SCALES USED IN NUTRITION AND BEHAVIOR

Yıl 2023, Cilt: 2 Sayı: 1, 24 - 39, 30.04.2023

Fatmanur Hümeyra Zengin

Öz

While behaviour and nutrition are inextricably linked, nutritional behaviours are extremely complex. While behaviour and nutrition are inextricably linked, nutritional behaviours are extremely complex. Eating behaviour is affected by many factors, especially psychological factors. Various measurement tools (scales) have been developed to understand this process and to measure and evaluate different aspects of eating behaviour. These scales, whose validity and reliability have been proven, facilitate the measurement process. They do not usually diagnose, they help to determine the status of eating behavior and disorders. Due to these scales, large masses are scanned and the relationship between nutrition and behaviour is tried to be clarified. Screening of large populations can guide preventive measures in case of risk and plans and policies to improve community nutrition. In this review, some Turkish validity-reliability scales used in the field of nutrition and behaviour were examined. In this review, some scales with Turkish validity-reliability reached by typing the keywords 'nutrition, behavior, Turkish, validity, reliability' into Google Scholar between January and February 2023 were examined.

Anahtar Kelimeler

Nutrition, Behavior, Scales

BESLENME VE DAVRANIŞ ALANINDA KULLANILAN ÖLÇEKLER

Öz

Davranış ve beslenme alanları ayrılmaz bir şekilde bağlantılı olmakla birlikte beslenme ile ilgili davranışlar son derece karmaşıktır. Yeme davranışı özellikle psikolojik faktörler başta olmak üzere birçok faktörden etkilenmektedir. Bu süreci anlamak, yeme davranışlarının farklı yönlerini ölçmek ve değerlendirebilmek için çeşitli ölçme araçları (ölçekler) geliştirilmiştir. Geçerlilik ve güvenilirlikleri kanıtlanmış bu ölçekler ölçme işlemini kolaylaştırmayı sağlamaktadır. Genellikle tanı koymazlar, yeme davranışı ve bozukluklarında durum tespiti yapmaya yardımcı olurlar. Bu ölçekler sayesinde geniş kitleler taranarak beslenme ve davranış arasındaki ilişki aydınlatılmaya çalışılmaktadır. Geniş kitlelerin taranması risk durumunda koruyucu önlemlerin alınmasına ve toplum beslenmesini iyileştirme plan ve politikalarına yol gösterebilir. Bu derlemede, Ocak-Şubat 2023 tarihleri arasında Google Akademik’e ‘beslenme, davranış, Türkçe, geçerlilik, güvenilirlik’ anahtar kelimeleri yazılarak ulaşılan, beslenme ve davranış alanında Türkçe geçerlilik ve güvenilirliği yapılmış yaygın kullanılan ölçekler incelenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Beslenme, Davranış, Ölçekler

