Türkiye’de Etkin Bir Ombudsman İçin Medya Desteği: Ampirik Bir Analiz

Yıl 2014, Cilt: 19 Sayı: 4, 25 - 45, 01.12.2014

  doç.dr.mehmet Zahid Sobacı Yrd.doç.dr.özer Köseoğlu

Öz

Ombudsman has recently become an institution that assists protecting human rights, empowers democracy and improves public administration. However, establishing an ombudsman institution in a country does not always mean that its advantages will automatically come up. Some prerequisites should be accomplished for the success of this institution. It is generally asserted that a strong media support is a pre-requisite for ombudsman’s effectiveness. In this context, this study aims to analyze whether the Turkish ombudsman is adequately supported by the media or not. In this sense, the study empirically examines the relation between ombudsman and media through a content analysis of the news appeared in Turkish media related to the ombudsman and contributes to the debates regarding the applicability of the ombudsman effectively in Turkey

Anahtar Kelimeler

-

TÜRKİYE’DE ETKİN BİR OMBUDSMAN İÇİN MEDYA DESTEĞİ: AMPİRİK BİR ANALİZ

Öz

Günümüzde, ombudsman kurumu insan haklarını korumanın, demokrasiyi güçlendirmenin ve kamu yönetiminin iyileştirilmesinin bir aracı olarak görülmektedir. Bununla birlikte, bir ülkede ombudsman kurumunun oluşturulması ondan beklenen faydaların kendiliğinden ortaya çıkacağı anlamına gelmemektedir. Bu kurumun başarılı olması için birtakım koşulların karşılanması gerekmektedir. Ombudsmanın medya tarafından güçlü bir şekilde desteklenmesi, bir ülkede ombudsmanın etkin bir şekilde faaliyet göstermesinin bir ön koşulu olarak kabul edilmektedir. Bu bağlamda, bu çalışma Türkiye’de ombudsmanın medya tarafından yeterince desteklenip desteklenmediğini analiz etmeyi amaçlamaktadır. Bu doğrultuda, bu çalışma Türkiye’de medyada ombudsmana dair çıkan haberlerin içerik analizini gerçekleştirerek, ampirik olarak ombudsman ve medya arasındaki ilişkiyi incelemekte ve Türkiye’de ombudsmanın etkin bir şekilde uygulanabilirliği tartışmalarına katkı sağlamaktadır

