elde edilen bulgular delil serbestisinin sınırı
mıdır? Ayrıca resen araştırma ilkesinin geçerli olduğu idari yargılama usulünde
zamanında mahkemeye ibraz edilmeyen belgelerin bu kapsamda değerlendirilip
değerlendirilemeyeceğini irdelemek gerekir. Makalede bütün bu konular
hakkındaki sorulara cevap verilmeye çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Delil serbestisi ilkesi, gizlilik ilkesi, hukuka aykırı delil, tanık, yemin

Kaynakça

• Akıncı, M. (2008). İdari Yargıda Adil Yargılanma Hakkı, Ankara: Turhan Kitabevi.
• Alangoya, Y., Yıldırım, M. K. & Deren Yıldırım, N. (2009). Medeni Usul Hukuku Esasları, 7. Baskı, İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
• Aldan, M. (1990). İdari Yargıda Kısıtlanan Savunma Hakkı, 1. Ulusal İdare Hukuku Kongresi, 1. Kitap, İdari Yargı, Ankara: Danıştay Yayınları.
• Biyan, Ö. (2012). Türk Vergi Hukukunda İspat-Delil, Ankara: Adalet Yayınevi.
• Candan, T. (2012). Açıklamalı İdari Yargılama Usulü Kanunu, 5. Baskı, Ankara: Adalet Yayınevi.
• Ceylan, M. (2017); İdari Yargıya Hakim Olan İlkeler, İstanbul: On İki Levha Yayınları.
• Coşkun, S. & Karyağdı, M. (2001). İdari Yargılama Usulü, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Çağlayan, R. (2014). İdari Yargılama Hukuku, Güncellenmiş 4. Baskı, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Çağlayan, R. (2003). İdari Yargılama Usulünde Tanık Delilinin Yeri, SÜHFD, 11(3-4), 195-206.
• Gözübüyük, Ş. (2013). Yönetsel Yargı, 33. Baskı, Ankara: Turhan Kitabevi.
• Hondu, S. (1991). İdari Yargılama Usulünde Tanık, I. Ulusal İdare Hukuku Kongresi - Birinci Kitap - İdari Yargı, Ankara: Danıştay Matbaası, içinde 263-268.
• Kaplan, G. (2014). İdari Yargılama Hukukunda Sözlülük Usulü ve Tanık Dinlenebilmesi Hakkında Kısa Bir Değerlendirme, İstanbul Kültür Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 13(1), 33-46.
• Koçer, K. (2009). Telekomünikasyon Aracılığıyla Yapılan İletişimin Denetlenmesi, Gizli Soruşturmacı, Teknik Araçlarla İzleme ya da Bilgisayarlarda, Bilgisayar Programlarında ve Kütüklerinde Arama, Kopyalama ve El Koyma Suretiyle Elde Edilen Sesli veya Görüntülü Verilerin Disiplin Soruşturmasındaki Kıymeti, Ceza Hukuku Dergisi, (10), 5-40.
• Kunter, N., Yenisey, F. & Nuhoğlu, A. (2010). Muhakeme Hukuku Dalı Olarak Ceza Muhakemesi Hukuku, 18. Basım, İstanbul: Beta Yayınevi.
• Kuru, B. (2001). Hukuk Muhakemeleri Usulü C.II, 6. Baskı, İstanbul: Demir-Demir Yayıncılık.
• Kuru, B. (2001). Hukuk Muhakemeleri Usulü C.III, 6. Baskı, İstanbul: Demir-Demir Yayıncılık.
• Muşul, T. (2012). Medeni Usul Hukuku, 3. Basım, Ankara: Adalet Yayınevi.
• Onar, S. S. (1966). İdare Hukukunun Umumi Esasları C.III, 3. Bası, İstanbul: İsmail Akgün Matbaası.
• Ömeroğlu, M. N (2017). Hukuka Aykırı Delil ve Disiplin Soruşturması, http://www.haberturk.com/gundem/haber/596750-hukuka-aykiri-delil-ve-disiplin-sorusturmasi, (03.12.2017).
• Pekcanıtez, H., Özekes, M. & Atalay, O. (2014). Medeni Usul Hukuku Ders Kitabı, 2. Baskı, Ankara: Yetkin Yayınları.
• Şenlen Sunay, S. (1997). İdari Yargılama Usulüne Hakim Olan İlkeler Karşısında İsbat ve Delil Hususları, İstanbul: Kazancı Hukuk Yayınları.
• Yasin, M. (2015). İdari Yargılama Usulünde İspat, İstanbul: On İki Levha Yayınları.
• Yorgancıoğlu, E. (1976). Danıştay Yargılama Usulünde Re’sen İnceleme Yetkisi, İdare Hukuku ve İdari Yargı İle İlgili İncelemeler I, Ankara: Danıştay Yayınları, içinde 218-253.
• Zabunoğlu, Y. (1982). İdari Yargılama Usulü: Genel İlkeler ve Pozitif Düzenlemeler, İdari Yargıda Son Gelişmeler Sempozyumu, Ankara: Danıştay Tasnif ve Yayın Bürosu Yayınları, içinde 87-101.