Systematic and ecological investigations on Zygoribatula Berlese, 1916 and Eupelops Ewing, 1917 species (Oribatida: Oribatulidae Phenopelopidae) from Yozgat Pine Grove National Park

Year 2010, Volume: 5 Issue: 1, 47 - 59, 25.06.2010

Abdulkadir Taşdemir Elif Sarı Nusret Ayyıldız

Abstract

Four species belonging to the genera Zygoribatula Berlese, 1916 and Eupelops Ewing, 1917 were determined from the sorted oribatid mites of soil, litter, bark, moss and lichen samples collected from Yozgat Pine Grove National Park between May 2005 and May 2007. These species were Zygoribatula cognata (Oudemans, 1902), Z. exilis (Nicolet, 1855), Eupelops nepotulus (Berlese, 1916) and E. acromios (Hermann, 1804). They were also evaluated ecologically based on species frequency, species association and seasonal distribution. According to the results obtained from the investigation area, the species Z. exilis and E. acromios are referred as “rare species”, the species Z. cognata is referred as a “common species” and the species E. nepotulus is referred as a “scarce species”.  

Keywords

Yozgat Pine Grove National Park, Zygoribatula, Eupelops, systematics, ecology

Yozgat Çamlığı Milli Parkı’ndan Zygoribatula Berlese, 1916 ve Eupelops Ewing, 1917 (Oribatida: Oribatulidae, Phenopelopidae) Türleri Üzerine Sistematik ve Ekolojik Araştırmalar

Abstract

Yozgat Çamlığı Milli Parkı'ndan, 2005 yılı Mayıs ayından 2007 yılı Mayıs ayına kadar toplanan toprak, döküntü, ağaç kabuğu, yosun ve liken örneklerinden ayıklanan oribatid akarlardan Zygoribatula Berlese, 1916 ve Eupelops Ewing, 1917 cinslerine ait dört tür tespit edilmiştir. Bu türler: Zygoribatula
exilis (Nicolet, 1855), Z. cognata (Oudemans, 1902), Eupelops nepotulus (Berlese, 1916) ve E. acromios (Hermann, 1804)'dur. Bu türler rastlanma sıklığı, türler arası ilişki ve mevsimsel dağılım özellikleri dikkate alınarak ekolojik bakımdan da değerlendirilmiştir. Araştırma alanında elde edilen sonuçlara göre; Z. exilis ve E. acromios “nadir”, Z. cognata “genellikle” ve E. nepotulus “seyrek” olarak bulunan türler olarak belirlenmiştir. 

