Öz
Kaynakça
- 1.Bergson, H. (2015). Gülme, çev. Yaşar Avunç, İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- 2.Bevis, M. (2018). Komedya, çev. Sinem Akşen, Ankara: Dost Kitabevi.
- 3.Coale, S. C. (2005). “Paradigms of Paranoia”, The culture of conspiracy in contemporary American fiction, Tuscaloosa: University of Alabama Press.
- 4.Eagleton, T. (2020), Mizah, çev. Melih Pekdemir, İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- 5.Harvey, D. (1997). Postmodernliğin Durumu, çev. Sungur Savran, İstanbul: Metis Yayınları.
- 6.Jameson, F. (2011) Postmodernizm Ya da Geç Kapitalizmin Kültürel Mantığı. İzmir: Nirengi Kitap.
- 7.Lethem, J. (2000). The Vintage Book Of Amnesia, New York: Vintage Books.
- 8.Lyotard, J. F. (2013). Postmodern Durum, çev. İsmet Birkan, Ankara: BilgeSu Yayınları.
- 9.Muecke, D.C. (1969). Irony And The Ironic, London: Methuen Press.
- 10.Parvulescu, A. (2017). Gülme; Bir Tutkuya Dair Notlar, çev. Mehmet Doğan, İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınları.
- 11.Sanders, B. (2019). Kahkahanın Zaferi, çev. Kemal Atakay, İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Öz
Gülme teorileri içinde en sık ele alınanı ‘üstünlük teorisi’dir. Hemen arkasından aykırılık teorisi gelir. Bu teoriler, gülenin ironik biçimde kurbana üstünlüğünü ve bir anlamda kötü niyetli bir alaycı olmasını gösterir. Kendini iyi hissetmesi için kurbanın ortalamadan aşağı olması ve acı verici bir kusuru olmaması beklenir. Denebilir ki; kusur gülme sonuçlu komedinin asal malzemesidir. Tiyatroda Aristoteles’ten beri bu kusur, karaktere özgü ya da karakterin temsil ettiği sınıfa özgü bir kusurdur. Anomali, patolojik durumlar ‘acı verici’ olma durumunda trajik bir etki yaratacaktır. Cüce, şişik beden, zayıf beden, uzun burunlu beden gibi öteki türünden bir gruba üye olanlar ise komedide köle, uşak, soytarı sınıfından gelme olduğunda işlev görür. Bu çalışma, Konik Annalar oyununda asal kişilerin fizyolojik kusurlarının komik malzeme olarak kullanılmasının analizini yapmaktadır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- 1.Bergson, H. (2015). Gülme, çev. Yaşar Avunç, İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- 2.Bevis, M. (2018). Komedya, çev. Sinem Akşen, Ankara: Dost Kitabevi.
- 3.Coale, S. C. (2005). “Paradigms of Paranoia”, The culture of conspiracy in contemporary American fiction, Tuscaloosa: University of Alabama Press.
- 4.Eagleton, T. (2020), Mizah, çev. Melih Pekdemir, İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- 5.Harvey, D. (1997). Postmodernliğin Durumu, çev. Sungur Savran, İstanbul: Metis Yayınları.
- 6.Jameson, F. (2011) Postmodernizm Ya da Geç Kapitalizmin Kültürel Mantığı. İzmir: Nirengi Kitap.
- 7.Lethem, J. (2000). The Vintage Book Of Amnesia, New York: Vintage Books.
- 8.Lyotard, J. F. (2013). Postmodern Durum, çev. İsmet Birkan, Ankara: BilgeSu Yayınları.
- 9.Muecke, D.C. (1969). Irony And The Ironic, London: Methuen Press.
- 10.Parvulescu, A. (2017). Gülme; Bir Tutkuya Dair Notlar, çev. Mehmet Doğan, İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınları.
- 11.Sanders, B. (2019). Kahkahanın Zaferi, çev. Kemal Atakay, İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2021 |
| Gönderilme Tarihi | 8 Mart 2021 |
| Kabul Tarihi | 29 Haziran 2021 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 14 Sayı: 27 |