Anahtar Kelimeler

Ombudsman, Medya, Kamu Denetçiliği Kurumu, Türkiye

Kaynakça

• AKINCI, M. (1999). Bağımsız İdari Otoriteler ve Ombudsman, Beta Yayıncılık, İstanbul.
• AKTEL, M., KERMAN, U., ALTAN, Y., LAMBA, M. ve BURHAN, O. (2013). “Türkiye İçin Yeni Bir Denetim Modeli: Kamu Denetçiliği (Ombudsman)”, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(9): 21-37.
• ALLEN-CRESPO, M. (2001). European Ombudsman and National Ombudsmen: Comparative Tables, European Parliament Working Paper, Luxemburg.
• AVŞAR, Z. (2007). Ombudsman: İyi Yönetilen Türkiye İçin Kamu Hakemi, Asil Yayın Dağıtım, Ankara.
• AYENI, V. (2000). “The Ombudsman Around the Eorld: Essential Elements, Evolution and Contemporary Challanges”, (Ed.) AYENI, V., LINDA, R. ve HAYDEN, T., Strengthening Ombudsman and Human Rights Institutions in Commonwealth Small and Islands, Commonwealth Secreteriat, London, s. 1-28.
• AYENI, V. (2005). The Role and the Effectiveness of the Ombudsman Institution, National Democratic Institute, Washington.
• BAYLAN, Ö. (1978). Vatandaşın Devlet Yönetimi Hakkında Şikâyetleri ve Türkiye için İsveç Ombudsman Formülü, İçişleri Bakanlığı Tetkik Kurulu Başkanlığı Yayınları, Ankara.
• BIZJAK, I. (1999). “Effectiveness of an Ombudsman Institution”, http://www.varuh- rs.si/publications-documents-statements/speeches-papers-and-articles/news/detajl/ effectiveness-of-an-ombudsman-institution/?L=6&cHash=c6576cdb6d3ce51aeed 059e587766f91, 18.07.2014.
• BLOCH, R. (1976). “The Nurses‟ Ombudsman”, The American Journal of Nursey, 76(10): 1631-1633.
• CAPOZZOLA, J. (1968). “An American Ombudsman: Problems and Prospects”, The Western Political Quarterly, 21(2): 289-301.
• CHENG, H. Y. (1968). “The Emergence and Spread of the Ombudsman Institution”, Annals of the American Academy of Political and Social Science, 377 (May): 20- 30.
• DPT (1979). Dördüncü Beş Yıllık Kalkınma Planı (1979-1983), DPT Yayınları, Ankara.
• DPT (1996). Yedinci Beş Yıllık Kalkınma Planı (1996-2000), DPT Yayınları, Ankara.
• DPT (2000). Uzun Vadeli Strateji ve Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planı (2001-2005), DPT Yayınları, Ankara.
• ELCOCK, H. (1996). “The Polish Ombudsman and The Transation To Democracy”, International and Comparative Law Querterly, 45(3): 684-690.
• FENDOĞLU, H. T. (2010). “Kamu Denetçiliği (Ombudsmanlık)”, SDE Analiz, http://www.hasantahsinfendoglu.com/sde/KAMU%20DENETCILIGI%20(OMBD USMANLIK).pdf, 10.08.2014.
• FOMBAD, C. M. (2001). “The Enhacement of Good Governance in Bostwana: A Critical Assessment of The Ombudsman Act, 1995”, Journal of Southern African Studies, 27(1): 57-77.
• GAMMELTOFT-HANSEN, H. (1995). The Danish Ombudsman. Ministry of Foregin Affairs, Department of Information.
• GOTTEHRER, D. M. (2009). “Fundamental Elements of An Effective Ombudsman Conference, Institution”, /stockholm-2009-conference-papers, 11.08.2014.
• http://www.theioi.org/publications
• GREGORY, R. ve PHILIP, J. G. (2000). “The Ombudsman Institution: Growth and Development”, (Ed.) GREGORY, R. ve PHILIP, J. G., Righting Wrongs: The Ombudsman in Six Continents, IOS Press, Amsterdam, s. 1-20.
• GÜLENER, S. (2013). “Ombudsman-Yargı İlişkileri ve Yargı Ombudsmanlığı Sistemi: Karşılaştırmalı Bir İnceleme”, Akademik İncelemeler Dergisi, 8(1): 1-27.
• HILL, L. (1974). “Institutionalization, The Ombudsman and Bureaucracy”, The American Political Science Review, 68(3): 1075-1085.
• HILL, L. (2002). “The Ombudsman Revisited: Thirty Years of Hawaiian Experience”, Public Administration Review, 62(1): 24-41.
• HOLLINGSWORTH, K. ve DOUGLAS, G. (2002). “Creating a Children‟s Champion For Wales? The Care Standarts Act 2000 (Part V) and The Children‟s Commissioner For Wales Act 2001”, Modern Law Review, 65(1): 58-78.
• HUNNINGS, H. M. (1966). “The Ombudsman in Africa”, Journal of American Law, 10(2): 138-139.
• KAMU DENETÇİLİĞİ KURUMU (2014). 2013 Yılı Faaliyet Raporu, Ankara.
