Cinema History of the Ottoman Empire and Modern Turkey: Method, and Approaches

Yıl 2018, Cilt: 9 Sayı: 1, 183 - 197, 11.05.2018

Özde Çeliktemel-thomen Nezih Erdoğan Ahmet Gürata Dilek Kaya , Özge Özyılmaz , Saadet Özen Serkan Şavk

Öz

Starting from the 2000s, the growth of cinema history has led to the broadening of subject matter and the use of more varied sources. Numerous original studies have reoriented cinema history of the Ottoman Empire and modern Turkey, even long after Nurullah Tilgen’s short piece in 1939 and Rakım Çalapala’s article in 1946. Scholars of film studies limited themselves not only to film criticism, but also employed the sort of textual analysis inspired by cinema and literature and historical methodology centered on archives. The historicity of films as visual sources became a focus for historians, who now embraced film in the interdisciplinary methodology of historical studies. Even after these positive steps, the study of cinema history is hampered by problems of methods, sources, and approaches. Thus, it is very important that the experts who study Ottoman and Turkish cinema history exchange ideas that clarify fundamental issues and offer suggested solutions. Such collaboration has the potential of reaching a more solid background for further research. A group of researchers working on cinema history gathered at a virtual platform in January, 2018, and conducted a round table entitled “Cinema History of Ottomans/Turkey: Method, Source and Approaches.” At this meeting, new topics were identified along with some of the above-mentioned issues. It is our hope that such fruitful meetings continue to deepen our discussions and to open new fields.

Anahtar Kelimeler

Cinema history, method, sources, approaches, cinema history of the Ottoman Empire, cinema history of Turkey

Osmanlı / Türkiye Sinema Tarihi: Yöntem, Kaynak ve Yaklaşımlar

Öz

Sinema tarihi alanındaki çalışmaların 2000’li yıllardan itibaren artışı ana konu başlıklarının çeşitlenmesini ve farklı kaynakların kullanımını mümkün kılmıştır. 1939’da Nurullah Tilgen’in kısa yazısı ve 1946’da Rakım Çalapala’nın bu alanda yazdığı makalenin ardından pek çok orijinal çalışma Osmanlı/Türkiye sinema tarihi çalışmalarının yönünü değiştirmiştir. Sinema çalışmaları alanındaki akademisyenler sadece film eleştirisiyle sınırlı kalmayarak, sinema ve edebiyattan esinlenen metin analizlerine ve tarihi çalışmaların arşiv merkezli yöntemlerine başvurmuştur. Bir görsel kaynak olarak filmler, kendi tarihsellikleriyle birlikte, tarihçilerin odak alanına girmiş ve tarihi çalışmalarda disiplinlerarası yöntemlerle kullanılmıştır. Bu olumlu gelişmelerle birlikte sinema tarihi çalışmaları yöntem, kaynak ve yaklaşımlar açısından halen bazı sorunları barındırıyor. Bu nedenle Osmanlı/Türkiye sinema tarihi çalışan uzmanların derinlemesine bir fikir alışverişi içinde temel sorunları belirlemesi ve çözüm önerilerini şekillendirmesi oldukça önemli. Böylesi bir işbirliği yeni araştırmalar için daha sağlam bir alt yapıya ulaşmanın potansiyelini taşıyor. Ocak 2018’de sinema ve tarih konusunda çalışmalar yürütmüş bir grup araştırmacı sanal ortamda bir araya gelip “Osmanlı/Türkiye Sinema Tarihi: Yöntem, Kaynak ve Yaklaşımlar” başlıklı bir yuvarlak masa toplantısı gerçekleştirdi. Bu toplantıda yukarıda dile getirilen noktaların bir kısmı ele alınırken, diğer yandan yeni meselelere işaret edildi. Bu tür yararlı toplantıların devam etmesini ve tartışmanın daha da derinleşip farklı mecralara yayılmasını diliyoruz.

Anahtar Kelimeler

Sinema tarihi, yöntem, kaynak, yaklaşımlar, Osmanlı sinema tarihi, Türkiye sinema tarihi.

Kaynakça

• Çeliktemel-Thomen, Ö. vd. (2018). Yuvarlak Masa: Osmanlı / Türkiye Sinema Tarihi: Yöntem, Kaynak ve Yaklaşımlar. sinecine, 9(1), 183-198.