Systemic Problems of The Public Personnel Regime in Turkey

Year 2020, Volume: 6 Issue: 12, 70 - 85, 08.12.2020

Mustafa Lütfi Şen

https://doi.org/10.25069/spmj.826314

Cited By: 2

Abstract

The public personnel regime in Turkey has many problems that have been ongoing for years and gradually become chronic and rooted. It is stated that as a result of the contradictory regulations made over time in the Civil Servants Law, which forms the basis of the public personnel regime, the law has lost its original form and has become complex and grift. Amendments to the law were often made with daily impulses rather than an integrative perspective, lacking a fundamental understanding and conceptual insight. From this point of view, it does not seem possible to solve the chronic problems of the public personnel regime. Considering that most of the problems in the personnel regime are systemic, this study aims to examine the before mentioned problems in terms of career and merit principles, which are the basic tenets of the Civil Servants Law and therefore the public personnel regime.

Keywords

public personnel regime, career systems, merit system

Türkiye’de Kamu Personel Rejiminin Sistemsel Sorunları

Abstract

Türk kamu personel rejiminin yıllardan beri süregelen ve giderek kronik bir hal alan ve kemikleşen bir çok sorunu bulunmaktadır. Kamu personel rejiminin temelini oluşturan Devlet Memurları Kanunu’nda zaman içerisinde yapılan çelişkili düzenlemeler sonucunda, kanunun özgün biçimini yitirdiği ve karmaşık ve içinden çıkılmaz bir görünüm aldığı ifade edilmektedir. Kanunda yapılan değişiklikler, temel bir anlayış ve kavramsal bir değerlendirmeden yoksun olarak, bütüncül bir perspektif yerine, çoğu zaman güncel dürtülerle yapılmıştır. Bu bakış açısıyla kamu personel rejiminin kronikleşen sorunlarını çözmek mümkün görünmemektedir. Bu çalışmada sorunların büyük bir kısmının sistemsel olduğu göz önüne alınarak, sözü edilen sorunlara Devlet Memurları Kanunu’nun ve dolayısıyla kamu personel rejiminin de temel ilkeleri olan kariyer ve liyakat ilkeleri açısından yaklaşılması amaçlanmaktadır.

