Klon Parsellerinden Seçilen Bazı Yonca (Medicago Sativa L.) Genotiplerinin Ot Verim ve Kalitelerinin Belirlenmesi

Yıl 2018, Cilt: 13 Sayı: 2, 52 - 59, 31.12.2018

Mevlüt Türk , Selman Yağlıkara Sebahattin Albayrak

Öz

Bu
araştırma, Isparta koşullarında bazı yonca (Medicago
sativa L.) genotiplerinin ot verimi ve kalitesini belirlemek amacıyla
2014-2015 yıllarında yürütülmüştür. Denemede TUBİTAK 110 O257 numaralı projeden
temin edilen 15 adet yonca genotipi ile Bilensoy ve Gea kontrol çeşitlerinin
kuru ot verimi, ham protein oranı, ADF, NDF, sindirilebilir kuru madde ve nispi
yem değerleri incelenmiştir. Çalışma sonucunda; en yüksek kuru ot verimleri Çay-1
(28.79 t/ha), Keçiborlu-1 (26.88 t/ha), Keçiborlu-3 (25.98 t/ha) ve Çay-2 (2577
t/ha) genotiplerinde, en yüksek ham protein oranları Sandıklı-1 (% 22.18) ve
Çay-2 (% 22.13) genotiplerinde, en yüksek ADF oranı Akşehir-2 (% 32.9), en
yüksek NDF oranı Yeşilova-2 (% 43.93), en yüksek sindirilebilir kuru madde
oranı Keçiborlu-3 (% 67.67) ve en yüksek nispi yem değerleri Keçiborlu-3
(157.9) ve Çay-2 (157.7) genotiplerinden elde edilmiştir. Araştırmadan elde
edilen sonuçlara göre yüksek verim ve kalite değerleri bakımından Çay-1,
Keçiborlu-3, Keçiborlu-1 ve Çay-2 genotiplerinin ıslah çalışmalarında
kullanılabileceği sonucuna varılmıştır. 