• KOLB, D. (1987). “Corporate Ombudsman and Organization Conflict Resolution”, Journal of Conflict Resolution, 31(4): 673-691.
• KÖSEOĞLU, Ö. (2010). “Avrupa Ombudsmanının Hukuki Statüsü, İşleyişi ve Kurumsal Etkinliği”, Sayıştay Dergisi, 79, 31-62.
• KRIPPENDORF, K. (2013). Content Analysis: An Introduction to Its Methodology, Sage, California.
• KUCSKO-STADLMAYER, G. (2008). European
• Ombudsman-Institutions: A
• Comparative Legal Analysis Regarding the Multifaceted Realisation of An Idea, Springer, Wien.
• LANE, J. E. (1999). New Institutional Politics: Outcomes and Consequences, Routledge, London.
• LETOWSKA, E. (1990). “The Polish Ombudsman (The Commissioner for the Protection of Civil Rights)”, International and Comparative Law Quarterly, 39, Part: 1: 206- 217.
• LOWE, N. V. ve RAWLINGS, H. F. (1979). “The Local Omdudsman And Children in Care”, Modern Law Review, 42(4): 447-451.
• ÖZDEN, K. (2010). Ombudsman ve Türkiye‟deki Tartışmalar, Seçkin Yayınları, Ankara.
• PALEN, S. F. (1979). “Media Ombudsman: A Critical Review”, Law & Society, 13(3): 799-850.
• PARLAK, B. ve SOBACI, Z. (2008). Kuram Ve Uygulamada Kamu Yönetimi: Ulusal Ve Küresel Perspektifler, Alfa Aktüel Yayıncılık, Bursa.
• PAYNE, M., ZOVATTO, D., CARRILLO, F. ve ZAVOLA, A. A. (2002). Democracies in Development: Polities And Reform in Latin America, Inter-American Development Bank, Washington.
• PICKL, V. J. (1986). “Ombudsman ve Yönetimde Reform”, Amme İdaresi Dergisi, 19(4): 37-46.
• PICKL, V. J. (1997). “Ombudsman Sistemlerinin İslami Temelleri”, Yeni Türkiye Siyasette Yozlaşma Özel Sayısı, Yıl 3, Sayı 14: 800-805.
• REIF, L. C. (2004). The Ombudsman, Good Governance and the International Human Rights System, Springer, Leiden.
• ROWAT, D. C. (Editör) (1965). The Ombudsman, Citizen‟s Defender. Allen & Urwin, London.
• SAWER, G. (1968). Ombudsmen. Cambridge University Press, London.
• SEZEN, S. (2001). “Ombudsman: Türkiye için Nasıl Bir Çözüm? Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunu Tasarısı Üzerine Bir Değerlendirme”, Amme İdaresi Dergisi, 34(4): 71-96.
• SOBACI, M. Z. ve NARGELEÇEKENLER, M. (2008). “Avrupa‟da Ulusal Düzeydeki Ombudsman Kurumlarının Formal Bağımsızlık Seviyelerinin Değerlendirilmesi: Karşılaştırmalı Bir Perspektif”, (Ed.) PARLAK, B., Kamu Yönetiminde Yeni Vizyonlar, Turhan Kitabevi, Ankara, s. 373-396.
• STEWART, L. K. (1978). “What A University Ombudsman Does: A Sociological Study of Everyday Conduct”, Journal of Higher Education, 49(1): 1-22.
• STORING, J. (1968). “The Norwegian Ombudsman For Civil Affairs: The First Three Years, 1963-1966”, The Western Political Quarterly, 21(2): 302-324.
• ŞENGÜL, R. (2007), “Türkiye‟de Kamu Yönetiminin Etkin Denetlenmesinde Yeni Bir Kurum: Kamu Denetçiliği Kurumu”, Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(14): 126-145.
• ŞENGÜL, R. (2013). “Kamu Yönetimi ile Birey İlişkilerinin Dönüşümüne Ombudsman Kurumunun Etkisi”, Süleyman Demirel Üniversitesi İİBF Dergisi, 18(3): 71-88.
• TOBB (2000). Avrupa Birliği‟ne Tam Üyelik Sürecinde Türkiye‟de Yönetimin Yeniden Yapılanması, TOBB Yayınları, Ankara.
• TODAİE (1991). Kamu Yönetimi Araştırma Projesi Raporu, TODAİE, Ankara.
• TÜSİAD (1997). Ombudsman (Kamu Hakemi) Kurumu İncelemesi: Devlette Bir Toplam Kalite Mekanizması Örneği, TÜSİAD Yayınları, İstanbul.
• UGGLA, F. (2004). “The Ombudsman in Latin America”, Journal of Latin American Studies, 36(3): 423-450.
• ULER, Y. (2003). “Ombudsman (Kamu Denetçisi)”, (Ed.) AYKAÇ, B., DURGUN, Ş. ve YAYMAN, H., Türkiye‟de Kamu Yönetimi, Yargı Yayınevi, Ankara, s. 469-475.
• UNRUH, J. M., (1965). “The Need For an Ombudsman in California”, California Law Review, 53(5): 1212-1213.
• WEDDERBURN, K. W. (1960). “A Corporations Ombudsman?”, The Modern Law Review, 23(6): 663-670.
• WEEKS, K. (1970). “Members of Parliament And New Zealand Ombudsman System”, Midwest Journal of Political Science, 14(4): 673-686.