Türkiye’de Aile Yapısının Annelerin İşgücüne Katılımı Üzerindeki Etkisi: Mikro Ekonometrik Bir Analiz

Year 2020, Volume: Cilt 10, Sayı 1 Issue: Sayı 1, 89 - 106, 19.06.2020

Elif Kara

https://doi.org/10.32331/sgd.752990

Abstract

Bu çalışmada, geniş aile yapısının (ebeveynlerle yaşamanın) annelerin işgücü arzı üzerinde etkisi olup olmadığı test edilmektedir. Geleneksel olarak kadınların sorumluluğunda görülen hane içi bakım görevlerinin büyükannelerle paylaşılmasının, kadınların işgücüne katılım olasılıklarını arttırıp arttırmadığı incelenmektedir. Bu amaçla Türkiye İstatistik Kurumu tarafından gerçekleştirilen 2016 yılı Aile Yapısı Araştırması verileri kullanılarak, annelerin işgücüne katılımının bağımlı değişken olduğu bir ekonometrik model tahmin edilmektedir. Bu yönüyle çalışma, aile yapısı ve kadınların işgücüne katılımı arasındaki ilişkiyi Türkiye verisi ile mikro ekonometrik olarak analiz eden ilk çalışma olmaktadır. Analiz sonucunda, geniş aile yapısının annelerin işgücü arzı üzerinde pozitif ve anlamlı bir etkisi olduğu bulunmuştur. Geniş aile yapısı içindeki annelerin, hane içi bakım sorumlulukları konusunda hanedeki diğer üyeler (büyükanneler) tarafından desteklenmelerinin, annelerin işgücüne katılma olasılıklarını arttırdığı görülmektedir. Sonuçlar, hane içi sorumlulukları azalan annelerin, işgücü piyasasında çalışmaya ayırabilecekleri zamanlarının arttığını desteklemektedir. Bu sebeple, özellikle aile içi cinsiyet eşitliğinin sağlanmasına yönelik, kaliteli ve erişilebilir çocuk bakım politikaları gibi aile politikalarının desteklenmesi önerilmektedir.

Keywords

Annelerin iş gücü arzı, aile yapısı, , ebeveynlerle beraber yaşamak

References

• Ayvaz Kızılgöl, Ö. (2012). Kadınların İşgücüne Katılımının Belirleyicileri: Ekonometrik Bir Analiz. Doğuş Üniversitesi Dergisi. 13(1). 88–101. [https://journal.dogus.edu.tr/index.php/duj/article/download/281/pdf].
• Ciccia, R. and Bleijenbergh, I. (2014). After the Male Breadwinner Model? Childcare Services and the Division of Labor in European Countries. Social Politics: International Studies in Gender. State & Society. 21(1). 50–79. [https://doi.org/10.1093/sp/jxu002].
• Compton, J. (2013). Family Proximity and the Labor Force Status of Women in Canada. Review of Economics of the Household. 13(2). 323–358. [https://doi.org/10.1007/s11150-013-9179-8].
• Dayıoğlu, M. ve Kırdar, M. G. (2010). Türkiye’de Kadınların İşgücüne Katılımında Belirleyici Etkenler ve Eğilimler (Refah ve Sosyal Politika Analitik Çalışma Programı. Çalışma Raporu 5. [http://siteresources.worldbank.org/INTTURKEYINTURKISH/147254-1269017398324/22612354/KadinlarinIsgucuneKatilimi.pdf].
• Dedeoğlu, S. (2000). Toplumsal Cinsiyet Rolleri Açısından Türkiye’de Aile ve Kadın Emeği. Toplum ve Bilim. 86(3). 139–170. [https://scholar.google.com/citations?user=uvPMV0UAAAAJ&hl=en].
• Ender, P. (n.d.). Bivariate Probit Models. [http://www.philender.com/courses/categorical/notes1/biprobit.html]. (Erişim: 28 Nisan 2020).
• Esping-Andersen, G. (2011). Tamamlanmamış Devrim-Kadınların Yeni Rollerine Uymak. İstanbul. Türkiye: İletişim Yayınları.
• Kılıç, D. ve Öztürk, S. (2014). Türkiye’de Kadınların İşgücüne Katılımı Önündeki Engeller ve Çözüm Yolları: Bir Ampirik Uygulama. Amme İdaresi Dergisi. 47(1). 107–130.
• Landman, A., Seitz, H. and Steiner, S. (2017). Intergenerational Coresidence and Female Labour Supply. Presented at the Annual Conference 2017 (Vienna): Alternative Structures for Money and Banking. Verein für Socialpolitik / German Economic Association. [https://ideas.repec.org/p/zbw/vfsc17/168282.html].
• Maurer-Fazio, M., Connelly, R., Chen, L. and Tang, L. (2011). Childcare, Eldercare and Labor Force Participation of Married Women in Urban China. 1982-2000. The Journal of Human Resources. 46(2). 261–294. [https://www.jstor.org/stable/41304820].
• OECD (n.d.). Employment: Labour Force Participation Rate. By Sex and Age Group. [https://stats.oecd.org/index.aspx?queryid=54741]. (Erişim: 28 Nisan 2020).
• OECD (2016, September 26). Maternal Employment Rates. [http://www.oecd.org/social/family/LMF_1_2_Maternal_Employment.pdf]. (Erişim: 28 Nisan 2020).
• Oishi, A. S. and Oishi, T. (2006). Coresidence With Parents and a Wife’s Decision to Work in Japan. The Japanese Journal of Social Security Policy. 1. (35–48). [http://www.ipss.go.jp/webj-ad/WebJournal.files/SocialSecurity/2006/jun/oishi&oshio.pdf].
• Ortiz-Ospina, E. (2018, March 24). Women’s Employment. [https://ourworldindata.org/female-labor-supply#all-charts-preview]. (Erişim: 28 Nisan 2020).
• Sasaki, M. (2002). The Causal Effect of Family Structure on Labor Force Participation Among Japanese Married Women. The Journal of Human Resources. 37(2). 429. [https://doi.org/10.2307/3069654].
• Shen, K., Yan, P. and Zeng, Y. (2016). Coresidence With Elderly Parents and Female Labor Supply in China. Demographic Research. 35. (645–670). [https://doi.org/10.4054/demres.2016.35.23].
• Toksöz, G. (2007). Türkiye’de Kadın İstihdamının Durumu. [http://kasaum.ankara.edu.tr/files/2013/03/TurkiyedeKadinIstihdaminin-Durumu.pdf].
• TÜİK (n.d.). Aile Yapısı Araştırması. [http://www.tuik.gov.tr/MicroVeri/Aile2016/turkce/index.html]. (Erişim: 28 Nisan 2020).