Neo-Gramşiyan Perspektiften Çin Halk Cumhuriyeti’nin Küresel Hegemonya Durumuna İlişkin Eko-Politik Bir Değerlendirme

Year 2019, Volume: 28 Issue: 1, 43 - 72, 31.03.2019

Selim Kurt

Abstract

Kapitalist sistemin çok ciddi iç çelişkilere sahip olmasına rağmen nasıl ayakta kaldığını analiz ettiği çalışması Hapishane Defterleri ile ulusal bir hegemonya anlayışı ortaya koyan Gramsci’nin fikirleri Neo-Gramşiyan düşünürler tarafından uluslararası sisteme de uyarlanarak, küresel hegemonyanın temellerinin ortaya konulması için de kullanılmıştır. Hegemonyanın 16. yüzyılda dünyanın ilk kapitalist devleti olarak görülen Birleşik Eyaletler ile başladığı kabul edilmektedir. Zaman içerisinde ise 19. yüzyılda Birleşik Krallık’a ardından da İkinci Dünya Savaşı sonrasında ABD’ye geçtiği iddia edilmektedir. Ancak Soğuk Savaş’ın ardından iki kutuplu dünya düzeninin sona ermesinin yol açtığı kriz ortamının tetiklediği ekonomik gerileyişin, 2008 küresel mali kriziyle zirveye çıkması, Amerika’nın hegemonyasının daha yüksek sesle sorgulanmasına neden olmuştur. Bunda 1976’da Mao’nun vefatının ardından uygulamaya konulan piyasa temelli reformların sağladığı yüksek büyüme hızının 2000’li yılların başından itibaren Çin’i önemli bir ekonomik güç haline getirerek, ABD’ye rakip olarak ortaya çıkarmasının da önemli bir rolü vardır. Bu durum Amerika’nın gerileyişiyle de birleşince Çin’in dünyanın yeni hegemon gücü olduğu yönünde söylemlerin gündeme gelmesine neden olmuştur. Ancak Neo-Gramşiyan perspektiften değerlendirildiğinde bir devletin küresel manada hegemon olabilmesi için yönlendirici bir ekonomik sisteminin, bu sisteme uygun sosyo-kültürel ve politik üstyapısının ve bu değerleri tüm dünyaya yaymak için kurguladığı bir uluslararası örgütler ağının bulunması gerekmektedir. 

Keywords

Hegemonya, Antonio Gramsci, Neo-Gramşiyan Teori, Çin Halk Cumhuriyeti, ABD

An Eco-Political Assessment of Global Hegemony Position of People’s Republic of China from NeoGramscian Perpective

Abstract

The thoughts of the Gramsci, presented a national hegemony understanding with his masterpiece The Prison Notebooks, analyzed how capitalist system survives despite its deadly serious inner contradictions, was adapted to international system by Neo-Gramscian scholars and this new interpretation used to determine fundamentals of the global hegemony, as well. The contemporary world hegemony, accepted to begun in the 16th century with the United Provinces (Holland), and it is alleged that passed to the United Kingdom in the 19th century and then to the United States following to the Second World War. However, the economic recession, triggered by the crisis caused by the end of the bipolar world order following the end of the Cold War, peaked with the 2008 global financial crisis. For this reason, American hegemony began to be questioned with a higher voice. In that case, the high growth rate provided by market-based reforms after Mao’s death in 1976 has played an important role in bringing China into the forefront of the US as a major economic power since the early 2000s. Above mentioned situation, coupled with America’s decline, has led to the emergence of rumors that China is the new hegemonic power of the world. However, when analyzed from the Neo-Gramscian perspective, a state, who could become a hegemon in the global level, should have a leading economic system, a socio-cultural and political superstructure suitable for this substructure, and a network of international organizations, that are fostering these values all over the world. 