Kaynakça

• Aksoydan., E., & Camci, N. (2009). Prevalence of orthorexia nervosa among Turkish performance artists. Eating Weight Disord., Vol. 14: N. 1
• Allison, K.C., Lundgren, J.D., O'Reardon, J.P., Martino, N.S., Sarwer, D.B., Wadden, T.A., et al. (2008). The Night Eating Questionnaire (NEQ): Psychometric properties of a measure of severity of the Night Eating Syndrome. Eat Behav, 9:62-72
• Alsaffar, A.A. (2012). Validation of a general nutrition knowledge questionnaire in a Turkish student sample. Public Health Nutrition, 15(11), 2074–2085. doi:10.1017/S1368980011003594
• Archer, L.A. , Rosenbaum, P.L., & Streiner, D.L.(1191).The children's eating behavior inventory: reliability and validity results.J Pediatr Psychol., 16(5):629-42. PMID:1744810.
• Arusoğlu G. (2006). Sağlıklı Beslenme Takıntısı (Ortoreksiya) Belirtilerinin İncelenmesi, ORTO-15 Ölçeğinin Uyarlanması. T.C. Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi
• Arusoğlu, G., Kabakçı, E., Köksal, G., & Merdol, T.K. (2008). Ortoreksiya Nervoza ve Orto-11’in Türkçeye Uyarlama Çalışması. Türk Psikiyatri Dergisi, 19(3): 283-291
• Atasoy, N., Saraçlı, Ö., Konuk, N., Ankaralı, H., Güriz, S.O., Akdemir, A., Sevinçer, G.M., &Atik L. (2014). Gece Yeme Anketi-Türkçe Formunun psikiyatrik ayaktan hasta popülasyonunda geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 15:238-247.
• Aydemir, Ö., Köksal, B., Yalın Sapmaz, Ş., & Yüceyar, H. (2015). Kadın üniversite öğrencilerinde REZZY Yeme Bozuklukları Ölçeği Türkçe formunun güvenilirlik ve geçerliliği. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 16(Özel sayı.1):31-35
• Babayiğit, Z., Alçalar, N., & Bahadır, G. (2013). Obez Kadınlarda Tıkanırcasına Yeme Bozukluğunun Psikopatoloji ve Bilişsel Açıdan İncelenmesi. Turkiye Klinikleri J Med Sci, 33(4):1077-87
• Baş, M., Bozan, N., & Cigerim, N. (2008). Dieting, dietary restraint, and binge eating disorder among overweight adolescents in Turkey. Adolescence, 43(171): 635-648.
• Bayat, B. (2014). Uygulamalı Sosyal Bilim Araştırmalarında Ölçme, Ölçekler ve “Likert” Ölçek Kurma Tekniği. Gazi Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16(3), 1-24.
• Bayraktar, F., Erkman, F., & Kurtuluş, E., (2012). Adaptation study of Yale Food Addiction Scale. Bulletin of Clinical Psychopharmacology, 22 (1); 38
• Birch, L.L., Fisher, J.O., & Davison, K.K. (2003). Learning to overeat: maternal use of restrictive feeding practices promotes girls’ eating in the absence of hunger. American Journal of Clinical Nutrition 78: 215–20
• Blockgren E., & Lask, B. (2007). Instruments assessing motivation for,. Master Thesis, University of Oslo, Norway, Blundell, J. E. (2017). The contribution of behavioural science to nutrition: Appetite control. Nutrition Bulletin, 42(3), 236-245.
• Bratman, S., & Knight, D. (2000). Health Food Junkies: Overcoming the Obsession with Healthful Eating. New York. Broadway Books,
• Bozan, N., (2009). Hollanda Yeme Davranışı (Debq) Anketinin Türk Üniversite Öğrencilerinde Geçerlik ve Güvenirliğinin Sınanması, Yüksek Lisans Tezi, Başkent Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara
• Bozoklu, G. (2014). Edirne Kent Nüfusunda Yeme Davranışı ve Etkileyen Faktörler. T.C Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği Anabilim Dalı. Yayımlanmamış Uzmanlık Tezi.
• Coşkun, M.N. (2011). Vücut Geliştirme Sporu İle İlgilenen Erkek Yetişkin Bireylerde Beden Algısının Yeme Davranışı Ve Besin Tüketimi İle İlişkisi. T.C. Başkent Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Beslenme ve Diyetetik Programı,Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi Crist, W., & Napier-Phillips A. (2001). “Mealtime behaviors of young children: a comparison of normative and clinical data” Journal of Developmental and Behavioral Pediatrics, 22(5), 279-286, 2001
