TÜRKIYE'DE TEK PARTI İKTIDARLARI DÖNEMINDE TÜRKIYE-AB İLIŞKILERI: BIR ARPA BOYU YOL GITMEK

Year 2021, Volume: 3 Issue: 7, 191 - 199, 31.12.2021

Ekrem Yaşar Akçay Halil Emre Deniş

Abstract

Bu çalışma Türkiye’de tek başına iktidar olan siyasi partileri (Demokrat Parti, Adalet Partisi, Anavatan Partisi, Adalet ve Kalkınma Partisi) döneminde Türkiye-Avrupa Birliği ilişkileri ele alınacaktır. Çalışmada bu partilerin Türkiye-AB ilişkilerine bakışları ayrı bölümlerde incelenecektir. Çalışmanın temel sorunsalı Türkiye’de tek başına iktidar olan siyasi partilerin döneminde Türkiye-AB ilişkilerine yönelik önemli adımlar atılmasına ragmen, ilişkilerde neden istenilen düzeye gelinemediği ile ilgilidir. Çalışma karşılaştırmalı bir metod kullanılarak ele alınacaktır.

Keywords

Avrupa Birliği, Türkiye, Türkiye-AB İlişkileri, Siyasi Parti

TURKEY-EUROPEAN UNION (EU) RELATIONS IN THE PERIOD OF SINGLE PARTY RULE IN TURKEY: TAKING A BARLEY LONG ROAD

Abstract

This study will focus on the relations between Turkey and the European Union during the political parties (Democrat Party, Justice Party, Motherland Party, Justice and Development Party) ruling alone in Turkey. The positive and negative developments in Turkey-EU relations during the period of these parties will be evaluated and the perspectives of these parties on Turkey-EU relations will be examined in separate sections. The main problem of the study is related to the reason the relations could not reach the desired level, despite the important steps taken towards Turkey-EU relations during the period of the political parties, which were in power alone in Turkey. The study will be discussed using a comparative method.

