Objective
This
study was carried out to determine the knowledge, attitude and behaviors of
households living in Adana Çukurova district.
Method
The
cross-sectional descriptive study was conducted in February-March 2019 by
one-to-one interviews with 384 households. Households were selected by
systematic sampling method. The questionnaire consisted of 18 questions about
sociodemographic data and waste drug storage and disposal. Data were entered
into spss package program and p <0.05 was considered significant.
Results
69%
(265) of the participants were female and the mean age of the participants was
41.55 ± 9.82 (min. 19, max.65). Of the participants, 68.3% (262) attended high
school and higher education, and 43.2% (166) were employed in an
income-generating job.30.5% (117) of the families had small children aged 0-6.
The average number of drugs out of house was 4.26 / household. The most common
reason for the out-of-use was the expiration date and the patient's
unwillingness to continue to use the drug. The most common medications were
analgesics, antibiotics and antihistaminic drugs. 26.6% (102) of the drugs were
kept in inappropriate places.
Conclusion
In
our country, too much medication is prescribed unnecessary and poured into
sinks and trash, causing environmental pollution. Participants had to dispose
of waste medication to waste because there was no recycling project for it.
Medication also cause bi-directional damage by causing poisoning in young
children.
Amaç
Bu
çalışma Adana Çukurova ilçesinde yaşayan hane halkının atık ilaç konusunda
bilgi, tutum ve davranışlarını belirlemek amacıyla yapıldı.
Gereç
ve Yöntemler
Kesitsel
tanımlayıcı olan araştırma 2019 yılı Şubat-Mart aylarında 384 haneden birer
kişi ile yüz yüze görüşülerek yapıldı. Haneler sistematik örnekleme yöntemi ile
seçildi. Anket sosyodemografik veriler ve atık ilaç depolanması ve bertarafı
ile ilgili 18 sorudan oluşmaktadır. Veriler spss paket programına girilerek,
p<0,05 anlamlı kabul edildi.
Bulgular
Çalışmaya
katılanların %69’u (265)kadındı ve çalışmaya katılanların yaş ortalaması
41,55±9,82‘ydi (min. 19, max.65). Araştırmaya katılanların %68,3’ü (262) lise
ve üstü bir okula gitmişti ve %43,2’si(166) gelir getiren bir işte çalışıyordu.
Ailelerin %30,5 (117)’i 0-6 yaş aralığında küçük çocuğa sahipti. Evlerde
kullanım dışı kalmış ilaç sayısı ortalama 4,26/hane‘ydi. Kullanım dışı
kalmaların en sık nedeni son kullanma tarihinin geçmiş olması ve hastanın ilacı
beğenmeyerek kullanmaya devam etmek istememesi idi. İlaç çeşidi olarak ise
sırayla en sık analjezik, antibiyotik ve antihistaminik ilaçlar gelmekteydi.
İlaçların %26,6’sı (102)uygunsuz yerlerde muhafaza edilmekteydi.
Sonuç
Ülkemizde
çok fazla ilaç gereksiz reçete edilip lavabo ve çöplere dökülerek çevre
kirliliğine yol açmaktadır. Birçok hane kızartma yağlarını ve pillerini atık
toplama kutularına atarken bölgemizde ilaç atığı toplama ile ilgili herhangi
bir uygulama olmadığı için çöplere atmak zorunda kalmışlardır. Kullanım dışı
kalmış ilaçlar aynı zamanda küçük çocuklarda zehirlenmelere de sebebiyet
vermesiyle çift yönlü zarara neden olmaktadır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Health Care Administration |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | September 16, 2019 |
Submission Date | May 6, 2019 |
Published in Issue | Year 2019 Volume: 9 Issue: 3 |
The published articles in SMJ are licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.