ANNE BABA EĞİTİMİNİN AİLE ÇOCUK İLİŞKİLERİNE ETKİSİ

Yıl 2016, Sayı: 36, 0 - 0, 17.08.2016

Erdoğan Özel , Hikmet Zelyurt

https://doi.org/10.21560/spcd.60151

Cited By: 7

Öz

Bu çalışmada, 5-7 yaş grubunda çocuğu olan ebeveynlere verilen anne baba eğitimlerinin aile- çocuk ilişkisine etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Yapılan anne baba eğitim programlarında anne babalara çocukların gelişimsel özellikleri, çocukla verimli vakit geçirme ve oyun, çocukla iletişim, akran ilişkileri, çocukta problem davranışlar ve başa çıkma yolları, anne-baba tutumları, çocuklara davranış kazandırma ve çocuklarda alışkanlık eğitimi konularında sunumlar yapılmıştır. Araştırmanın evrenini Malatya il merkezinde bulunan Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı özel okulların anasınılarına ve ilkokul 1. sınıfa devam eden, 5-7 yaş aralığındaki çocukların anneleri ve babaları oluşturmuştur. Araştırmada 5-7 yaşında çocuğa sahip olan ebeveynlere yapılan anne-baba eğitimi programlarının, aile-çocuk ilişkilerine etkisini belirlemek amacıyla ön test- son test kontrol gruplu desen örneği kullanılmıştır. Araştırmada deney, kontrol gurubu; ön-test son test ölçek puanlarının karşılaştırılmasında iki grup arasındaki farkı tespit etmek amacıyla t-testi kullanılmıştır. Yapılan çalışma sonucunda anne-baba eğitiminin ebeveynlerin çocuklarını daha iyi tanımalarını sağladığı, çocuklarıyla olan iletişimlerini daha sağlıklı ve etkili hale getirerek olumlu yönde etkilediği görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Anne baba eğitimi, aile-çocuk ilişkileri, erken çocukluk, aile katılımı, anne baba tutumları

THE EFFECT OF PARENT EDUCATION ON PARENT-CHILD RELATIONSHIP

Öz

his study aimes to investigate the efects of the parent education programmes on the relationship between the parents, who had 5-7 year-old children, and their kids. he parent education programmes are about developmental stages of children, spending eicient time with children, communication with children, peer relations, child behavior problems and ways of coping with those, parents’ attitudes, developing child’s behavior and habit formation. he population of the study is consisted of parents of ive to seven year old children who were at the kindergartens and irst graders ailiated to the Ministry of National Education in Malatya. In order to identify the efects of parent education on parent-child relationship, the pretest-posttest experimental design was used. T-test was used in order to determine the diference between the control group and the experimental groups and to compare the pre-test and post test scores. As a result of the study, the parent education makes parents know their children better and has a positive efect on their communication with their children.

Anahtar Kelimeler

Parent education, parent-child relationship, early childhood, family participation, parental attitudes

