YÖNETİCİLERİN İŞ ORTAMINDA BİRBİRLERİNE DUYDUKLARI GÜVENİN BİREYSEL PERFORMANSLARINA ETKİSİNİN İNCELENMESİ

Yıl 2020, , 343 - 352, 18.07.2020

Emine Genç

https://doi.org/10.30692/sisad.733929

Öz

Güven, çalışanlar arasında ve çalışanlar ile örgüt arasında etkili ilişkilerin önemli öğelerinden birisidir. Güven ortamının bulunmadığı bir örgütte bireysel ve örgütsel amaçlara ulaşılması pek mümkün görünmemektedir. Bu çalışma yöneticilerin iş ortamında birbirlerine duydukları güvenin bireysel performanslarına etkisinin incelenmesi amacıyla gerçekleştirilmiştir. Bu amaç doğrultusunda 60 orta ve üst düzey yöneticinin görev yaptığı bir otomotiv yan sanayi firmasında 45 yöneticiden anket yöntemi ile veri toplanmıştır. Yöneticilerin birbirlerine duydukları güven düzeyini ölçmek amacıyla “Bireylerarası Güven Ölçeği” ve yöneticilerin bireysel performanslarını ölçmek amacıyla “Bireysel Performans Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin analiz edilmesinde tanımlayıcı istatistikler, doğrulayıcı faktör analizi, korelasyon analizi ve çoklu regresyon analizi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda, yöneticilerin iş ortamında birbirine duydukları güven ile bireysel performansları arasında yüksek düzeyde pozitif yönlü ilişki olduğu (β=0,732, p<0.001) tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Örgütsel Güven, Bireylerarsı Güven,, Bireysel Performans,

