İlk asırlardan itibaren mutasavvıflar insanı merkeze alarak toplumu eğitmeye önem
vermişlerdir. Hem mutasavvıf, hem de hadisçi olan âlimler ise, kitap telif etmek suretiyle
de bu misyonlarını yerine getirmişlerdir. Bu geleneğin temsilcilerinden biri olan Ahmed
Ziyaüddin Gümüşhanevî de, yaşadığı dönemin problemlerine çözüm üretmek için değişik
faaliyetler yürütmüştür. Bu bağlamda, 19. asırdaki batılılaşma hareketleri neticesinde
toplumda meydana gelen kültürel bozulmaları düzeltmek ve toplumu sünnet merkezli bir
İslam anlayışına yöneltmek için kitaplar te’lif etmiştir. Bu kitaplardan biri de Râmûzü’l-
Ehâdîs adlı eseridir. Bu eserde, toplumun pratik ihtiyaçlarına cevap verecek nitelikte hadislere
yer vermiştir. Bu hadisleri de anlaşılması ve ezberlenmesi kolay kısa hadislerden
seçmiştir. Râmûz, Ahmed Ziyâüddin Gümüşhanevî’nin teşvikleriyle dervişleri tarafından
okunan bir tekke el kitabı olarak benimsenmiş ve geniş kitlelere yayılmıştır.
Alkan, N. (Ekim 2013). Ahmed Ziyaüddin Gümüşhânevî: Döneminin Osmanlısı ve “Zamanın
Ruhu”nu Anlamak. Ahmed Ziyaüddin Gümüşhanevî Sempozyumu’nda
sunuldu, Gümüşhane.
Avvâme, M. (1988). İmamların İhtilafında Hadislerin Rolü (Çev. H. Kırbaşoğlu). İstanbul:
Kayıhan Yayınları.
Aydınlı, A. (1992). Bir Hadisçi Olarak Ahmed Ziyâuddîn Gümüşhanevî, Ahmed Ziyâuddîn
Gümüşhanevî Sempozyumunda sunuldu, İstanbul.
Aydoğdu, R. (2007). 19. Yy. Osmanlı Toplumunda Tasavvuf-Hadis İlişkisi: Ahmed Ziyaüddin
Gümüşhanevi Özelinde. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara: Ankara
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Çakan, İ. L. (1996). Hadis Edebiyâtı. (3. Basım). İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat
Fakültesi Yayınları.
Demirer, M. (2007). Hadis İlmi Açısından Gümüşhanevi ve Levâmiu’l-ukûl Adlı Eseri.
Yayımlanmamış Doktora Tezi, Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Yıldırım, A. (2009). Tasavvufun Temel Öğretilerinin Hadislerdeki Dayanakları. Ankara:
TDV Yayınları.
Yılmaz, H. K. (1994). Anahatlarıyla Tasavvuf ve Tarikatlar. İstanbul: Ensar Neşriyat.
Yılmaz, H. (2006). Bir hadisçinin bireysel ve toplumsal eğitim projesi: Nevevî ve Riyâzü’ssâlihîn’i
okumak. Sakarya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. 14. 67-88.
Yücel, A. (2011). Hadis Tarihi. (7. Basım). İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi
Yayınları.
Zehebî, Şemsüddin Muhammed b. Ahmed. (1402/1982). Siyeru a’lâmi’n-nübelâ,I-XXV.
Alkan, N. (Ekim 2013). Ahmed Ziyaüddin Gümüşhânevî: Döneminin Osmanlısı ve “Zamanın
Ruhu”nu Anlamak. Ahmed Ziyaüddin Gümüşhanevî Sempozyumu’nda
sunuldu, Gümüşhane.
Avvâme, M. (1988). İmamların İhtilafında Hadislerin Rolü (Çev. H. Kırbaşoğlu). İstanbul:
Kayıhan Yayınları.
Aydınlı, A. (1992). Bir Hadisçi Olarak Ahmed Ziyâuddîn Gümüşhanevî, Ahmed Ziyâuddîn
Gümüşhanevî Sempozyumunda sunuldu, İstanbul.
Aydoğdu, R. (2007). 19. Yy. Osmanlı Toplumunda Tasavvuf-Hadis İlişkisi: Ahmed Ziyaüddin
Gümüşhanevi Özelinde. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara: Ankara
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Çakan, İ. L. (1996). Hadis Edebiyâtı. (3. Basım). İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat
Fakültesi Yayınları.
Demirer, M. (2007). Hadis İlmi Açısından Gümüşhanevi ve Levâmiu’l-ukûl Adlı Eseri.
Yayımlanmamış Doktora Tezi, Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Yıldırım, A. (2009). Tasavvufun Temel Öğretilerinin Hadislerdeki Dayanakları. Ankara:
TDV Yayınları.
Yılmaz, H. K. (1994). Anahatlarıyla Tasavvuf ve Tarikatlar. İstanbul: Ensar Neşriyat.
Yılmaz, H. (2006). Bir hadisçinin bireysel ve toplumsal eğitim projesi: Nevevî ve Riyâzü’ssâlihîn’i
okumak. Sakarya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. 14. 67-88.
Yücel, A. (2011). Hadis Tarihi. (7. Basım). İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi
Yayınları.
Zehebî, Şemsüddin Muhammed b. Ahmed. (1402/1982). Siyeru a’lâmi’n-nübelâ,I-XXV.