COMPANIONS WHO WERE PUNISHED FOR SLAMMING BY THE PROPHET

Year 2024, Volume: 7 Issue: 1, 26 - 43, 31.05.2024

Muhammet Necip İlbay

https://doi.org/10.38004/sobad.1448614

Abstract

Hz. The Prophet not only faced difficulties in Mecca during his prophethood period, but also faced various difficulties whenever his prophetic duty continued. One of these problems is undoubtedly the Prophet Muhammad, known as the ifk incident. In the case of Aisha, Hz. It is a case of criticizing the Prophet's family.
Hz. who stayed behind from the army to search for his necklace after the Battle of Bani Mustalik. Aisha by Safvân b. He saw Muattal and quickly brought him into the army. However, the hypocrites, who saw the moment when these two joined the army, took this opportunity and started to act of discord. Hz. To Aisha and Safvân b. They made an ugly slander against Muattal and spread this slander in Medina.
The verses that were revealed about exposing the slander shed light on the incident, and the hypocrites' bubble of lies was deflated. However, three sincere Muslims who were involved in spreading this slander were punished for accusing a chaste woman of adultery. This punishment, called Haddi Kazf, was imposed on Hz. It was implemented by the order of the Prophet.
In the introduction part of this study, the efforts of the hypocrites to create chaos after the Battle of Beni Müstalik were mentioned. One of these efforts was Hz. It is a slander against Aisha. In the study Hz. Aisha result of the spread of this slander against Aisha, Hz. The Prophet's attitude before the verses on the subject were revealed. Aisha's awareness of the slander against her was discussed. Also in the study after the verses that shed light on the subject, the punishment given to the three companions who participated in the slander incident is mentioned.

Keywords

Ifk incident, Hz. Aisha, Safvân b. Muattal, Beni Müstalik Campaign.

HZ. PEYGAMBER’İN İFTİRA CEZASI UYGULADIĞI SAHABİLER

Abstract

Hz. Peygamber, nübüvveti döneminde sadece Mekke’de sıkıntılara maruz kalmayıp nübüvvet vazifesinin devam ettiği her zaman çeşitli zorluklarla karşı karşıya gelmiştir. Bu sıkıntılardan birisi de şüphesiz ki ifk hadisesi olarak bilinen Hz. Aişe özelinde Hz. Peygamber’in ailesine dil uzatılması olayıdır.
Beni Müstalik Gazvesi dönüşü gerdanlığını aramak için ordudan geride kalan Hz. Aişe’yi Safvan b. Muattal görmüş ve hızlı bir şekilde orduya yetiştirmiştir. Ancak bu ikisinin orduya yetişme anını gören münafıklar bu durumu fırsat bilip nifak hareketlerine başlamışlardır. Hz. Aişe’ye ve Safvan b. Muattal’a çirkin bir iftirada bulunup bu iftiranın Medine’de yayılmasını sağlamışlardır.
İftiranın açığa çıkarılması ile ilgili nazil olan ayetler olayı aydınlatmış, münafıkların yalan balonu sönmüştür. Ancak bu iftiranın yayılmasına karışan üç samimi Müslüman namuslu bir bayana zina isnad etmek suçundan cezalandırılmıştır. Haddi Kazf diye isimlendirilen bu ceza Hz. Peygamber’in emriyle uygulanmıştır.
Bu çalışmada giriş bölümünde Beni Müstalik Gazvesi dönüşü münafıkların ortalığı karıştırma çabalarına değinilmiştir. Bu çabalardan biri de Hz. Aişe’ye atılan iftiradır. Birinci bölümde Hz. Aişe’ye atılan bu iftiranın yayılması sonucu Hz. Peygamber’in konu ile ilgili ayetler nazil olmadan önceki tutumu ile Hz. Aişe’nin kendisine atılan iftiradan haberdar olması ele alınmıştır. İkinci bölümde ise konuyu aydınlatan ayetlerden sonra iftira olayına katılan üç sahabiye verilen cezadan bahsedilmiştir.

Keywords

İfk hadisesi, Hz. Aişe, Safvan b. Muattal, Beni Müstalik Gazvesi.