Keywords

Hegemony, Antonio Gramsci, Neo-Gramscian Theory, People’s Republic of China, United States

References

• Amadeo, K. (2018). China’s economic growth: cause, pros, cons, future. (Erişim Tarihi: 02.02.2018), https:// www.thebalance.com/china-s-economic-growth-cause-pros-cons-future-3305478.
• Arrighi, G. (2010). Adam Smith Pekin’de: 21. yüzyılın soykütüğü. (İ. Yıldız, Çev.) İstanbul: Yordam Kitap.
• Balaam, D.N. ve Dillman, B. (2015). Uluslararası ekonomi politiğe giriş. (N. Uslu, Çev.) Ankara: Adres Yayınları.
• BBC (2015). Çin’den dünya bankasına rakip: Asya altyapı yatırım bankası. (Erişim tarihi: 07.06.2018), https://www. bbc.com/turkce/ekonomi/2015/06/150629_asya_altyapi_bankasi.
• Bieler, A. ve Morton, A. D. (2004). A Critical Theory Route to Hegemony, World Order and Historical Change: Neo-Gramscian Perspectives in International Relations. Capital and Class, (82), 85-113.
• Carroll, W. E. (2011). China in the shanghai cooperation organization: hegemony, multi-polar balance, or cooperation in central asia. International Journal of Humanities and Social Science, 1(19), 1-8.
• CNN (2018). Çin’in 2017 ihracat ve ithalat rakamları belli oldu. (Erişim tarihi: 07.06.2018), https://www. cnnturk.com/ekonomi/dunya/cinin-2017-ihracat-ve-ithalat-rakamlari-belli-oldu.
• Cox, R. (2013). Gramsci, hegemonya ve uluslararası ilişkiler. (S. Durgun, Çev.). E. Diri (Ed.), Uluslararası ilişkilerde anahtar metinler (ss. 551-567). İstanbul: Uluslararası İlişkiler Kütüphanesi.
• Demirtepe, M. T. ve Erdoğan, İ. (2013). Bölgesel Çıkarlar ve küresel hedefler odağında Şanghay İşbirliği Örgütü. M. T. Demirtepe & G. Özkan (Eds.), Uluslararası sistemde orta Asya: dış politika ve güvenlik (ss. 83-103). Ankara: USAK Yayınları.
• Deutsche Welle (2018). Dünyada savunma harcamaları 2 trilyon dolara yaklaştı. (Erişim tarihi: 07.06.2018), http://www.dw.com/tr/d%C3%BCnyada-savunma-harcamalar%C4%B1-2-trilyon-dolarayakla%C5%9Ft%C4% B1/a-43611673.
• Euronews (2016). Türkiye’nin ortağı olduğu Asya altyapı yatırım bankası resmen faaliyete başladı. (Erişim tarihi: 07.06.2018), http://tr.euronews.com/2016/01/17/turkiye-nin-ortagi-oldugu-asya-altyapi-yatirimbankasi-resmen-faaliyete-basladi.
• Ferguson, N. (2011). The West and the rest: the changing global balance of power in historical perspective. (Erişim Tarihi: 19.02.2019), https://www.chathamhouse.org/sites/default/files/19251_090511ferguson.pdf.
• Fontana, B. (2013). Hegemonya ve iktidar: Gramsci ve Machiavelli arasındaki ilişki üzerine. (O. Gayretli, Çev.) İstanbul: Kalkedon Yayıncılık.
• Gilpin, R. (1999). War and change in world politics. Cambridge: Cambridge University Press.
• Gilpin, R. (2016). Uluslararası ilişkilerin ekonomi politiği. (M. Duran ve diğerleri, Çev.) Ankara: Kripto Basım Yayım Ltd. Şti.
• Gramsci, A. (2014). Hapishane defterleri. (A. Cemgil Çev.) İstanbul: Belge Yayınları.
• Guillemette, Y. ve Turner D. (2018). The long view: scenarios for the world economy to 2060. OECD Economic Policy Paper No. 22. (Erişim Tarihi: 19.02.2019), http://www.oecd.org/eco/growth/scenarios-for-the-worldeconomy-to-2060.htm.
• Hu, S. (2007). Confucianism and contemporary chinese politics. Politics & Policy, 35(1), 136-153. doi: |https:// doi.org/10.1111/j.1747-1346.2007.00051.x.
• Human Rights Watch (2019). China Events of 2018. (Erişim Tarihi: 19.02.2019), https://www.hrw.org/worldreport/2019/country-chapters/china-and-tibet#eaa21f.