• Çağan, Ö., Ünsal, A., Soysal, A., & Yılmaz, A. (2015). İlkokul Öğrencileri Arasında Beslenme Davranışları Ve Öz-Yeterlik Düzeylerinin Değerlendirilmesi. Uluslararası 3. Helal ve Sağlıklı Gıda Kongresi, İstanbul, Türkiye, Poster2-15.
• Çelebi, C. (2015). Obezite Hastalarında Yeme Bağımlılığı, Psikopatoloji ve Kişilik Özelliklerinin Değerlendirilmesi. T.C. Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri Anabilim Dalı, İstanbul, 2015. Tıpta Uzmanlık Tezi.
• Demirel, B., Yavzu, K., Karadere, M., Şafak, Y., &Türkçapar, M. (2014). Duygusal İştah Anketi’nin Türkçe geçerlik ve güvenilirliği, beden kitle indeksi ve duygusal şemalarla ilişkisi. Bilişsel Davranışçı Psiko¬terapi ve Araştırmalar Dergisi,4 3; 171-181
• Deveci, B., Deveci. B., &Avcıkurt. C. (2017). Yeme Davranışı: Gastronomi ve Mutfak Sanatları Öğrencileri Üzerine Bir Araştırma. Journal of Tourism and Gastronomy Studies 5/3, 118-134. DOI: 10.21325/jotags.2017.86
• Devran, B.S. (2014). Doğu Anadolu Bölgesinde Yaşayan Adölesan Ve Yetişkinlerin Beslenme Alışkanlıkları İle Yeme Tutum Ve Davranışlarının Belirlenmesi. T.C. Başkent Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
• Donini, L.M., Marsili, D., Graziani, M.P., Imbriale, M., & Cannella, C. (2005). Orthorexia nervosa: Validation of a diagnosis questionnaire. Eating Weight Disord. 10: e28-e32,
• Duman, E., Akçil-Ok, M. ve Keser, A. (2020). Besin Neofobisi Ölçeğinin Türkçeye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kocaeli Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 6(2), 157-161. https://doi.org/10.30934/kusbed.643038
• Ergüney, F. E. & Sertel-Berk, H. Ö. (2012). Anoreksiya Nervoza Değişim Evreleri Ölçeği (ANDEÖ) ve Bulimiya Nervoza Değişim Evreleri Ölçeği (BNDEÖ) Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Poster Bildiri, 17. Ulusal Psikoloji Kongresi, Boğaziçi Üniversitesi
• Faırburn, C.G., & Beglın, S.J. (1994) Assessment of eating disorders: Interview or self‐report questionnaire? International Journal of Eating Disorders, 16 (4); 363-370
• Flint, A., Raben, A., Blundell, J. E., & Astrup, A. (2000). Reproducibility, power and validity of visual analogue scales in assessment of appetite sensations in single test meal studies. International journal of obesity, 24(1), 38-48.
• Framson, C., Kristal, A.R., Schenk, J.M., Littman, A.J., Zeliadt, S., & Benitez, D. (2009). Development and validation of the Mindful Eating Questionnaire. Journal of American Dietetic Association, 109(8):1439-1444.
• Garner, D.M. & Garfinkel, P.E. (1979). The eating attitudes test: An index of the symptoms of anorexia nervosa. Psychological Medicine, 9(2), 273-279.
• Garner, D.M., Olmsted, M.P., Bohr, Y., & Garfinkel, P.E. (1982). The eating attitudes test: Psychometric features and clinical correlates. Pscyhological Medicine 12: 871–878.
• Gearhardt, A.N., Corbın, W.R., &Brow¬nell, K.D., (2009). Preliminary validation of the Yale food addiction scale. Appetite, 52 (2); 430-436.
• Gezmen-Karadağ, M., Elibol, E., Yıldıran, H., Akbulut, G., Çelik, M.G., Değirmenci, M., Söğüt, M., Güneş, M., & Dinler, M.F.(2016). Sağlıklı Yetişkin Bireylerde Yeme Tutum ve Ortorektik Davranışlar ile Obezite Arasındaki İlişkinin Değerlendirilmesi. GMJ; 27: 107-114
