This study examines the labour policies of the True Path Party (TPP) to better understand the centre-right’s role in establishing neoliberalism in Turkey. Using a historical-comparative method, the article reveals significant changes in the Party’s labour policies from its establishment in 1983 to Süleyman Demirel’s Presidency (1983-1993). It is thought that a comparative examination of the period from the establishment of the Party to Demirel’s Presidency can reveal the dilemmas and continuities experienced in the Party’s labour policies depending on the neoliberal perspective. The TPP produced discourses aimed at gaining the support of labour immediately after its establishment in opposition to the structural conditions of the labour market in which it was born. These discourses expressed by the TPP are objections to the suppression of wage income, which is the most important element that ensures the sustainability of the accumulation process during the military rule (1980-1983) and the first civilian government following it and led by the Motherland Party. After becoming the head of the TPP (1987), Demirel brought to the fore the large inequalities in income distribution, argued for an effective labour market regulation to create full employment, and emphasised the relationship between poverty, wealth, and income distribution, which policymakers refrained from mentioning in the neoliberal process. However, during the Party’s rule, it lost the support of many worker organisations, especially unions affiliated with Türk-Iş.
Çalışmada, Türkiye’de 1980’li yıllarda berraklaşan neoliberal hegemonya inşa mücadelesinde merkez sağın emeğe dair politikaları, Doğru Yol Partisi (DYP) merkeze alınarak incelenmiştir. Böylece neoliberal süreçte Parti’nin emek politikalarında yaşanan değişimin ortaya çıkarılması amaçlanmaktadır. Belirtilen amaca ulaşabilmek için çalışmada tarihsel karşılaştırmalı araştırma yöntemi kullanılmıştır. Partinin kuruluşundan Demirel’in Cumhurbaşkanlığına kadar geçen dönemin karşılaştırmalı olarak incelenmesinin, neoliberal bakış açısına bağlı olarak Parti’nin emek politikalarında yaşanan kopuklukları, ikilemleri ve süreklilikleri ortaya koyabileceği düşünülmektedir. DYP, içinde doğduğu emek piyasasına dair yapısal şartlara karşı, kuruluşundan hemen sonra emeğin desteğini almaya yönelik söylemler üretmiştir. DYP tarafından dile getirilen bu söylemler 24 Ocak ile başlayarak, cunta ve Anavatan Hükümeti tarafından devam ettirilen birikim sürecinin sürdürebilirliğini sağlayan en önemli öğe olan ücret gelirlerinin bastırılmasına bir karşı çıkış niteliğindedir. Demirel ise partinin başına geldikten sonra neoliberal süreçte politika yapıcıların söylemekten imtina ettiği gelir dağılımındaki büyük eşitsizlikleri, tam istihdamı yaratabilmek için gerekli işgücü piyasası yönetimini, yoksulluğun servet ve gelir dağılımı ile olan ilişkisini ön plana çıkartmıştır. Ancak Parti iktidarı süresince özellikle Türk-İş’e bağlı sendikalar başta olmak üzere, birçok işçi örgütlenmesinin desteğini kaybetmiştir. DYP vaat ettiği 12 Eylül’ün çalışma hayatına getirdiği izleri silmekten oldukça uzak kalmıştır.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Political Science (Other) |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | October 24, 2024 |
Submission Date | February 12, 2024 |
Acceptance Date | July 11, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 Volume: 33 Issue: 2 |