Kaynakça

• Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu Başkanlığı (T.C.A.A.A.K.) (1995). Aile içi şiddetin
• sebep ve sonuçları. Ankara: Aile Araştırma Kurumu.
• Bilen, M. (2004). Sağlıklı insan ilişkileri. Ankara: Sistem.
• Bruce, T. (2010). Early chidhood: A guide for studsents (2nd edn). London: Sage
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2009). Bilimsel
• araştırma yöntemleri (4. Basım). Ankara: Pegem.
• Curtis, D ve Carter, M. (2008). Learning together with young children: A curriculum
• framework for relective teachers. USA: Redleaf
• Çağdaş, A. (2009). Anne-baba-çocuk iletişimi. Ankara: Kök.
• Çağdaş, A. ve Seçer, Z. Ş. (2005). Anne-baba eğitimi. Konya: Eğitim Yayınları.
• Çelenk, S. (2003). Okul-aile iş birliği ile okuduğunu anlama arasındaki ilişki. Hacettepe
• Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24, ss. 3-39.
• Dahlberg, G., Moss, P., ve Pence, A. R. (1999). Beyond quality in early childhood education
• and care: Postmodern perspectives. Londra: Psychology Press.
• Decker, C. A. ve Decker, J. R. (2005). Planning and administering early childhood programs.
• New Jersey: Prentice Hall.
• Dursun, A. (2010). Okul öncesi dönemdeki çocukların davranış problemleriyle anne-baba
• tutumları arasındaki ilişkinin incelenmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi).
• Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
• Ekinci Vural, D. (2006). Okul öncesi eğitim programındaki duyuşsal ve sosyal becerilere
• yönelik hedelere uygun olarak hazırlanan aile katılımlı sosyal beceri eğitimi
• programının çocuklarda sosyal becerilerin gelişimine etkisi (Yayımlanmamış Yüksek
• Lisans Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
• Erdiller, B. Z. (2010). Erken çocukluk eğitiminde temel kuram ve yaklaşımlar. H. İ. Diken
• (Ed.), Erken çocukluk eğitimi (ss. 56-90). Ankara: Pegem
• Erkan, S. ve Toran, M. (2004). Alt sosyo-ekonomik düzey annelerin çocuklarını kabul ve
• reddetme davranışlarının incelenmesi: Diyarbakır ili örneği. Hacettepe Üniversitesi
• Eğitim Fakültesi Dergisi, 27, ss. 91-97.
• Fantuzzo, J., McWayne, C., Perry, M. A., ve Childs, S. (2004). Multiple dimensions of
• family involvement and their relations to behavioral and learning competencies for
• urban, low-income children. School Psychology Review, 33(4), ss. 467-480.
• Gençtoprak, S. (2010). Çocukların anne-babalarıyla ilişkide kabul veya red algıları,
• psikolojik uyumları ve akademik başarılarının incelenmesi (Yayımlanmamış Yüksek
• Lisans Tezi). Karaelmas Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Zonguldak.
• Ginott, H. G. (2009). Between parent and child: he bestselling classic that revolutionized
• parent-child communication. New York: Random House LLC.
• Güven, G. ve Azkeskin, K. E. (2010). Erken çocukluk eğitimi ve okul öncesi eğitim. H. İ.
• Diken (Ed.), Erken çocukluk eğitimi (ss. 2-50). Ankara: Pegem.
• Johnston, J. ve Halocha, J. (2010). Early childhood and primary education: Readings ve
• relections. Berkshire: Open Press University.
• Kaya, A. (2010). İlköğretim öğrencilerinden anne-babalarının çocuk yetiştirme tutumlarının
• kişilik özelliklerine göre değişkenliğin incelenmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans
• Tezi). Maltepe Üniversitesi, İstanbul.
• Keçeli-Kaysılı, B. (2008). Akademik başarının arttırılmasında aile katılımı. Ankara
• Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 9(1), ss. 69-83.
• Kılıç, Ç. (2010). Aile eğitim programları ve Türkiye'deki örnekleri. Abant İzzet Baysal
• Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(1), ss. 100-111.
• Kızıltaş, E. (2009). Okul öncesi eğitimde uygulanan aile katılım çalışmalarının 5-6 yaş
• grubu çocukların dil becerilerinin gelişimine etkisi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans
• Tezi). Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
• Lindgren, H. C. ve Ferraro, V. (1976). Educational psychology in the classroom. New York:
• Wiley.
• Morrison, G. S. (1997). Fundamentals of early childhood education. New York: Merrill.
• Ogelman, H. G. ve Çabuk, F. U. (2013). 5 yaş çocuklarının sosyal konumlarının annebabalarının
• kabul red düzeyleri ile ilişkisinin incelenmesi. Journal of Süleyman
• Demirel University Institute of Social Sciences, 2(18), ss. 23-45.
• Önder, A. ve Gülay, H. (2007). Anne-babaların kabul red düzeyi ile çocuklarının empati
• becerisi arasındaki ilişkinin incelenmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi
• Dergisi, 22(2), ss. 23-30.
• Özbek, Ö. Y. (2011). 60-72 Aylık çocuklara uygulanan aile katılımlı ilköğretime hazırlık
• programının çocukların ilköğretime hazırbulunuşluk düzeyine etkisi (Yayımlanmamış
• Yüksek Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Özmen, S. K. (2013). Anne-baba eğitim programının çocuklardaki davranış sorunları ve
• anne-babaların depresyon düzeylerine etkisi. Eğitim ve Bilim, 38(167), ss. 98-113.
• Pehrson, K, L ve Robinson, C. C. (1990). Parent education: Does it make a diference?
• Child Study Journal, 20(4), ss. 221-236.
• Şahin, A. (2007). Yaratıcı drama yöntemi ile anne-baba eğitimi uygulama rehberi. Ankara:
• Nobel
• Temel, F. (2010). Aile eğitimi ve erken çocukluk eğitiminde aile katılım çalışmaları. Ankara:
• Anı.
• Yüksel, E. (2012). Çocuk ve iletişim. İstanbul: Ekinoks.