• IMF (2018a). China’s economic outlook in six charts. (Erişim Tarihi: 19.02.2019), https://www.imf.org/en/ News/Articles/2018/07/25/na072618-chinas-economic-outlook-in-six-charts.
• IMF (2018b). IMF members’ quotas and voting power, and IMF board of governors. (Erişim tarihi: 07.06.2018), https://www.imf.org/external/np/sec/memdir/members.aspx. Jacques, M. (2009). When China rules the world. New York: Penguin Books.
• Jawli N. (2016). South China Sea and India’s Geopolitical Interests. Indian Journal of Asian Affairs, 29(1/2), 85-100.
• Kane, J. (2003). Global civil society?. Cambridge: Cambridge University Press.
• Keohane, R. O. (2005). After hegemony: cooperation and discord in the world political economy. Princeton: Princeton University Press.
• Lahtinen, A. (2015). China’s soft power: challenges of confucianism and confucius institutes. Journal of Comparative Asian Development, 14(2), 200-226. https://doi.org/10.1080/15339114.2015.1059055.
• Layne, C. (2008). China’s challenge to US hegemony. (Erişim Tarihi: 19.02.2019), http://acme.highpoint. edu/~msetzler/IR/IRreadingsbank/chinauscontain.ch08.6.pdf.
• Los Angeles Times (2017). President Trump wants other members of NATO to pay their fair share. Here’s what that would look like. (Erişim tarihi: 07.06.2018), http://www.latimes.com/nation/la-na-nato-defensespending-2017-story.html.
• Lu, R. (2014). China’s neo-confucianism. (Erişim tarihi: 05.06.2018), http://foreignpolicy.com/2014/01/ 07/ chinas-neo-confucianism/.
• MacDonald A. P. (2013). China’s maritime strategy: a prolonged period of formulation. Canadian Naval Review, 8(4), 9-13. Mazarr, M. J., Heath, T. R. ve Cevallos, A. S. (2018). China and the international order. California: RAND Cooperation.
• Morton, D. M. (2011). Gramsci’yi çözümlemek. (B. Baysal, Çev.) İstanbul: Kalkedon Yayınları.
• Nye, J. (2011). The future of power. (Erişim Tarihi: 19.02.2019), http://www.lawac.org/speech-archive/ pdf/1596.pdf.
• OECD Observer (2017). China’s economy. (Erişim Tarihi: 19.02.2019), http://oecdobserver.org/news/fullstory. php/aid/5844/China_s_economy.html. Office of the United States Trade Representative (t.y.). The People’s Republic of China. (Erişim Tarihi: 19.02.2019), https://ustr.gov/countries-regions/china-mongolia-taiwan/peoples-republic-china.
• Sandıklı, A. (2010). China: future’s superpower?. A. Sandıklı (Ed.), China: a new superpower (ss. 39-64). İstanbul: BİLGESAM Yayınları.
• Sarıöz Gökten, Y. (2013). Hegemonya ilişkilerinin dünü bugünü ve geleceği: neo-Gramsci’ci bir bakış. Ankara: NotaBene Yayınları.
• Sayın, Y. (2013). Konfüçyüs’ün yeniden keşfi ve Çin’in dış politikasında dönüşüm. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (29), 223-237.
• Sayın, Y. (2014). Confucianist transformation in the chinese foreign policy. (Erişim tarihi: 05.06.2018), http:// www.strategicoutlook.org/asia---pasific/news-confucianist-transformation-in-the-chines e-foreign-policy-. html.
• Sen, G. (2003). The United States and GATT/WTO system. R, Foot, S. N, MacFarlane & M, Mastanduno (Eds.), US hegemony and international organizations: the United States and multilateral institutions (ss. 115-139). New York: Oxford University Press Inc.
• Shah D. P. (2017). China’s maritime security strategy: an assessment of the white paper on Asia-Pacific security cooperation. Maritime Affairs: Journal of the National Maritime Foundation of India, 13(1), 1-13. doi: 10.1080/09733159.2017.1317122
• Šimalčík, M. (2016). Confucianism in chinese foreign policy: a strategic-cultural analysis of the south china sea dispute (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Groningen Üniversitesi Edebiyat Fakültesi, Hollanda.
