Amaç
Thiacloprid neonikotinoid sınıfı bir insektisittir ve DNA
hasarına etkisi hakkında yapılan çalışma sayısı oldukça
sınırlıdır. Bu araştırma ile Thiacloprid’in insan
lenfosit DNA’sı üzerindeki etkisinin farklı dozlar ve
farklı maruziyet süreleri için değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem
4 erkek ve 4 kadın gönüllünün her birinden 15 mL kan
alınmış ve çalışmada yer alan gruplar için tüm katılımcıların
kanları ayrı ayrı kullanılmıştır. Thiacloprid,
100, 300 ve 500 μM olmak üzere 3 farklı dozda ve her
bir doz için 1, 2 ve 4 saat olmak üzere 3 farklı zamanda
uygulanmıştır. Her inkübasyon saati için ayrı ayrı
oluşturulan internal pozitif ve negatif kontrol grupları
karşılaştırma için kullanılmıştır. DNA hasarının tespiti
için comet metodu kullanılmış ve kuyruk DNA yüzdesi
parametresi hasarın göstergesi olarak seçilmiştir.
Bulgular
Tüm Thiacloprid uygulamaları DNA hasarında artışa
sebep olmuştur. Ancak en düşük doz olan 100 μM
Thiacloprid ile inkübasyon uygulanan gruplar 7, 10 ve
13’de meydana gelen artış, internal kontrol gruplarına
kıyasla istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır
(p>0,05). 300 veya 500 μM Thiacloprid ile 1, 2 veya
4 s inkübasyon uygulanan gruplar 8, 9, 11, 12, 14 ve
15’de, internal kontrol gruplarına kıyasla DNA hasarında
anlamlı artış görülmüştür (p<0,05).
Sonuç
DNA hasarında meydana gelen artışlar inkübasyon
süresinden ziyade doza bağlı olarak meydana gelmiştir.
İnkübasyon süresi ne olursa olsun Thiacloprid
dozu arttıkça DNA hasarında artış meydana geldiği
görülmektedir. Kesin yargılara varmadan önce çok
daha kapsamlı araştırmalar yapmak gerekiyorsa da,
literatür taraması sonucunda elde edilen veriler ve
araştırmamızın sonucu Thiacloprid’in genotoksik olduğunu
ortaya koymaktadır.
Yok
Yok
Objective
Thiacloprid is a neonicotinoid insecticide and the
number of studies on its effect on DNA damage is
very limited. The aim of this study was to evaluate the
effect of Thiacloprid on human lymphocyte DNA with
different doses and exposure times.
Material and Methods
15 mL of blood was drawn from each of 4 male and
4 female volunteers, and each was used separately
for the groups included in the study. Thiacloprid was
Deklarasyoadministered
in 3 different doses as 100, 300 and
500 μM, and at 3 different times, 1, 2 and 4 hours
for each dose. Internal positive and negative control
groups, which created separately for each incubation
hour, were used. The comet assay was used for the
detection of DNA damage and the tail DNA percentage
parameter was chosen as measure of damage.
Results
All Thiacloprid applications caused an increase in
DNA damage. However, the increase in groups
7, 10 and 13, which incubated with the 100 μM
Thiacloprid, was not statistically significant compared
to the internal control groups (p>0.05). Groups 8, 9,
11, 12, 14, and 15, which incubated with 300 or 500
μM Thiacloprid for 1, 2, or 4 h, showed a statistically
significant increase in DNA damage compared to the
internal control groups (p<0.05).
Conclusion
Increases in DNA damage were dose-related rather
than incubation time. DNA damage was appeared to
increase as the Thiacloprid dose increases. Although
much more extensive researches are required before
making definite conclusions, the data, which obtained
from previous researches and the result of our
research, reveal that Thiacloprid is genotoxic.
Yok
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Clinical Sciences |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Project Number | Yok |
Publication Date | December 27, 2022 |
Submission Date | November 7, 2022 |
Acceptance Date | November 28, 2022 |
Published in Issue | Year 2022 Volume: 29 Issue: 4 |
Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi/Medical Journal of Süleyman Demirel University is licensed under Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 4.0 International.