Amaç: Ani sensörinöral işitme kaybının tedavisi otolojide hala belirsizliğini korumaktadır. Bu çalışmanın amacı ani işitme kaybının tıbbi yönetimi konusundaki deneyimlerimizi literatür eşliğinde değerlendirmektir.
Gereç ve Yöntemler: Bu çalışmada 2008-2018 yılları arasında ani sensörinöral işitme kaybı olan 60 hastadan oluşan retrospektif inceleme tablosu yaptık. Sadece tıbbi tedavi verilen hastaları dahil ettik ve hiçbir hastaya hiperbarik oksijen uygulanılmadı. Saf ses odyometrik ölçümler tedaviden önce (PTA I), ve tedaviden sonra ikinci hafta (PTA II) ve üçüncü ayda (PTA III) yapıldı. Eğer varsa intrakranial bir patolojiyi ortaya çıkarmak için tüm hastalara kranial MRI uygulandı.
Bulgular: Hastaların ortalama yaşı 49.7 idi. Hastaların hiç birinde etiolojik sebep saptanmadı. Olgularımızın işitme kaybının düzelmesi Siegel'in kriterlerine göre şu şekilde sınıflandırıldı: 2 hastada Tip I (% 3.3), 10 hastada Tip II (% 16.7), 20 hastada Tip III (% 33.3), 28 hastada Tip IV (28) % 46.7). Üç ortalama odyometrik ölçüm birbiriyle istatistiksel olarak karşılaştırıldı (PTA I ve PTA II: p <0,05; PTA I ve III: p <0,05, PTA II ve III: p <0,05).
Sonuç: Güncel çalışmamızda ani sensörinöral işitme kaybı teşhis edilen ve sadece medikal tedavi alan 60 hastanın esas olarak orta-şiddetli işitme kaybı olanlarında ve genç olanlarında olumlu tatminkar iyileşme gözlendiğini saptadık; ancak bu sonuçlar çok sayıda hasta içeren prospektif çalışmalara ihtiyaç duymaktadır.
Yok
Objective: Management of sudden sensorineural hearing loss still remains unclear in otology. To evaluate our experience medical management of sudden hearing loss with review of the literature.
Materials and Methods: In this study, we performed retrospective chart review including 60 patients presenting sudden sensorineural hearing loss (SSNHL) between 2008-2018 years. We included only patients given medical management, and hyperbaric oxygen was not performed in any patients. Pure tone audiometric measurements investigated before (PTA I) and after treatment at two weeks (PTA II) and three months (PTA III). We also performed cranial MRI on all patients to disclose intracranial pathology if it was present.
Results: The mean age of our cases of was 49.7 years. No certain etiology was detected in all patients in the study. The improvement of hearing loss in our cases was classified according to Siegel's criteria as follows: Type I (3.3%) in 2 patients, Type II (16.7%) in 10 patients, Type III (33.3%) in 20 patients, Type IV (28) in 28 patients (46.7%). Three mean audiometric measurements were compared statistically with each other (PTA I and PTA II: p <0.05; PTA I and III: p <0.05, PTA II and III: p <0.05).
Conclusion: In current study, we found that 60 patients diagnosed as SSNHL and given only medical treatment had positive satisfactory hearing improvement who was observed mainly in that patients with moderate to severe hearing loss and younger ones; however, these results require prospective studies involving a large number of patients.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Health Care Administration |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | June 29, 2021 |
Submission Date | August 9, 2020 |
Published in Issue | Year 2021 |
SMJ'de yayınlanan makaleler, Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı kapsamında lisanslanır