Çoklu Melez Parsellerinde Yer Alan Yonca Genotiplerinin Tohum Tutma Özelliklerinin Belirlenmesi

Year 2016, Volume: 20 Issue: 3, 587 - 591, 06.09.2016

Emre Bıçakçı , Cahit Balabanlı

https://doi.org/10.19113/sdufbed.23967

Cited By: 1

Abstract

Bu araştırma, göller yöresinden toplanmış 10 adet yonca (Medicago sativa L.) genotipinde tohum tutma özellikleri ve bazı verim unsurlarını belirlemek amacıyla 2014 yılında Süleyman Demirel Üniversitesi Ziraat Fakültesi deneme arazisinde yürütülmüştür. Araştırmada kullanılan bitkisel materyaller içerisinde, en uzun bitki boyu (103.22 cm) 6 nolu genotipten, en yüksek bitkide sap sayısı (55.44 adet/bitki), salkımda çiçek sayısı (62.33 adet) ve bitki başına tane verimi (78.94 g) 2 nolu genotipten, en fazla salkımda meyve sayısı (40.77 adet) 3 nolu genotipten, en iyi meyve/çiçek oranı (%80) ve bin tane ağırlığı (1.93 g) 4 numaralı genotipten ve en yüksek meyvede tane sayısı (5.56 adet) 9 nolu genotipten elde edilmiştir. Verime etki eden faktörler bakımından 2, 3, 4 ve 6 numaralı genotiplerin diğer genotiplere oranla daha iyi durumda oldukları belirlenmiştir.

Keywords

Yonca, Tohum verimi; Göller yöresi

References

• [1] Elçi S., Açıkgöz E. 1994. Baklagil ve Buğdaygil Yem Bitkileri Tanıtma Kılavuzu TİGEM Yayınları, 240s.
• [2] Putnam, D., Russelle, M., Orloff, S., Kuhn, J., Fitzhugh, L., Godfrey, L., Kiess, A., Long, R. 2001. Alfalfa, Wildlife, and the Environment: The Importance and Benefits of Alfalfa in the 21st Century. California Alfalfa and Forage Association 36 Grande Vista, Novato, CA 94947.
• [3] Hanson, A. A., Barnes, D. K., Hill, R. R. 1988. Alfalfa and Alfalfa Improvement, The American Society of Agronomy, Monograph No:29, ISBN 0-89118-094-X.
• [4] Gülcan, H., Anlarsal, A. E. 1988. Çukurova Koşullarına Uygun Yonca Çeşit Islahı Üzerinde Araştırmalar. Çukurova Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Dergisi, 3(2), 89-99.
• [5] Avcıoğlu, R., Yıldırım, M. B., Budak, N. 1989. Ege Bölgesine Uygun Yonca Hatlarının Geliştirilmesi ve Adaptasyonu, Ege Üniversitesi Araştırma Fonu, Proje No: 1987-154, İzmir.
• [6] Sevimay, C. S. 1992. Ankara Koşullarında Elçi Yonca Klonlarının Tohum Teşekkülü ve Seçilen Klonların İleriki Döllerinde Yeşil Yem Üretimine Etki Eden Faktörler. Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, 174s, Ankara.
• [7] Akbari, N., Avcıoğlu, R. 1992. Ege Bölgesine Uygun Bazı Yonca (Medicago sativa L.) Çeşitlerinin Agronomik Özellikleri ile Yem Kaliteleri Üzerinde Bir Araştırma, Ege Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, Bornova, 132s, İzmir.
• [8] Şeker, H., Tahtacıoglu, L., Aygün, C. 2003. Doğu Anadolu Yoncasından Elde Edilen Hatların Kayseri ve Bilensoy-80 Çeşitleriyle Karşılaştırılmalı Genel Mahsül Büyüme Oranları ve Bazı Morfolojik Özellikler. Atatürk Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Dergisi, 34(4), 303-307.
• [9] Gülcan, H. 1980. Çukurova Koşullarında Medicago sativa L., Medicago media Pers. ve Medicago orientaliss sp. anatolica Türlerinden Yonca çeşitlerinde bazı önemli bitkisel özellikler Yönünden Varyasyon ve İlişkiler Üzerinde Araştırmalar. (Basılmamış Doçentlik Tezi), Çukurova Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Adana.
• [10] Petkova, D., Vlahova, M., Marinova, D., Atanasov, A. 2003. Breeding Evaluation Of Transgenic Lucerne, Optimal Forage Systems For Animal Production And Environment. 12th Symposium European Grassland Federation, 26-28 May, Pleven/Bulgarian, 330-332.
• [11] Şengül, S. 1995. Van yöresinde Yetiştirilen Yonca (Medicago sativa L.) Ekotiplerinde Bazı Morfolojik ve Sitolojik Özelliklerin İncelenmesi. Atatürk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, 111s, Erzurum.
• [12] Tamkoç, A. 1985. Kayseri Yoncası Seçme Klonlarında Tohum Teşekkülü Bakımından Farkların Belirlenmesi. Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Konya.
• [13] Tamkoç, A. 1992. Kayseri yoncasında Seçme Elçi klonlarının Konya Şartlarında Diğer Varyetelerle Karşılaştırılması. Selçuk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, 64s, Konya.
• [14] Karakurt, E., Fırıncıoğlu, H. K. 2005. Farklı Kaynaklardan Sağlanan Yonca (Medicago sativa L.) Populasyonunda Bazı Önemli Özellikler ve Özellikler Arası İlişkiler. Türkiye VI. Tarla Bitkileri Kongresi, 5-9 Eylül 2005, Antalya, 857-862.
• [15] Güloğlu, D. 2009. Kayseri Yoncası Hatlarının Tohum Tutma Özellikleri ve Bunların Polikros Döllerinde Yeşil Yem Veriminin Belirlenmesi. Ankara Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, 90s, Ankara.
• [16] Avcı, M., Hatipoğlu, R., Yücel, H., Gültekin, R., 2010. Tozlayıcı Arıların Yonca (Medicagosativa L.) Klon Hatlarının Meyve ve Tohum Tutmasına Etkisi. Kafkas Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi, 16(Supplement B), 305-311.
• [17] Manga, İ. 1979. Erzurum Ekolojik Koşullarında Yetişebilen Önemli Yonca Varyetelerinin Bazı Agronomik Morfolojik ve Biyolojik Özellikleri Üzerinde Araştırmalar. Atatürk Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Doktora Tezi, 43s, Erzurum.
• [18] Tysdal, H. M. 1946. Influence of Tripping, Soil Moisture, Plant Spacing and Lodging on Alfalfa Seed Production. 1946 Annual Meting in Omaha, Nebraska. November 19 to 22. Journal American Society Of Agronomy, 38(6), 515-535.
• [19] Volanec, J. J., Cherney, J. H., Jonnson, K. D. 1987. Yield Components, Plant Orphology and Forage Quality of Alfalfa as Influenced by Plant Population. Crop Science, 27, 321-326.
• [20] Etzel, M. G., Volenec, J. J., Vorst, J. J. 1988. Leaf Morphology, Shoot Growth, and Gas Exchange of Multifoliate Alfalfa Phenotypes. Crop Science, 28, 263-269.
• [21] Elçi, Ş., Kolsarıcı, Ö. Geçit, H. H. 1994. Tarla Bitkileri, 2. Baskı Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları 1385. Ders Kitabı:399, 163-238.