Analysis of Sectoral Shift and Change at the Turkey’s Provincial Level; 2010-2016

Year 2020, , 72 - 90, 30.11.2020

İbrahim Kavak Bilge Armatlı

https://doi.org/10.5505/sjcrp.2020.25733

Abstract

The regional economic development scholars have been working for many years on why certain activities are agglomerated in certain regions. Within the economic change, the role and the position of the regions are also changing and transforming, and with the accumulation of capital and agglomeration of activities, the boundaries of the region are evolving from local to larger units such as urban regions and mega regions. This transition process to larger regional can be evaluated by associating the geographical and sectoral dimensions of agglomeration economies. In this context, the motivation of the article is to understand economic sectoral change and to discuss the geographical dimension of regional and sectoral agglomeration at the Turkey’s provincial level. Main research questions in the article are 1) in which regions are the sectors agglomerating in Turkey, and what is the geographical and sectoral pattern of this agglomeration at provincial level (NUTS3)?; and 2) in which direction did the sectoral shift and change took place from 2010 to 2016 in leading regions that have achieved economic success in multiple sectors? In accordance with the research questions the sectoral shift and change between 2010-2016 has been evaluated with the shift-share analysis at the provincial level. In the analyses, the number of entrepreneurs and turnover values according to the Statistical Classification of Economic Activities in the European Community (NACE Rev.2) are used. The research findings are presented via geographical and sectoral Turkey maps, and inequalities of sectoral agglomeration are discussed. The sectoral and geographical transformation maps obtained are also capable of guiding the development of regenerating economic development policies.

Keywords

Sectoral Concentration, Sectoral Shift, Inequalities, Regional Economic Development

Türkiye’de Sektörel Kayma ve Değişimin İller Düzeyinde Analizi; 2010-2016

Abstract

Bölgesel ekonomik gelişme alanında belli başlı faaliyetlerin neden belli bölgelerde yığıldığı üzerinde uzun yıllardır çalışılmaktadır. Ekonomik değişim içinde bölgelerin ağırlığı, rolü ve konumu da değişip, dönüşmekte, sermaye birikimi ve yığılma ile bölge sınırları da yerelden, kent bölge, mega bölge gibi daha büyük birimlere doğru evrilmektedir. Bu, daha büyük bölgesel birimlere geçiş süreci yığılma ekonomilerinin coğrafi ve sektörel boyutlarıyla ilişkilendirilerek değerlendirilebilir. Bu çerçevede makalenin motivasyonu ekonomik sektörel değişimi anlamak, bölgesel yığılmaların ve sektörel yoğunlaşmaların Türkiye iller düzeyinde coğrafi boyutunu tartışmaktır. Makaledeki temel araştırma soruları; Türkiye'de sektörler hangi bölgelerde yığılmaktadır, bu yığılmanın İBBS 3 düzeyinde coğrafi ve detaylı sektörel yoğunlaşma deseni nedir? Birden çok sektörde ekonomik başarıyı yakalayan önde gelen bölgelerde sektörel kayma ve değişim 2010 yılından 2016 yılına hangi yönde gerçekleşmiştir? olarak kurgulanmıştır. Araştırma soruları doğrultusunda 2010-2016 yılları arasında Türkiye’de iller düzeyinde shift-share (değişim payı) analizi ile sektörel kayma ve değişim değerlendirilmiştir. Analizlerde Avrupa Topluluğunda Ekonomik Faaliyetlerin İstatistiki Sınıflamasına (NACE Rev.2) göre iller düzeyinde (İBBS3) girişimci sayıları ve ciro değerleri kullanılmıştır. Makalede araştırma bulguları, üretilen Türkiye haritaları üzerinden coğrafi ve sektörel olarak sunulmakta, sektörel yığılmaların yarattığı eşitsizlikler tartışılmaktadır. Elde edilen sektörel ve coğrafi değişim haritaları bölgesel ekonomik gelişme politikalarının geliştirilmesi için de yol gösterici olabilecek niteliktedir.