Anahtar Kelimeler

Yonca, kuru ot verimi, ham protein oranı

DETERMINATION OF FORAGE YIELD AND QUALITY OF SOME ALFALFA (Medicago sativa L.) GENOTYPES SELECTED FROM CLONE PLOTS

Öz

Anahtar Kelimeler

Alfalfa, hay yields

Kaynakça

• Açıkbaş, S., Albayrak, S. ve Türk, M., 2017. Doğal Vejetasyondan Toplanan Bazı Yonca (Medicago sativa L.) Genotiplerinin Ot Verim ve Kalitelerinin Belirlenmesi, Türkiye Tarımsal Araştırmalar Dergisi , 4(2): 155-162, Siirt Açıkgöz, E., Ekiz H. ve Karagöz, A.,1984. Ankara Kıraç Koşullarında Bazı Yonca Çeşitlerinin Verim ve Önemli Tarımsal Özellikleri. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, Cilt 3, s.33-39, Bursa.
• Açıkgöz, E., 2001. Yem Bitkileri, Üniv. Zir. Fak., Tarla Bitkileri Bölümü, Uludağ Üniv., Göllendirme Vakfı, no. 182, 584 s, Bursa.
• Akbari, N. ve Avcıoğlu, R., 1992, Ege Bölgesine Uygun Bazı Yonca (Medicago sativa L.) Çeşitlerinin Agronomik Özellikleri ile Yem Kaliteleri Üzerinde Araştırma, Bornova-İzmir, (Doktora Tezi).
• Altınok, S. ve Karakaya, A. 2002. Forage Yield of Defferent Alfalfa Cultivars UnderAnkara Conditions. Turk. J. of Agric. 26. Vol. P. 11-16.
• Avcı, M., S. Çınar, S. Kızıl, A. Aktaş, C. Yücel, R. Hatipoğlu, H. Yücel, N. Kılıçalp, İ. İnal, R. Gültekin, 2009. Çukurova Taban Koşullarında Farklı Yonca Çeşitlerinin Ot Verimleri ve Ot Kaliteleri Üzerine Bir Araştırma, s. 666-670, Türkiye VIII. Tarla Bitkileri Kongresi Bildirileri, (19-22 Ekim 2009, Hatay).
• Aydın, İ., Acar., Z. ve Erden İ. 1994, Samsun Ekolojik Şartlarında Yetiştirilen Bazı Yonca Çeşitlerinin Kuru Ot ve Ham Protein Verimleri Üzerinde Bir Araştırma. TürkiyeTarla Bitkileri Kongresi, İzmir, s. 27-31.
• Cevheri, A. C., Avcıoğlu, R., 1998. Bornova Koşullarında 11 Farklı Yonca Çeşidinin Verim ve Diğer Bazı Verim Özellikleri Üzerinde Araştırmalar (yüksek lisans tezi, yayınlanmamış). EÜ, Fen Bilimleri Enst., Bornova, İzmir.
• Geleti, D., Hailemariam, M., Mengistu, A., and Tolera, A., 2014. Biomass Yield Potential and Nutritive Value of Selected Alfalfa (Medicago sativa L.) cultivars Grown Under Tepid to Cool Sub-moist Agro-ecology of Ethiopia. Journal of Agricultural Research and Development, 4(1), 7-14.
• Gülcan, H. ve Anlarsal, A.E. 1992.GAP Bölgesinde Sulu Koşullarda Yetişebilecek Yonca Çeşitlerinin Saptanması Üzerinde Araştırmalar. Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi, Genel Yay. No:32, GAP Yay. No: 61, Adana.
• Güngör T., Başalan M. ve Aydoğan Ġ, 2008 Kırıkkale Yöresinde Üretilen Bazı Kaba Yemlerde Basin Madde Miktarları ve Metabolize Enerji Düzeylerinin Belirlenmesi. Ankara Ünv. Vet. Fak. Derg. 55,111-115.
• Hesterman, O.B., Kells, J.J., and Tiffin P.L., 1993. Interaction Among Harvest Frequency, Fertiliser and Herbicide Use With Intensively Managed Alfalfa in the North-Central USA. Proccedings of the XVII International Grassland Congress, New Zeland, s. 885-887.
• Horner L.J., Bush, J., Adams, G.D. and Taliaferro C.M., 1985. Comparative NutritionalValue of Eastern Gamagrass and Alfalfa Hay for Dairy Cows, journal of DairyScience http://jds.fass.org/cgi/reprint/ 68/10/2615. (13.07.2010).
• Horrocks, R. D. and Valentine, J. F., 1999. Harvested forages, Academic Press.
• İnal, 2015. Kırşehir Koşullarında Bazı Yonca (Medicago sativa L.) Çeşitlerinin Verim ve Kalite Özelliklerinin Belirlenmesi, Ahi Evran Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü (Yüksek Lisans Tezi), Kırşehir.
• Kacar, B. ve İnal, A. 2008. Bitki Analizleri; Nobel Yayınları: Ankara, 1241.
• Kamalak, A. 2005. Bazı Kaba Yemlerin Gaz Üretim Parametreleri ve Metabolik Enerji İçerikleri Bakımından Karşılaştırılması, Kahramanmaraş Sütçü İmamÜniversitesi, Ziraat Fakültesi, Zootekni Bölümü, KSÜ. Fen ve MühendislikDergisi, 8(2)-20-30.
• Katić, S., Milić, D., Karagić, D., Vasiljević, S., Glamočić, D. ve Jajić, I,. 2009.Varıatıon of Proteın, Cellulose And Mineral Contents Of Lucerne As Influenced By Cultivar And Cut. Biotechnology in Animal Husbandry, http://istocar.bg.ac.rs/radovi8/2/73.%20engl.%20S.%20KaticSR; (15.05.2010).
• Manga, İ. 1981. Erzurum Ekolojik Koşullarında Yetişebilen Önemli Yonca Varyetelerinin Bazı Morfolojik ve Biyolojik Özellikleri Üzerinde Araştırmalar. Atatürk Üniversitesi. Yay. No: 577. Ziraat Fakültesi Yayınları No:261, Araştırma Serisi No:172.
• Miller, P.S., Garrett, W. N. and Hinman, N. 1991. Effects of Alfalfa Maturity on Energy Utilization by Cattle and Nutrient Digestibility by Cattle and Sheep. J.Anim Sci 1991. 69:2591-2600. California.
• Mustafa A.,F., Christensen, D.A. ve McKinnon, J.J., 2001. Chemical Composition andRuminal Degradability of Lucerne (Medicago sativa) Product. Wiley OnlineLibrary, http://www3.interscience.wiley com /cgi-bin/fulltext
• Soya, H. ve Kavut, Y. T., 2004. Bazı Yeni Yonca (Medicago sativa L.) Çeşitlerinin Bornova Koşullarındaki Performansları Üzerine Bir Araştırma, (Yüksek lisans tezi, basılmamış). Ege Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Bornova, İzmir.
• Şengül, S.ve Tahtacıoğlu, 1996. Şark Yoncasında (M. sativa L.) Ot ve Ham Protein Veriminin Belirlenmesi, Atatürk Ü. Z. F. Tarla Bitkileri Bölümü, Türkiye 3.Çayır-Mera ve Yem Bitkileri Kongresi, 17-19 Haziran s. 615-620, Erzurum.
• Tan, M., Serin, Y. ve Yolcu, H., 1997. Erzurum Şartlarında Yoncadan Ot ve Tohum Alma İmkanları Üzerine Bir Araştırma. Atatürk Üni. Zir. Fak. Dergisi, 28 (5): 729-739.
• Tamkoç, A. 1992. Kayseri Yoncasında Seçme Elçi Klonlarının Konya Şartlarında Diğer Varyetelerle Karşılaştırılması. (Doktora Tezi). Selçuk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Konya.
• Töngel, M.Ö. ve Ayan, Ş. 2010. Nutritional Contenst and Yield Performances of Lucerne (Medicago sativa L.) Cultivars in Southern Black Sea Shores. Department of Agronomy, Faculty of Agriculture, University of Ondokuz Mayıs, 9(15), 2067-2073.
• Turan, N., 2010. Bazı Yonca (Medicago sativa L.) Çeşitlerinin Farklı Ekim Zamanlarında Verim ve Verim Unsurlarının Belirlenmesi Üzerinde Bir Araştırma. Van Yüzüncüyıl Üniversitesi Fen Bilimleri Enst., (Basılmamış Doktora Tezi), Van, 103s.
• Yağdı, K., ve Karan, Ş. 2000. Ekmeklik Buğdayda (Triticum aestivum L.) Melez Gücünün Saptanması. Turkish Journal Of Agriculture And Forestry, 24, 231- 236.
• Yavuz, M., 2005 Bazı Ruminant Yemlerinin Nispi Yem Değeri ve İn vitro Sindirim Değerlerinin Belrilenmesi, GOÜ Ziraat Fakültesi, 2005, 22 (1), 97-101, Tokat