This article examines the ways in which Abbas Kiarostami used cinematographical techniques such as close-up, sound manipulation, and offscreen space to create a parallel “world” for the audience of Şirin, his last film. He placed the camera in a cinema, looking at the audience, and that is what Kiarostami’s audience sees; one audience watches another audience while that other audience watches a film. A series of intense closeups reveal the effect that the film has on individuals in the audience. One never sees the film they are watching; one only hears the soundtrack. Kiarostami is a prestigious Iranian filmmaker, and this film also provides an opportunity to discuss the cultural and ideological dynamics of filmmaking style and production procedures in Iran.
Audience Spectatorship Point of View Shot Cinematic Experience
Bu çalışma, Abbas Kiarostami’nin yönettiği Shirin (Şirin, 2008) bağlamında sinema, seyirci ve sinema dilinin seyirci üzerindeki etkileri üzerine yoğunlaşmaktadır. Kiarostami’nin kamerası bu kez bir sinema salonunda çoğunluğunu kadın seyircilerin oluşturduğu bir topluluğun bir film izlerkenki deneyimlerine yakın çekimlerle, sesin olanaklarını ve alan dışını kullanarak odaklanmayı seçer. Filmin içinde görmediğimiz ama seslerine tanık olduğumuz bir film daha vardır. Bu anlamda Şirin alışılmadık bir film izleme deneyimi sunarken beraberinde sinemanın kültürel boyutları ve seyir deneyimi ile ilgili olduğu kadar Kiarostami’den hareket ederek İran’da üretilen filmlerin üretilme dinamikleri üzerine de bir yorum getirme olanağı sağlar.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makale |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 10 Mayıs 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2010 Cilt: 1 Sayı: 1 |
sinecine TR DİZİN ve FIAF tarafından taranmaktadır.