Amaç: Bu in vitro çalışmanın amacı,
perforasyon tamir materyallerinin, perforasyon
bölgesine ortograd ya da retrograd
yerleştirildiğinde, sızıntı ve kalitesini
değerlendirmektir.
Gereç ve Yöntemler: Çekilmiş insan molar
dişlerin mesial ve distal kök yüzeylerinde, dişin
uzun aksına 45 derecelik açıyla elmas bir frez ile
kasten perforasyonlar oluşturuldu. Mesial
perforasyonlar intrakoronal olarak şu
materyaller kullanılarak tamir edildi: IRM
(Dentsply), amalgam (Dentsply), Dyract
(Dentsply), SuperBond C&B (Sun Medical) and
MTA (Dentsply). Siman ile giriş kavitesi
doldurulduktan sonra distal perforasyonlar aynı
materyaller ile retrograd olarak tamir edildi.
Dişler %100 nemli ortamda 24 saat saklandı.
Perforasyon bölgeleri 24 saat %2’lik metilen
mavisinde bekletildi. Dişler kesilerek, 20x ve 40x
büyütme ile stereomikroskop altında incelendi
ve boya penetrasyonuna göre taşmış, yeterli ve
yetersiz olarak skorlandı.
Bulgular: Veriler Kruskal-Wallis ve MannWhitney
U-testleri ile analiz edildi. Restorasyon
teknikleri arasında önemli derecede fark
bulundu (p < 0.05). Tüm materyallerde retrograd
teknik kullanıldığı zaman daha az sızıntı
gözlendi (p < 0.05). Giriş kavitesi boyunca
perforasyonun tamiri, %86 taşmış ya da yetersiz
bulundu. Retrograd olarak uygulandığı zaman
IRM %80, MTA %60 oranında sızıntı olmadan
yeterli bulundu.
Sonuç: Retrograd teknik kullanarak
perforasyonların tamiri, kullanılan materyalin
etkisi olmaksızın yeterli restorasyonun sayısı
önemli derecede arttı. IRM retrograd
uygulandığı zaman MTA’yı takiben en iyi
kapamayı sağladı.
Background: The objective of this in vitro study was to evaluate the quality and leakage of repair materials when perforation sites were challenged from an orthograde or retrograde direction.Methods: Intentional perforations were created on the mesial and distal root surfaces of the extracted human molar teeth (below the CEJ) using a diamond bur at a 45 degree angle to the long axis. Mesial perforations were repaired intracoronally using the following materials (n=15): IRM (Dentsply), amalgam (Dentsply), Dyract (Dentsply), SuperBond C&B (Sun Medical) and MTA (Dentsply). After filling the access cavities with cement, distal perforations were repaired retrogradely using the same materials. The teeth were kept at humid conditions (100%, 24hrs), the perforation sites were stained with 2%methylene blue (24hrs), sectioned and examined under a stereomicroscope at 20x and 40x magnifications and scored as extruded, insufficient or adequate in combination with the dye penetration.Results: The data was statistically analyzed (Kruskal-Wallis and Mann-Whitney U-tests). A significant difference was found among the restoration techniques (p < 0.05). All the materials showed less leakage when used retrogradely (p < 0.05). Repair of the perforation through the access cavity resulted in 86% extruded or insufficient restorations with leakage. IRM restoration showed 80% and MTA showed 60% adequate restoration without leakage when applied retrogradely.Conclusion: Repair of the perforations using the retrograde technique has significantly increased the number of the adequate restorations regardless the effect of the material factor. IRM showed the best sealing followed by MTA when applied retrogradely.
Other ID | JA93NG82SH |
---|---|
Journal Section | Research |
Authors | |
Publication Date | December 1, 2014 |
Submission Date | December 1, 2014 |
Published in Issue | Year 2014 Volume: 1 Issue: 3 |
Selcuk Dental Journal is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License (CC BY NC).