Keywords

European Union, turkey, Turkey-EU Relations, Political Party

References

• Adalet Partisi. (1969). Adalet Partisi Seçim Beyannamesi, Ankara.
• Adalet Partisi. (1973). 1973 Seçim Beyannamesi, Ankara.
• Akçay, E. Y. (2016). Türkiye-AB İlişkileri ve İmtiyazlı Ortaklık Meselesi, Ankara: İmaj Yayınları.
• AK Parti. (2002a). “Her şey Türkiye İçin”, AK Parti Seçim Beyannamesi, Ankara.
• AK Parti. (2002b). “Her şey Yolunda Türkiye”, AKP Seçim Bildirgesi 2002, Ankara.
• AK Parti. (2007). “Kalkınma ve Demokratikleşme Programı”, AK Parti Programı 2007, Ankara.
• AK Parti. (2012). 2023 Siyasi Vizyonu, Ankara.
• AK Parti. (2018). “Güçlü meclis, güçlü hükümet, güçlü Türkiye: Yine yaparsa AK Parti yapar", AK Parti 2018 Seçim Beyannamesi, Ankara.
• Aksu, K. (2012). “A Historical Background to Turkey-Europe Relations”, K. Aksu (Ed.), Turkey-EU Relations, içinde (1-18), Cambridge: Cambridge Scholars Publishing.
• ANAP. (1987.) 1987 Seçim Beyannamesi, Ankara.
• ANAP. (1989). Anavatan-Halkçı-Milliyetçi Demokrasi Partileri Seçim Beyannameleri ve Programları, Ankara.
• ANAP. (1991). 1991 Seçim Beyannamesi, Ankara.
• Arıkan, H. (2006). Turkey and the EU: An Awkward Candidate for EU Membership?, Second Ed. London: Ashgate.
• Baykal, S. (2002). “Turkey-EU Relations In The Aftermath Of The Helsinki Summit: An Analysis Of Copenhagen Political Criteria In Light Of The Accesion Partnership, National Programme and The Regular Reports”, Ankara Review of European Studies, 2 (3), 15-63.
• Bilgin, M. S. (2005). “Türkiye’nin AB’ye Katılma Sürecinde Ortadoğu’da Sahip Olduğu Stratejik Konumu ve Önemi”, H. Arıkan, M. Kar (Ed.), Türkiye Avrupa Birliği İlişkileri: Siyasal, Bölgesel ve Ekonomik Boyutlar, içinde (247-258), Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Bolkestein, F, (2004). The Limits of Europe, Tielt: Lannaoo Pub. Böhler, P., Pelkmans, J., and Selcuki, C. (2012). “Who remembers Turkey’s pre-accession”, CEPS Special Report, (74), 1-24.
• Çakmak, C. (2003). “Human Rights, the European Union and Turkey”, Alternatives: Turkish Journal of International Relations, 2 (3-4), 63-90.
• Çalış, Ş. (2006). Türkiye-Avrupa Birliği İlişkileri Kimlik Arayışı, Politik Aktörler ve Değişim. Ankara: Nobel Yayınları.
• Çayhan, E. and Oğurlu, E. (2014). Türkiye-AB İlişkilerine Siyasal Partilerin Bakışı. İstanbul: Beta Yayınları.
• Çınar, M. (2011). Türk Parlamento Tarihi: TBMM 13. Dönem (1965-1969), Ankara: TBMM Kültür, Sanat ve Yayın Kurulu Yayınları.
• Demir, A. (1972). ”Türkiye’nin Avrupa Ekonomik Topluluğuna Üyeliği Üzerinde Tartışmalar”, A.Ü. SBF Dergisi, 27 (3), 721-756.
• Demirel, T. (2004). Adalet Partisi- İdeoloji ve Politika, İstanbul: İletişim Yayınları.
• Eralp, A. (1997). “Soğuk Savaştan Günümüze Türkiye-Avrupa Birliği İlişkileri” A. Eralp (Ed.), Türkiye ve Avrupa, içinde (85-129), Ankara: İmge Kitabevi.
• Faucompret, E. and Konings, J. (2008). Turkish Accesion to the EU: Satisfying the Copenhagen Criteria, New York: Routledge.
• Gülmez, S. B. (2008). “The EU Policy of the Republican People’s Party: An Inquiry on the Opposition Party and Euro-skepticisim in Turkey”, Turkish Studies, 9 (3), 423-436.
• Hale, W. (2003). Türk Dış Politikası 1774-2000, P. Demir (Çev.), İstanbul: Mozaik Yayınları.
• İçener, E. (2016). “Turkey – EU Relations after the Failed July 15 Coup Attempt”, Bilig, (79), 69-87.
• Karluk, R. (2011). Avrupa Birliği: Kuruluşu, Gelişmesi, Genişlemesi, Kurumları, İstanbul: Beta Yayınları.
• Karpat, K. (1996). Türk Demokrasi Tarihi, İstanbul: Afa Yayınları.
• Keskin, Y. (2001). Avrupa Yollarında Türkiye, Ankara: Bilgi Yayınevi.
• Koçer, G. (2009). “Türkiye’nin Avrupa Birliği Politikası: Uluslararası İlişkiler Açısından Bir Analiz”, Uluslararası Sosyal ve İktisadi İncelemeler Dergisi, 1 (2), 37-59.
• Kuniholm, B. (2001). “Turkey’s Accession to the European Union: Differences in European and US Attitudes and Challenges for Turkey”, Turkish Studies, 2 (1), 25-53.
• Maresceau, M. (2006). Biliteral Agreements Concluded by the European Community, Boston: Martinus Nuhoff Publishers.
• Özgişi, T. (2012). Türk Parlamento Tarihinde Cumhuriyet Senatosu, Ankara: TBMM Basımevi.
• TBMM. (2004). “Gensoru, Genel Görüşme, Meclis Soruşturması ve Meclis Araştırması”, TBMM Tutanak Dergisi, 22 (68), 1-168.
• Tekeli, İ. and İlkin, S. (1993). Türkiye ve Avrupa Topluluğu: Ulus-Devleti Aşma Çabasındaki Avrupa’nın Türkiye’ye Yaklaşım, Ankara: Ümit Yayıncılık.
• Türkiye Cumhuriyeti Avrupa Birliği Bakanlığı. (2012). Avrupa’nın Geleceğinde Anahtar Türkiye, Ankara.
• Türkiye Cumhuriyeti Avrupa Birliği Bakanlığı. (2014). Türkiye’nin Avrupa Birliği Stratejisi: Siyasi Reform Sürecinde Kararlılık Sosyo-Ekonomik Dönüşümde Süreklilik İletişimde Etkinli,. Ankara.
• Üste, R. B. (2006). “Türkiye’de Siyasal İktidara Gelen Partilerin AET/AT/AB İlişkileri Hakkındaki Görüşleri ve Yönetim Yapısına Etkileri”, Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8 (3), 332-349.
• Verney, S. (2009). “National Identity and Political Change on Turkey’s Road to EU Membership” , S. Verney and K. Ifantis (Eds.), Turkey’s Road to European Union Membership National Identity and Political Change, içinde (213-221), New York: Madison Avenue.