• Smith, N. (2010). Get used to it, America: we’re no longer no. 1. (Erişim Tarihi: 20.02.2019), https://www. bloomberg.com/opinion/articles/2018-12-18/china-as-no-1-economy-to-reap-benefits-that-once-flowed-tou-s.
• Suzuki, S. (2010). The myth and reality of China’s ‘soft power’. I.Parmar & M. Cox (Eds.), Soft power and US foreign policy: Theoretical, historical and contemporary perspectives (ss. 199-215). New York: Routledge.
• The Spectator Index (2017). GDP per capita (ppp) growth between 2012-2017. (Erişim tarihi: 04.06.2018), https://twitter.com/spectatorindex/status/946848333775228933.
• The United Nations (2018). Birleşmiş Milletler teşkilatı. (Erişim tarihi: 07.06.2018), http://www.unicankara. org.tr/today/1.html#1m.
• The World Bank (2018a). International bank for reconstruction and development subscriptions and voting power of member countries. (Erişim tarihi: 07.06.2018), http://siteresources.worldbank.org/ BODINT/ Resources/278027-1215524804501/ IBRDCountryVotingTable.pdf. The World Bank (2018b).
• The World Bank in China. (Erişim tarihi: 02.06.2018), http://www.worldbank.org/en/ country/china/ overview#1.
• The World Bank (2018c). GDP growth (annual %). (Erişim Tarihi: 19.02.2019), https://data.worldbank.org/ indicator/NY.GDP.MKTP.KD.ZG?locations=CN.
• Uzmanpara (2018). Çin’in ABD’ye karşı 1,2 trilyon dolarlık tahvil kozu. (Erişim tarihi: 04.06.2018), http://uzmanpara.milliyet.com.tr/haber-detay/gundem2/cinin-abdye-karsi-1-2-trilyon-dolarlik-tahvilkozu/78000/ 78132/.
• Varrall, M. (2015). Chinese worldviews and chinese foreign policy, Sydney: Lowy Institude.
• Wallerstein, I. (1983). The three instances of hegemony in the history of the capitalist world-economy. International Journal of Comparative Sociology, 24(1-2), 100-108.
• Wallerstein, I (2014). Dünya-sistemleri analizi: bir giriş. (E. Abadoğlu ve N. Ersoy, Çev.) İstanbul: bgst Yayınları.
• Wallerstein, I. (2015). Amerikan gücünün gerileyişi: kaotik bir dünyada ABD. (T. Birkan, Çev.) İstanbul: Metis Yayınları.
• Woods, N. (2003). The United States and international financial institutions: power and influence within the World Bank and the IMF, R. Foot, S. N. MacFarlane & M. Mastanduno (Eds.), US hegemony and international organizations: the United States and multilateral ınstitutions (ss. 92-115), New York: Oxford University Press Inc.
• World Intagrated Trade Solution (2018). Top exporters and importers 2016. (Erişim tarihi: 08.06.2018), https:// wits.worldbank.org/CountryProfile/en/Country/WLD/Year/LTST/TradeFlow/EXPIMP/Partner/by-country.
• World Trade Organization (2013). Part III: rules, norms and enforcement. (Erişim tarihi: 07.06.2018), https:// www.wto.org/english/res_e/booksp_e/historywto_06_e.pdf.
• World Trade Organization (2018). Members and observers. (Erişim tarihi: 07.06.2018), https://www.wto.org/ english/thewto_e/ whatis_e/tif_e/org6_e.htm.
• Yazan, Y. (2017). Tanrı’nın elinin Avrupa’ya dokunuşu(!): büyük savaş çağında ABD’nin zamansız hegemonya girişimi ve “tarihin vetosu”. B. Gülboy & B. Akkuş (Eds.), Birinci Dünya Savaşı’nı anlamak: uluslararası ilişkiler teorileri çerçevesinde analizler (ss. 51-101). İstanbul: Milenyum Yayınları.
• Zhao, Q. (2012). No war in the East China Sea. T. Arai, S. Goto & Z. Wang (Eds.), Clash of national identities: China, Japan, and the East China Sea territorial dispute (ss. 46-56). Washington: Wilson Center.