• Güzel, S. (2014). Tip 2 Diyabetli Bireylerin Yeme Tutum Ve Davranışları İle Yaşam Kalite Düzeylerinin Belirlenmesi. T.C. Başkent Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Beslenme Ve Diyetetik Programı, Ankara, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi
• Güzey, M.. (2014). Kadınlarda ağırlık yönetiminin yeme tutum davranışı üzerine etkisinin değerlendirilmesi. Başkent Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Beslenme ve Diyetetik Bölümü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi
• Henderson, M., & Freeman, C.P.L. (1987). A self-rating scale for bulimia. The ‘’BITE’’. Bri J of Psyhiatry, 150: 18-24
• İnanır, A., Habiboğlu, A., Erkorkmaz, Ü., & İnanır, S.(2001). Fibromyaljili Hastalarda Yeme Tutumunun Değerlendirilmesi. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, Sayı 1sayfa 38-47
• Karakoç, F.Y., & Dönmez, L. (2014). Ölçek geliştirme çalışmalarında temel ilkeler. Tıp Eğitimi Dünyası, 13(40), 39-49.
• Karakuş, S.S., Yıldırım, H., & Büyüköztürk, Ş. (2016). Üç faktörlü yeme ölçeğinin Türk kültürüne uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. TAF Prev Med Bull; Vol 15: Issue 3. DOI: 10.5455/pmb.1-1446540396
• Karlsson, J., Persson, L.O., Sjöström, L., & Sullivan, M. (2000). Psychometric properties and factor structure of the Three-Factor Eating Questionnaire (TFEQ) in obese men and women. Results from the Swedish Obese Subjects (SOS) study. Int J Obes Relat Metab Disord. ;24(12):1715-25.
• Kazkondu, İ. (2010). Üniversite Öğrencilerinde Ortoreksiya Nervoza (Sağlıklı Beslenme Takıntısı) Belirtilerinin İncelenmesi. T.C Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
• Keskin, Y., Lüleci, N.E., Çelik, Ş., Erşan, N., Dikyol, M., Durucu, B., Erşan, T., Hekim, O. (2010). Maltepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Öğrencilerinde Olası Yeme Bozukluğu Sıklığı, Maltepe Tıp Dergisi,,cilt 2 sayı 2 Ekim.
• Kıcalı, D.G. (2015).Üniversite Öğrencilerinde Beslenme Alışkanlıkları ve Yeme Bağımlılığının Farklı Kişilik Özellikleri ve Psikiyatrik Belirtilerle İlişkisinin İncelenmesi.T.C. Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi Ruh Sağlığı Ve Hastalıkları Anabilim Dalı, Konya . Tıpta Uzmanlık Tezi.
• Kirac, D., Kaspar, E., Avcilar, T., Cakir, O., Ulucan, K., Kurtel, H., ... & Guney, A. İ. (2015). A new method for investigating eating behaviours related with obesity: three-factor eating questionnaire. Journal of Marmara University Institute of Health Sciences, 5(3), 162-9..
• Kızıltan, G., Karabudak, E., Ünver, S., Sezgin, E., & Ünal, A. (2005). Tıkınırcasına yeme bozukluğu olan üniversite öğrencilerinin beslenme durumları. Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Mecmuası, 58:167-171.
• Klump, K. L., Suisman, J. L., Burt, S. A., McGue, M., & Iacono, W. G. (2009). Genetic and environmental influences on disordered eating: An adoption study. Journal of abnormal psychology, 118(4), 797.
• Köksal, E., Bilici, S., Dazıroğlu, M. E. Ç., & Gövez, N. E. (2022). Validity and reliability of the Turkish version of the Sustainable and Healthy Eating Behaviors Scale. British Journal of Nutrition,1-7.
• Köse, G., Tayfur, M., Birincioğlu, İ., & Dönmez, A. (2016). Yeme farkındalığı ölçeği’ni Türkçeye uyarlama çalışması. Bilişsel Davranışçı Psikoterapi ve Araştırmalar Dergisi, 3(1), 125-134.
• Kundakçı, A.H. (2005). Üniversite Öğrencilerinin Yeme Tutumları, Benlik Algısı, Vücut Algısı Ve Stres Belirtileri Açısından Karşılaştırılması. T.C. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Psikoloji (Sosyal Psikoloji) Anabilim Dalı, Ankara, Yayımlanmamış yüksek lisans tezi.