References

• Aktan, Hamza (2022). “Kazf”.TDV İslam Ansiklopedisi. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı.
• Algül, H. (2020). Mistah b. Üsase. TDV İslam Ansiklopedisi. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı.
• Aykaç, M. (1997). Hamne bint Cahş. TDV İslam Ansiklopedisi. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı.
• Belazuri, A. b. Y. (1996). Ensabü’l-Eşraf (1. bs., C. 1-13). Beyrut: Daru’l-Fikir.
• Berzenci, M. b. T.(2007). Tarihu Taberi (1. bs., C. 1-13). Beyrut: Daru İbn Kesir.
• Beyhaki, E. A. b. H. (2003). Süneni’l-Kübra (3. bs., C. 1-11). Beyrut: Daru’l Kitabu’l İlmiyye.
• Ebu Zehra, M. (2018). Son Peygamber Hz. Muhammed Sallallahu Aleyhi ve Sellem. (C. 1-4). (Çev. Mehmet Keskin). Ankara: İ’tisam Yayınları.
• Elmalı, H. (1997). Hassan b. Sabit. TDV İslam Ansiklopedisi. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı.
• Elmalılı, M. H. Y. (2012). Hak Dini Kur’an Dili (C. 5). İstanbul: Zehraveyn. Fayda, M. (2000). İfk Hadisesi. TDV İslam Ansiklopedisi. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı.
• Gazali, M. (t.y.). Fıkhu’s-Sire (1. bs.). Şam: Daru’l Kalem. İbn Abdülberr, Y. b. A. (1992). El-İsti’ab fi Ma’rifeti’l-Ashab (1. bs.). Beyrut: Daru’l Cil.
• İbn Hacer, Ş. A. b. A. (2011). El-İsabe fi Temyizi’s-Sahabe. (S. Erdoğmuş, Çev.). İstanbul: Sağlam Yayınevi.
• İbn Hibban, M. b. H.(t.y.). Siretü’n-Nebeviyye ve Ahbaru’l-Hulefa (3. bs., C. 1-2). Beyrut: El-Kitabu’s-Sekafiyye.
• İbn Hişam, A. b. H. (1955). Es-Siretü’n-Nebeviyye (2. bs., C. 1-2). Mısır: Şirketu Mektebetu ve Matbaatu Mustafa.
• İbn İshak, M. b. İ. (1978). Siretü İbn İshak (1. bs.). Beyrut: Daru’l Fikir.
• İbn Kayyim el-Cevziyye, E. A. Ş. M. (2016). Fıkhu’s-Siyre. (H. Akın, Çev.). İstanbul: Polen Yayınları.
• İbn Kayyim el-Cevziyye, E. A. Ş. M. (2019). Zadü’l-Me’ad fi Hüda Hayri’l-İbad (1. bs., C. 1-7). Beyrut: Daru İbn Hazm.
• İbn Kesir, E.F. (1997). El-Bidaye ve’n-Nihaye (1. bs., C. 1-21, C. 6). Riyad: Daru Hicr.
• İbn Mace, M. b. Y. (2009). Sünenu İbn Mace (1. bs., C. 1-5). Daru Risaleti’l-İlmiyye.
• İbn Sa’d, M. b. S. (2015). Kitabü’t-Tabakati’l-Kebir. (M. Akbaş ve K. Yusuf Ziya, Çev.) (2. bs., C. 1-11). İstanbul: Siyer Yayınları.
• İbn Seyyidünnas, M. b. M. (1993). Uyunü’l-Eser fî Fünuni’l-Meğazi ve’ş-Şemail ve’s-Siyer (1. bs., C. 1-2). Beyrut: Daru’l Kalem.
• İbnü’l-Esir, E. H. İ. A. (1994). Üsdü’l-Ğabe fi Ma’rifetü’s-Sahabe (1. bs., C. 1-8). Daru’l Kitabu’l İlmiyye.
• İbnü’l-Esir, E. H. İ. A. (1997). El-Kamil fi’t-Tarih (1. bs., C. 1-10). Beyrut: Darul Kitabu’l Arabi.
• İlbay, M. N. (2019). Asr-ı Saadet’te Cenazenin Techiz, Tekfin, Tedfin İşlemleri ile Kabir Ziyareti ve Taziye Uygulamaları. (Yayımlanmamış yüksek lisans). Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi.
• İsfahani, R. (2010), Müfredat Kur'an Kavramları Sözlüğü, (Abdülbaki Güneş, Mehmet Yolcu, Çev.) İstanbul: Çıra Yayınları
• Kandemir, M. Y. (2008). Safvân b. Muattal. TDV İslam Ansiklopedisi. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı.
• Kutup, S. (t.y.). Fizılal-il Kur’an. (İ. H. Şengüler, M. E. Saraç ve B. Karlığa, Çev.) (C. 1-16.) İstanbul: Hikmet Yayınları.
• Müslim, M. b. H. (1955). Sahihu Müslim (C. 1-5). Kahire: Matbaatu İsa el-Babi el-Halebi.
• Nisaburi, M. b. A. H. (1990). El-Müstedrek ala’s-Sahihayn (1. bs., C. 1-4). Beyrut: Daru’l Kitabu’l İlmiyye.
• Sabuni, M. A. (1997). Safvetü’t-Tefasir (1. bs.). Kahire: Daru’s-Sabuni.
• Suruç, S. (2005). Kâinatın Efendisi Peygamberimizin Hayatı. İstanbul: Nesil Yayınları.
• Taberani, S. b. A. (1984). Müsnedu’ş-Şamiyyin (1. bs., C. 1-4). Beyrut: Müessesetü’r-Risale.
• Taberani, S. b. A. (1994). El-Mu’cemil Kebir (2. bs., C. 1-25). Kahire: Mektebetü İbn Teymiyye.
• Taberi, M. b. C. (t.y.). Camiu’l-Beyan (C. 1-24). Mekketü’l-Mükerreme: Daru’t-Terbiyye.
• Taberi, M. b. C. (1967). Târîhu’r-Rusül ve’l-Mülûk, (2. bs., C.1-11). Beyrut: Darut-Terbiyye
• Umeri, E. Z. (1988). Medine Toplumu. (N. Yıldız, Çev.). İstanbul: Risale Yayınları.
• Vahidi, A. b. A. (t.y.). Esbabü’n-Nüzul (1. bs.). Beyrut: Daru’l Kitabu’l İlmiyye.
• Vâkıdî, M. b. Ö. (1989). Meğazi (C. 1-3). Beyrut: Daru’l İlmiyye.