Keywords

Sektörel Yoğunlaşma, Sektörel Kayma, Eşitsizlikler, Bölgesel Ekonomik Gelişme

References

• Axinte, L. F., A. Mehmood, T. Marsden, ve D. Roep. 2019. “Regenerative city-regions: a new conceptual framework.” Regional Studies, Regional Science, 6: 117-129.
• Barff, R. A. Ve P. L. Knight III. 1998. “Dynamic Shift-Share Analysis.” Growth and Change, 1-10.
• Cottineau, C., O. Finance, E. Hatna, E. Arcaute, ve M. Batty. 2019. “Defining urban clusters to detect agglomeration economies.” Urban Analytics and City Science, (469): 1611-1626.
• Cutrini, E. 2019. “Economic integration, structural change, and uneven development in the European Union.” Structural Change and Economic Dynamics, 50: 102-113.
• Dunn, E. S. 1960. “A Statistical and Analytical Technique for Regional Analysi.” Papers and Proceedings of the Regional Science Association, 6: 97-112.
• Florida, R., T. Gulden, ve C. Mellander. 2008. “The rise of the mega-region.” Cambridge Journal of Regions, Economy and Society, 1(3): 459-476.
• Frenken K, F. Van Oort, ve T. Verburg. 2007. “Related Variety, Unrelated Variety and Regional Economic Growth.” Regional Studies, 41(5): 685-697.
• Fujita, M., P. Krugman, ve A. J. Venables. 1999. The Spatial Economy: Cities, Regions, and Economic Trade. Cambridge, MA: MIT Press.
• Graaff, T., F. G. Van Oort, ve R.J.G.M. Florax. 2012. “Regional Population–Employment Dynamics Across Different Sectors Of The Economy.” Journal of Regional Science, 52(1): 60-84.
• Henderson, V. 1997. “Externalities and Industrial Development.” Journal of Urban Economics, 42: 449-470.
• Imbs, J., C. Montenegro, ve R. Wacziag. 2012. “Economic integration and structural change”. Research Paper. Erişim tarihi 03.09.2020. https://www.tse-fr.eu/sites/default/files/medias/stories/sem_12_13/eco_politique/imbs.pdf
• Knudsen, D. C. 2000. “Shift-share analysis: further examination of models for the description of economic change.” Socio-Economic Planning Sciences, 34: 177-198.
• Massey, D. 1978. “Regionalism: some current issues.” Capital and Class, 6(1): 106-126.
• Mayor, M., A. J. Lopez, ve R. Perez. 2007. “Forecasting Regional Employment With Shift-Share And ARIMA Modelling.” Regional Studies, 41: 543-551.
• Mori, T., ve T. E. Smith. 2015. “On the spatial scale of industrial agglomerations.” Journal of Urban Economics, 89: 1–20.
• Paasi, A., ve J. Metzger. 2017. “Foregrounding the region.” Regional Studies, 51(1): 19–30.
• Paasi, A., J. Harrison, ve M. Jones. 2012. “New consolidated regional geographies.” Journal of Regional Science, 52(1): 60-84.
• Pede, V.O., R. Florax, ve H. Groot. 2011. “Technological leadership and sectoral employment growth: a spatial econometric analysis for US counties.” Working Paper 11-1, Purdue University.
• Puga, D. 2010. “The Magnitude and Causes of Agglomeration Economies.” Journal of Regional Science, 50: 203-219.
• Pylak, K, ve D. Majarek. 2014. “Agglomeration economies: localisation or urbanisation? structural models for more and less developed European regions.” 2014 4th International Conference on Education, Research and Innovation IPEDR vol. 81, 40-45.
• Rosenthal, S. S., ve W. C. Strange. 2001. “The determinants of agglomeration.” J Urban Econ, 50: 191-229.
• Rosenthal, S.S., ve W. C. Strange. 2004. “Evidence of nature and sources of agglomeration economies.” Handbook of Regional and Urban Economics, vol 4, 2119-2171.
• Ross, C. L. 2009. Megaregions: Planning for Global Competitiveness. Washington-Covelon-London: Island Press.
• Şahin, M., ve Ö. Uysal. 2011. “Bölgesel Kalkınma Çerçevesinde Yatırım Teşviklerinin Shift-Share Analizi.” Maliye Dergisi, 160: 111-138.