• Long, C. G., Blundell, J. E., & Finlayson, G. (2015). A systematic review of the application and correlates of YFAS-diagnosed ‘food addiction'in humans: are eating-related ‘addictions'a cause for concern or empty concepts?. Obesity facts, 8(6), 386-401.
• Menekli, T., Fadıloğlu, Ç., (2012). Beslenme değişim süreçleri ölçeğinin geçerlik ve güvenirliği. Sağlık Bilimleri Fakültesi Hemşirelik Dergisi, 1 (21); 1-21
• Morgan, J. F., Reid, F., & Lacey, J. H. (1999). The SCOFF questionnaire: assessment of a new screening tool for eating disorders. Bmj, 319(7223), 1467-1468.
• Nolan LJ, Halperin LB, Geliebter A (2010) Emotional Appetite Questionnaire. Construct validity and relationship with BMI. Appetite, 54:314–9
• Özkan, İ. (2017). Hafif Şişman/ Obez Kadınlarda Yeme Bağımlılığı, Depresyon ve Diyet Kalitesinin Değerlendirilmesi. T.C. Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi.
• Okumuş, F. E. E., Berk, H. Ö. S., & Yücel, B. (2016). Yeme bozukluklarında tedavi motivasyonu ve yordayıcıları. Psikoloji Çalışmaları, 36(1), 41-64.
• Okumuşoğlu, S. (2017). Yeme Tutumunun, Düşünce Beden Biçimi Kaynaşması, Cinsiyet Ve Vücut Kitle İndeksi İle İlişkisinin Araştırılması. Yaşam Becerileri Psikoloji Dergisi, Cilt:1, Sayı:1, Haziran.
• Önal, S., Var, E. Ç., & Uçar, A. (2017). Davranışsal pediatrik besleme değerlendirmesi ölçeği (dpbdö)’ni Türkçe’ye uyarlama çalışması. Nevşehir Bilim ve Teknoloji Dergisi, 6(1), 93-101.
• Özekinci, A. (2020). Üniversite öğrencilerinde mevsimsel değişimin duygu durumu, yeme tutumu ve beslenme durumu üzerine etkisinin değerlendirilmesi (Master's thesis, Başkent Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü).
• Öztürk, M. (2010). Çocukların Beslenme Alışkanlıklarının Sağlık Davranışı Etkileşim Modeline Göre İncelenmesi. T.C. İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul, Yayımlanmamış doktora tezi.
• Parcel, G. S., Edmundson, E., Perry, C. L., Feldman, H. A., O'Hara‐Tompkins, N., Nader, P. R., ... & Stone, E. J. (1995). Measurement of self‐efficacy for diet‐related behaviors among elementary school children. Journal of School Health, 65(1), 23-27.
• Parmenter, K., & Wardle, J. (1999). Development of a general nutritional knowledge questionnaire for adults. Eur J Clin Nutr, 53, 298–308.
• Persky, S., Bouhlal, S., Goldring, M. R., & McBride, C. M. (2017). Beliefs about genetic influences on eating behaviors: Characteristics and associations with weight management confidence. Eating behaviors, 26, 93-98.
• Pliner, P., & Hobden, K. (1992). Development of a scale to measure the trait of food neophobia in humans. Appetite, 19:105-120. doi:10.1016/0195-6663(92)90014-W.
• Prochaska, J.O., Reddıng, C.A., & Evers, K.E. (1990). Theory, Research, and Practice. The transtheoretical model and stage of change. (Edited by Karen Glanz and R. B. Lewis FM) Health Behavior and Health Education: Theory, Research and Practice, 1990, pp: 60-84 , San Francisco: Published by CA: Jossey-Bass.
• Rieger, E. Touyz, S., & Beaumont, P. (2002). The anorexia nervosa stages of change questionnaire (ANOCQ): Information regarding its pyschometric properties. International Journal of Eating Disorders, 32, 24-38 Rozin, P. (1998). Towards a Psychology of Food Choice. Institut Danone: Brussels.
• Savaşır, I., & Erol, N. (1989). Yeme tutumu testi: Anoreksiya nervoza belirtileri indeksi. Psikoloji Dergisi, 7(23), 19-25.
• Schulte, E. M., & Gearhardt, A. N. (2017). Development of the modified Yale food addiction scale version 2.0. European Eating Disorders Review, 25(4), 302-308.
• Schwartz, M. B., Just, D. R., Chriqui, J. F., & Ammerman, A. S. (2017). Appetite self‐regulation: Environmental and policy influences on eating behaviors. Obesity, 25, S26-S38.