Keywords

Yozgat Çamlığı Milli Parkı, Zygoribatula, Eupelops, sistematik, ekoloji

References

• [1] Evans G.O., 1992. Principles of Acarology, C.A.B International, Wallingford, p. 563.
• [2] Karasawa S., Hijii N., 2004. Effects of microhabitat diversity and geographical isolation on oribatid mite (Acari: Oribatida) communities in Mangrove Forests, Pedobiologia, 48: 245 – 255.
• [3] Schneider K., 2005. Feeding Biology and Diversity of Oribatid Mites (Oribatida, Acari), Ph.D. Thesis, Technische Universität Darmstadt, Darmstadt, p. 115.
• [4] Ayyıldız N., 1988. Türkiye faunası için yeni Zygoribatula Berlese (Acari, Oribatulidae) türleri, DoğaTürk Zooloji Dergisi, 12: 204 – 209.
• [5] Ayyıldız N., 1988. Erzurum ovası oribatid akarları (Acari, Oribatida) üzerine sistematik araştırmalar III. Yüksek oribatidler, Doğa Türk Zooloji Dergisi, 12: 145 – 155.
• [6] Özkan M., Ayyıldız N., Soysal Z., 1988. Türkiye akar faunası, Doğa-Türk Zooloji Dergisi, 12 (1): 75- 85.
• [7] Özkan M., Ayyıldız N., Erman O., 1994. Check list of the Acari of Turkey, first supplement, EURAAC News Letter, 7 (1): 4–12.
• [8] Albayrak N., 1995. Erzurum İli Zygoribatula (Acari, Oribatida, Oribatulidae) Türleri Üzerine Sistematik Araştırmalar. Yüksek Lisans Tezi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Atatürk Üniversitesi, Erzurum, s. 32.
• [9] Erman O., Özkan M., Ayyıldız N., Doğan S., 2007. Checklist of the mites (Arachnida: Acari) of Turkey, Second Supplement, Zootaxa, 1532: 1–21.
• [10] Dik B., Güçlü F., Cantoray R., Gülbahçe S., 1999. Konya yöresi oribatid akar türleri (Acari: Oribatida), mevsimsel yoğunlukları ve önemleri, Turkish Journal of Veterinary and Animal Sciences, 23: 385–391.
• [11] Per S., Ayyıldız N., 2004. Erciyes Dağı’nın (Kayseri) epifitik oribatid akarları üzerine sistematik araştırmalar- III, Erciyes Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 20: 119–128.
• [12] Grobler L., Bayram S., Çobanoğlu S., 2005. Two new records of Oribatula (Zygoribatula) species (Acari: Oribatida) from Turkey, with redescriptions, Zoological Science, 22: 1347–1351.
• [13] Subías L.S., 2009. Listado sistematico, sinonimico y biogeografico de los acaros oribatidos (Acariformes: Oribatida) del Mundo (Excepto fosiles). Graellsia, 60: 3–305 (2004). (Actualizado en junio de 2006, en abril de 2007 y en mayo de 2008 y en abril de 2009), http://www.ucm.es/info/zoo/Artropodos/Catalogo.pdf).
• [14] Ocak İ., Doğan S., Ayyıldız N., Hasenekoğlu İ., 2008. The external mycoflora of the oribatid mites (Acari) in Turkey, with three new mite records, Archives des Sciences, 61: 1–6.
• [15] Anonymous, 2004. Yozgat İli 2004 Yılı Çevre Durum Raporu. T.C.Yozgat Valiliği İl Çevre ve Orman Müdürlüğü, Yozgat.
• [16] Taşdemir A., 2007. Yozgat Çamlığı Milli Parkı’nın Zygoribatula Berlese, 1916 (Acari, Oribatida, Oribatulidae) Türleri Üzerine Sistematik ve Ekolojik Araştırmalar, Yüksek Lisans Tezi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Erciyes Üniversitesi, Kayseri, s. 58.
• [17] Koçoğlu E., 2007. Yozgat Çamlığı Milli Parkı’nın Eupelops Ewing, 1917 (Acari, Oribatida, Phenopelopidae) Türleri Üzerine Sistematik ve Ekolojik Araştırmalar, Yüksek Lisans Tezi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Erciyes Üniversitesi, Kayseri, s. 45.
• [18] Toluk A., 2008. Yozgat Çamlığı Milli Parkı’nın Oppioid Oribatid faunası (Acari:Oribatida). Doktora Tezi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Erciyes Üniversitesi, Kayseri, s. 153.
• [19] Wallwork J.A., 1976. The Distribution and Diversity of Soil Fauna, Academic Press, London.
• [20] Kocataş A., 1992. Ekoloji, Çevre Biyolojisi, Ege Üniversitesi Fen Fakültesi Kitaplar Serisi, Bornova, İzmir, s. 564.
