Kutadgu Bilig ve Divânü Lügati’t-Türk, Türk dili, Türk kültürü ve Türk edebiyatı tarihinin temel eserlerindendir. Eserler Karahanlılar döneminde yazılmış olmaları sebebiyle, İslâmiyet sonrası Türk dili ve edebiyatının ilk örnekleridir. Divanü Lügati’t-Türk ve Kutadgu Bilig yazılmalarının üzerinden geçen yüzyıllara karşın hiç eskimeyen konuları ve eksilmeyen önemleriyle dil ve edebiyatımızdaki önemlerini sürdürmektedirler. Her iki eserin müellifi Kaşgarlı Mahmud ve Yusuf Has Hacib hemen aynı devirde yaşamışlardır. Her iki bilge aynı devirde yaşayıp, eserlerini aynı devirde yazmalarına rağmen birbirlerini tanıdıklarına ve görüştüklerine dair herhangi bir kayıt ve bilgi de söz konusu değildir. Başka bir deyişle bu iki insan birbirlerinden habersiz olarak yaşamış ve yine eserlerini birbirlerinden habersiz vermişlerdir. Eserlerin kültürel alt yapısını aynı kaynaktan besleyen, aynı malzemeyi kullanan bu iki büyük insan, fevkalâde bir uygunlukla tekrara düşmek bir tarafa, birbirlerini tamamlayarak, Türk Dili ve Kültürünü ölümsüzleştiren eserlerini milletlerine hediye etmişlerdir. Kaşgarlı Mahmud, giderek ihmal edilen, adeta terk edilen Türk dilini, Türkçenin ifade gücünü halkın arasında yaşayan canlı örneklerden derlediği her türden manzumelerle meydana getirirken, Yusuf Has Hacib ise Türkleri diğer milletlerden ayıran öz kültür ve erdemlerin giderek zayıflamasını ele almış, bu olumsuz durumun önüne geçilebilmesi için sosyal ve kültürel konulara eğilmiştir. Kısaca: Divanü Lügati’t-Türk daha çok Türk dili ve Edebiyatıyla ilgili geleceğe ilişkin kaygılarla kaleme alınıp kaybolma ihtimaline karşı dil verimlerini toplarken, Yusuf Has Hacib de aynı milletin kendine özgü kültürü ve yaşayışı üzerinde durmuş, her yaştan insanı bulundukları yerde eğitmeyi amaç edinmiştir. Her iki eser bu özellikleriyle sözlü kültür arkeolojisinin iki temel taşıdır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | October 14, 2019 |
Published in Issue | Year 2019 Issue: 79 |