Kaynakça

• Akyel, Y. (2014). Örgütsel Adalet ve Örgütsel Güven İlişkisi. Ankara: Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitisü, Yayımlanmamış Doktora Tezi.
• Altaş, S. S., Kuzu, A. (2013). Örgütsel Etik, Örgütsel Güven ve Bireysel İş Performansı Arasındaki İlişki: Okul Öncesi Öğretmenleri Üzerine Bir Araştırma. Elektronik Mesleki Gelişim ve Araştırmalar Dergisi, 1 (2), ss. 29-41.
• Arslantaş, C., Dursun, M. (2008). Etik Liderlik Davranışının Yöneticiye Duyulan Güven ve Psikolojik Güçlendirme Üzerindeki Etkisinde Etkileşim Adaletinin Dolaylı Rolü. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 8 (1), ss. 111-128.
• Aybar, S., Marşap, A. (2018). Örgütsel Politika Algısı ile Örgütsel Bağlılık İlişkisinde Örgütsel Güvenin Düzenleyici Rolünün Belirlenmesine Yönelik İstanbul’daki Üniversitelerde Bir Araştırma. İşletme Araştırmaları Dergisi, 10 (2), ss. 758-782.
• Barutçugil, İ. (2002). Performans Yönetimi. İstanbul: Kariyer.
• Bentler, P. M. (1990). Comparative Fit Indexes in Structural Models. Psychological Bulletin, 107 (2), ss. 238.
• Browne, M. W., Cudeck, R. (1993). Alternative Ways of Assessing Model Fit. K. A. Bollen ve J. S. Long (Ed.), In Testing Structural Equation Models (s. 136-162). Newbury Park, CA: Sage.
• Butler, J. K. (1991). Toward Understanding and Measuring Conditions of Trust: Evolution of a Conditions of Trust Inventory. Journal of Management, 17 (3), ss. 643-664.
• Büte, M. (2011). Etik İklim, Örgütsel Güven ve Bireysel Performans Arasındaki İlişki. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 25 (1), ss. 171-191.
• Callaway, P. L. (2006). Relationship Between Organizational Trust and Job Satisfaction: An Analysis in the U.S. Federal Work Force, Ed. D. Capella University.
• Cook, J., Wall, T. D. (1980). New Work Attitude Measures of Trust, Organizational Commitment and Personal Need Non-Fulfilment. Journal of Occupational Psychology, 53 (1), ss. 39-52.
• Çöl, G. (2008). Algılanan Güçlendirmenin İşgören Performansı Üzerine Etkileri. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 9 (1), ss. 35-46.
• Darrough, O. G. (2006). An Examination of the Relationship Between Organizational Trust and Organizational Commitment in the Workforce. Unpublished Doctoral Thesis, Nova Southeeastern Univirsty, Nova.
• Das, T. K., Teng, B. (2004). The Risk-Based View of Trust: A Conceptual Framework. Journal of Business and Psychology, 19 (1), ss. 85-116.
• Demircan, N., Ceylan, A. (2003). Örgütsel Güven Kavramı: Nedenleri ve Sonuçları. Celal Bayar Üniversitesi İİBF Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 10 (2), 139-150.
• Demirel, Y. (2008). Örgütsel Güvenin Örgütsel Bağlılık Üzerine Etkisi: Tekstil Sektörü Çalışanlarına Yönelik Bir Araştırma. Yönetim ve Ekonomi: Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 15 (2), ss. 179-194.
• Dinç, S. (2007). Örgütsel Güven Yaratmada Örgüt Kültürünün Rolü. İstanbul: Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
• Erkış, İ. U. (2014). Kamu Kurumlarında Performans Yönetiminin Uygulanabilirliği: 360 Derece Performans Değerlendirme Tekniği (Antalya İli Örneği). Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Doktora Tezi.
• Fornell, C., Larcker, D. F. (1981). Evaluating Structural Equation Models With Unobservable Variables and Measurement Error. Journal of Marketing Research, 18 (1), ss. 39-50.
• Günaydın, S. C. (2001). İşletmelerde Örgütsel Adalet ve Örgütsel Güven Değişkenlerinin Politik Algısı ve İşbirliği Yapma Eğilimine Etkisini İnceleyen Bir Çalışma. İstanbul: Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
• İşcan, Ö. F., Sayın, U. (2010). Örgütsel Adalet, İş Tatmini ve Örgütsel Güven Arasındaki İlişki. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 24 (4), ss. 195-216.
• Kirkman, B. L., Rosen, B. (1999). Beyond Self-Management: Antecendents and Consequences of Team Empowerment. Academy of Management Journal, 42 (1), ss. 58-74.
• Kline, R. B. (1998). Software Review: Software Programs for Structural Equation Modeling: Amos EQS, and LISREL. Journal of Psychoeducational Assessment, 16 (4), ss. 343-364.
• Lau, C. M., Tan, S. L. C. (2006). The Effects of Procedural Fairness and Interpersonal Trust on Job Tension in Budgeting. Management Accounting Research, 17, ss. 171-186.
• Marchant, T. (1999). Strategies for Improving Individual Performance and Job Satisfaction at Meadowvale Health. Journal of Management Practice, 2 (3), ss. 63-70.
• Meydan, C. H., Şeşen, H. (2011). Yapısal Eşitlik Modellemesi AMOS Uygulamaları. Ankara: Detay.
• Mishra, A. K. (1996. Organizational Responses to Crisis: The Centrality of Trust. R. M. Kramer ve T. R. Tyler ( Ed.), Trust In Organizations: Frontiers of Theory and Research (s. 261-287). London: Sage Publications.
• Morillo, C. R. (1990). The Reward Event and Motivation. The Journal of Philosophy, 87 (4), ss. 169-186.
• Neves, H., Ceatano, A. (2006). Social Exchange Processes in Organizational Change: The Roles of Trust and Control. Journal of Change Management, 6 (4), ss. 351-364.
• Nicholson, C. Y., Compeau, L. D., Sethi, R. (2001). The Role of Interpersonal Liking in Building Trust in Long-Term Channel Relationships. Journal of the Academy of Marketing Science, 29 (1), ss. 3-15.
• Nunnally, J. C. (1978). Psychomtietrictheory. New York: McGraw-Hill.
• Önder, M., Yavuz, E. (2019). İşgörenlerin Örgütsel Güven Algılarının Belirlenmesi: Üniversite Çalışanları Üzerine Bir İnceleme. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 21 (1), ss. 307-329.
• Özdemir, B., Özcan, H. M., Yalçınkaya, A. (2019). Algılanan Örgütsel Destek ve Çalışmaya Tutkunluk Arasındaki İlişkide Örgütsel Güvenin Aracı Rolü: Akademisyenler Üzerine Bir Araştırma. Bilecik Şeyh Edebali Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4 (2), 706-724.
• Özdemir, R. (2019). Örgütsel Güven ve Örgütsel Adalet Algısının İşgören Performansı Üzerindeki Etkisi. Ankara: Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitisü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
• Özgen, H., Öztürk, A., Yalçın, A. (2001). İnsan Kaynakları Yönetimi. Adana: Nobel.
• Özler, N. D., Yıldırım, H. (2015). Örgütsel Güven ile Psikolojik Sermaye Arasındaki İlişkiyi Belirlemeye Yönelik Bir Araştırma. Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi SBE Dergisi, 5 (1), 163-188.
• Polat, S. (2009). Eğitim Örgütleri İçin Sosyal Sermaye: Örgütsel Güven. Ankara: Pegem.
• Polat, S., Celep, C. (2008). Ortaöğretim Öğretmenlerinin Örgütsel Adalet, Örgütsel Güven, Örgütsel Vatandaşlık Davranışlarına İlişkin Algıları. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 14 (2), ss. 307-331.
• Schuler, R. S. (1995). Managing Human Resources. USA: West Publishing Company.
• Schumacker, R. E., Lomax, R. G. (2004). A Beginner’s Guide to Structural Equation Modeling. Psychology Press.
• Sigler, T. H., Pearson, C. M. (2000). Creating an Empowering Culture: Examining the Relationship Between Organizational Culture and Perceptions of Empowerment. Journal of Quality Management, 5, ss. 27-52.
• Tan, H. H., Lim, A. K. (2009). Trust in Coworkers and Trust in Organizations. The Journal of Psychology, 143 (1), ss. 45-66.
• Taşkın, F., Dilek, R. (2010). Örgütsel Güven ve Örgütsel Bağlılık Üzerine Bir Alan Araştırması. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 2 (1), ss. 37-46.
• Tokgöz, E., Seymen Aytemiz, O. (2013). Örgütsel Güven, Örgütsel Özdeşleşme ve Örgütsel Vatandaşlık Davranışı Arasındaki İlişki: Bir Devlet Hastanesinde Araştırma. Öneri Dergisi, 10 (39), ss. 61-76.
• Turhan, M., Köprgülü, O., Helvacı, İ. (2018). Örgütsel Güven ile Bireysel İş Performansı Arasındaki İlişki. Siyaset, Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, 6 (5), ss. 47-55.
• Uslu, O., Ardıç, K. (2013). Güç Mesafesi Örgütsel Güveni Etkiler Mi? Afyon Kocatepe Üniversitesi İİBF Dergisi, 15 (2), ss. 313-338.
• Vigoda-Gadot, E., Talmud, I. (2010). Organizational Politics and Job Outcomes: The Moderating Effect of Trust and Social Support. Journal of Applied Social Psychology, 40 (11), 2829-2861.