• [21] Slingsby D., Cook C., 1987. Practical Ecology, MacMillan Education Ltd, Hong Kong.
• [22] Sellnick M., 1928. Formenkreis: Hornmilben, Oribatei, Die Tierwelt Mitteleuropas Band III, 4. Lieferung (Teil 9), Quelle & Meyer, Leipzig.
• [23] Willmann C., 1931. Moosmilben Order Oribatiden (Oribatei), in: Die Tierwelt Deutschlands, 22, F. Dahl (ed.), V. G. Fischer, Jena.
• [24] Weigmann G., 2006. Hornmilben (Oribatida). Die Tierwelt Deutschlands, Begründet 1925 von Friedrich Dahl, 76. Teil. Goecke & Evers, Keltern.
• [25] Hammen L van der., 1952. The Oribatei (Acari) of the Netherlands, Zoologische verhandelingen, 17: 1–139.
• [26] Mihelčič F., 1956. Oribatiden Südeuoropas V, Zoologischer Anzeiger, 157: 154–179.
• [27] Pérez-Iňigo C., 1974. Acaros oribătidos de suelos de Espaňa peninsular e Islas Baleares (Acari, Oribatei), Parte V, Eos, 48: 367–475.
• [28] Bulanova-Zachvatkina E.M., 1975. Family Oribatulidae Thor, 1929, p. 255–260 in: A Key to Soilinhabiting Mites, Sarcoptiformes, Ghilarov, M.S. (ed.), Izdatel’stvo “Nauka”, Moscow.
• [29] Schweizer J., 1956. Die Landmilben des Schweizerischen Nationalparkes 3. Teil: Sarcoptiformes Reuter 1909. Ergebn. Wiss. Unters-schweiz. Nationalparks, Liestal, 5(N.F.), 34: 215–377.
• [30] Sellnick M., 1960. Formenkreis; Hornmilben, Oribatei, Die Tierwelt Mitteleuropas, Band III, 4. Lieferung (Ergänzung), Quelle & Meyer, Leipzig.
• [31] Pérez-Iňigo C., 1993. Acari Oribatei, Poronota. Fauna Iberica, 3. Museo Nacional de Sciencias Naturales, CSIC, Madrid.
• [32] Sitnikova L.G., 1975. Family Pelopidae Ewing, 1917, pp. 320-326, in: A Key to Soil-Inhabiting Mites, Sourcoptiformes, Ghilarov, M.S. (ed.), Izdatel’stvo ‘Nauka’, Moscow.
• [33] Mahunka S., Mahunka-Papp L., 1995. The Oribatid Species Described by Berlese (Acari). Hungarian Natural History Museum, Budapest.
• [34] Mahunka S., Mahunka-Papp L., 2000. Checklist of the oribatid mites of Hungary (Acari:Oribatida), Folia Entomologica Hungarica, 61: 27–53.
• [35] Olszanowski Z., Rajski A., Niedbala W., 1996. Acari, Oribatida. Catalogus Faunae Poloniae, 34, 9. Polska Akademia Nauk Muzeum I Instytut Zoologii, Poznań.
• [36] Vasiliu N., Ivan O., Vasiliu M., 1993. The faunistic synopsis oribatids (Acarina: Oribatida) from Romania Suceava, Anuarul Muzeului Bucovinei, fasc. Şt. Nat, 12: 1-72.
• [37] Sanyal A.K., Bhaduri A.K., 1986. Check List of Oribatid Mites (Acari) of India, Records of the Zoological Survey of India, Miscellaneous Publication Occasional Paper No. 83, Calcutta.
• [38] Travé J., 1956. Contribution á l’étude de la faune de la Massane (Deuxiéme note).Oribates (Acariens), l re partie, Vie et Milieu 7: 77–94.
• [39] Seyd E.L., 1981. Studies on the moss mites of Snowdonia (Acari: Oribatei).2. The Cnicht, Biological Journal of the Linnean Society, 15: 287–298.
• [40] Seyd E.L., 1991. A further study of the moss mites of the Lake District (Acari: Oribatida), Naturalist, 116: 21-25.
• [41] Marshall V.G., Reeves R.M., Norton R.A., 1987. Catalogue of the Oribatida (Acari) of Continental United States and Canada, Memoirs of the Entomological Society of Canada-No. 39, Ottawa.
• [42] Schelvis J., 1992. Mites and Archaeozoology, General Methods; Applications to Dutch Sites, Rijksuniversiteit Groningen.
• [43] Seniczak S., Dabrowski J., 1995. The Arboreal Mites (Acari) of Scots Pine Forest in the Region of Włocławek (Poland) Polluted by a Nitrogen Fertilizer Factory, pp. 267-271, in: The Acari, Physiological and Ecological Aspects of Acari-Host Relationships, Kropczyńska, D., Boczek, J., Tomczyk, A., (eds.), Warszawa.
• [44] Grandjean F., 1936. Les oribates de Jean Frédéric Hermann et son perè, Annales de la Societé Entomologique de France, 105: 27–110.