Keywords

kamu personel rejimi, kariyer sistemleri, liyakat sistemi

References

• Acar, A. (2012), “Devlet – Piyasa Sarmalında Memuriyet Statüsünün Konumu: ‘Performans’a Karşı ‘Liyakat’ ile Sorunu Anlayabilmek”, Sosyal ve Beşeri̇ Bilimler Dergisi, C. 4, S. 2, ss. 31-40.
• Acar, O. K. ve Ertek, M. Y. (2019), Türk Yönetim Tarihinde Liyakat, Ankara: Astana Yayınları.
• Aksoy, A. (2019), Yönetim Ahlâkı (İdeal ve Gerçeklik Arasında Siyasetnamelerde İyi Yönetim Arayışı), İstanbul: Çizgi Kitabevi.
• Aslan, O. E. (2005), Kamu Personel Rejimi - Statü Hukukundan Esnekliğe, Ankara: TODAİE Yayını.
• Aykaç, B. (1990), “Personel Yönetiminde Yeterlik İlkesi”, Amme İdaresi Dergisi, C. 23, S. 4, ss. 91-109.
• Bilgin, K. U. (2004), “Performans Yönetiminde İnsan Kaynağı Planlaması”, Amme İdaresi Dergisi, C. 37, S. 2, ss. 123-147.
• Büyüklü, Ş. (1976), “Kamu Yönetim Sistemimizde Çözülme Eğilimleri”, Amme İdaresi Dergisi, C. 9, S. 3, ss. 78-85.
• Canman, D. (1973), “Personel Hareketliliği”, Amme İdaresi Dergisi, C. 6, S. 4, ss. 3-13.
• Canman, D. (1992), “Kamu Personel Rejimimiz ve Personel Reformu Üzerine Düşünceler”, Amme İdaresi Dergisi, C. 25, S. 3, ss. 3-11.
• Canman, D. (1993), “Personelin Değerlendirilmesinde Yeni Yaklaşımlar ve Türkiye’de Kamu Kesimindeki Uygulama”, Amme İdaresi Dergisi, C. 26, S. 1, ss. 159-184.
• Canman, D. (2000), İnsan Kaynakları Yönetimi, Ankara: Yargı Yayınevi.
• Çamur, Ö. (2020), “Kamu Yönetiminde Liyakatin Önemi: Adalet Temelinde Bir Değerlendirme”, Gaziantep University Journal of Social Sciences, C. 19, S. 2, ss. 1-16.
• Çiftçi, L. P. (2010), Hedef ve Yetkinlik Bazlı Performans Değerlendirme Sistemi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi SBE, İstanbul.
• Ersan, A. (1975), “Devlet Memurları Kanunu ve Kadro Uygulaması”, Amme İdaresi Dergisi, C. 8, S. 4, ss. 41-57.
• Eryılmaz, B. (1989), “Belediye Hizmetlerinin Yürütülmesinde Alternatif Kurumsal Yöntemler”, Türk İdare Dergisi, S. 382, ss. 17-59.
• Eryılmaz, B. (2018), Kamu Yönetimi, 11. Baskı, Kocaeli: Umuttepe Yayınları.
• Güler, B. ve Öktem, M. K. (1989), “Belediyelerimizde Personel Sistemi”, Amme İdaresi Dergisi, C. 22, S. 2, ss. 25-39.
• Güran, S. (1980), Memur Hukukunda Kayırma ve Liyakat Sistemleri, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Yayını.
• Kalkandelen, H. (1993), Reorganizasyon ve Norm Kadro, Ankara: Adil Yayınevi.
• Karslı, M. R. (2020) “Üst Kademe Kamu Yöneticilerinin Atama Usul ve Esasları Üzerine Bir İnceleme”, SÜHFD, C. 28, S. 1, ss. 187-208.
• Kayar, N. (2013), Kamu Personel Yönetimi, Bursa: Ekin Yayınevi.
• Koç, M. (2016), “Kamuda Bir İstihdam Modeline Dönüşen Alt İşverenlik”, Marmara Üniversitesi Siyasal Bilimler Dergisi, C. 4, S. 2, ss. 65-90.
• Mıhçıoğlu, C. (1958), “Türkiye’de Memuriyete Girişte Liyakat Prensibi”, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, C. 13, S. 1, ss. 109-116.
• Öktem, M. K. (1992), “Türk Kamu Personel Yönetiminin Gelişimi”, Amme İdaresi Dergisi, C. 25, S. 2, ss. 85-105.
• Ömürgönülşen U. ve Öktem, M. K. (2004), “Kamu Görevlileri ile Kamu Görevlileri Sendikalarının Kamu Sektöründeki Norm Kadro Çalışmalarına Karşı Tutumları”, H. Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, C. 22, S. 1, ss. 249-263.
• Özkal Sayan, İ. (2016), “Türkiye’de Kamu Personel Sisteminde Sorun Alanları ve Çözüm Önerileri”, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, C. 71, S.3, ss. 669-691.
• Öztürk, N. K. (2002), “Liyakat Sistemini Korumanın Farklı Bir Yolu: Liyakat İlkesi Koruma Kurulu”, Türk İdare Dergisi, S. 435, ss. 129-143.
• Öztürk, N. K. (2019), “Cumhurbaşkanlığı Sisteminde Üst Düzey Memurların Atanması”, Atatürk Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, C. 33, S. 4, ss. 1279-1297.
• Serim, B. (1988), “Sözleşmeli Personelin Hukuki Statüsü”, Amme İdaresi Dergisi, C. 21, S. 1, ss. 135-154.
• Sobacı, M. Z. ve Köseoğlu, Ö. (2018), Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sisteminde Üst Kademe Yöneticiler, SETA Yayınları 111.
• Söyler, Y. (2020), “3 Sayılı Cumhurbaşkanlığı Kararnamesine Göre Üst Kademe Kamu Yöneticisi Kimdir?” ASBÜ Hukuk Fakültesi Dergisi, C. 2, S. 1, ss. 59-110.
• Stahl, G. O. (1956), Public Personnel Administration, Fourth Edition, Harper&Brothers – Publishers.
• Şen, M. L. (1995),“Liyakat İlkesi ve Türk Personel Sistemindeki Uygulaması”, Amme İdaresi Dergisi, C. 28, S. 1, ss. 77-92.
• Şen, M. L. ve Eken, M. (2007), “Belediyelerde İnsan Kaynakları Yönetimi”, içinde Eryılmaz, B., Eken, M. ve Şen, M. L. (Ed.), Kamu Yönetimi Yazıları, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Timur, H. (2004), “Norm Kadro Saptama Teknikleri ve Norm Kadro Kılavuzunu Hazırlama Yöntemi”, H. Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, C. 22, S. 2, ss. 201-221.
• Tortop, N. (1986), “Personel Yönetimi ile İlgili Bazı Kavramların Anlamı ve Uygulanması”, Amme İdaresi Dergisi, C. 19, S. 3, ss. 31-42.
• Tutum, C. (1968), “Türk İdaresinde Politik Nitelikte Yüksek Kademe Yöneticilik Mevkileri İhdas Edilmeli midir?”, Amme İdaresi Dergisi, C. 1, S. 3-4.
• Tutum, C. (1976), “Yönetimin Siyasallaşması ve Partizanlık”, Amme İdaresi Dergisi, C. 9, S. 4, ss. 9-32.
• Tutum, C. (1979), Personel Yönetimi, 2. Baskı, Ankara: TODAİE Yayını.
• Tutum, C. (1980), “Türk Personel Sisteminin Sorunlarına Genel Bir Yaklaşım”, Amme İdaresi Dergisi, C. 13, S. 3, ss. 95-107.
• Tutum, C. (1990), “Kamu Personeli Sorunu”, Amme İdaresi Dergisi, C. 23, S. 3, ss. 31-45.
• Yılmazöz, M. (2009), “Türkiye’de Kamu Personel Yönetimi Sorunu”, Maliye Dergisi, S. 157, ss. 293-302.