• Serin, Y., & Şanlıer, N. (2018). Duygusal yeme, besin alımını etkileyen faktörler ve temel hemşirelik yaklaşımları. Psikiyatri Hemşireliği Dergisi, 9(2), 135-146.
• Sevinçer, G.M., Konuk, N., Bozkurt, S., Saraçlı, Ö., & Coşkun, H. (2015). Bariatrik cerrahi hasta grubunda Yale Yeme Bağımlılığı Ölçeği Türkçe sürümünün psikometrik özellikleri. (Anatolian Journal of Psychiatry, 16(Special issue.1):44-53)
• Söğüt, S.C., & Erdoğan, S. (2017). Adolesanlarda Obezitenin Önlenmesinde Psikososyal Ve Davranışsal Belirleyiciler: Transteoretik Model Perspektif. 2. Uluslararası Kadın Çocuk Sağlığı ve Eğitimi Kongresi, Sayı: 2
• Spence, C. & Youssef, J. (2016). Constructing flavour perception: from destruction to creation and back again. Flavour 5: 3.
• Spitzer, R. L., Yanovski, S., Wadden, T., Wing, R., Marcus, M. D., Stunkard, A., ... & Horne, R. L. (1993). Binge eating disorder: its further validation in a multisite study. international Journal of eating disorders, 13(2), 137-153.
• Stunkard, A.J., & Messick, S. (1985). The three-factor eating questionnaire to measure dietary restraint, disinhibition and hunger. Journal of Psychosomatic Research. 1985; 29(1): 71-83.
• Şahin, G. (2017). Ağır Sanayi Kuruluşunda Çalışan Erkeklerde İş Stresi, Yeme Tutumu, Anksiyete Ve Depresyon Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Işık Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitütüsü, Yayımlanmamış yüksek lisans tezi
• Şanlıer, N., Ayhan, B., & Ayyıldız, F. (2015). Beslenme ve diyetetik alanında sıklıkla kullanılan ölçekler. Uluslararası Hakemli Beslenme Araştırmaları Dergisi.
• Tek, N.A., & Ermumcu, M.Ş.K. (2016). Sağlık Profesyonellerinde Sağlıklı Beslenme Kaygısı: Ortoreksiya Nervoza (ON). Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi 2016:1(2): 59-71.
• Tholin, S., Rasmussen, F., Tynelius, P., & Karlsson, J. (2005). Genetic and environmental influences on eating behavior: the Swedish Young Male Twins Study. The American journal of clinical nutrition, 81(3), 564-569.
• Ünlü, H. (2011). Okul Öncesi Dönem Çocuklar İçin Yeme Davranışı Değerlendirme Ölçeğinin Türk Çocuklarına Uyarlanması. T. C. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü İlköğretim Anabilim Dalı Okul Öncesi Öğretmenliği Bilim Dalı, İstanbul, Yayımlanmamış yüksek lisans tezi.
• Van Strıen, T., Frıjters, J. E., Bergers, G., Defares, P.B., (1986). The Dutch Eating Behavior Questionnaire (DEBQ) for assesment of restrained emotional, and external eating behavior. International Journal of Eating Disorders, 5 (2); 295-315.
• Walsh, A. D., Hesketh, K. D., van der Pligt, P., Cameron, A. J., Crawford, D., & Campbell, K. J. (2017). Fathers’ perspectives on the diets and physical activity behaviours of their young children. PloS one, 12(6), e0179210.
• Wardle, J., Guthrie, C.A., Sanderson, S., & Rapoport, L. (2001). Development of the Children's Eating Behaviour Questionnaire. J Child Psychol Psychiatry, 42:963-970. PMID:11693591
• Yılmaz, R., Esmeray, H., & Erkorkmaz, Ü. (2011). Çocuklarda Yeme Davranışı Anketinin Türkçe uyarlama çalışması. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 12:287-294.
• Yücel, B., Polat, A., İkiz, T., Pirim Düşgör, B., Yavuz, A.E., & Sertel Berk, Ö. (2011).The turkish version of the eating disorder examination questionnaire: Reliability and validity in adolescents. European Eating Disorders Review, 19, 509-511
• Żakowska-Biemans, S., Pieniak, Z., Kostyra, E., & Gutkowska, K. (2019). Searching for a measure integrating sustainable and healthy eating behaviors. Nutrients, 11(1), 95.