TÜRKİYE’DEKİ GENÇLİK VE SPOR İLE İLGİLİ KAMU KURUMLARI VE SİVİL TOPLUM KURULUŞLARININ GENÇLİK POLİTİKALARININ DEĞERLENDİRİLMESİ VE BİR MODEL ÖRNEĞİ

Year 2010, , 109 - 117, 01.08.2010

Murat Şentuna Müberra Çelebi

https://doi.org/10.1501/Sporm_0000000184

Abstract

Bu araştırma, Türkiye’de gençlik ve sporla ilgili kamu ve sivil toplum kuruluşu olarak hizmet veren kurumların gençlik politikalarının ne olduğunu ortaya çıkartmak ve Türkiye için yeni bir yapılanma modeli geliştirmek amacıyla yapılmıştır. Araştırmada model olarak nitel araştırma yöntemi, olgubilim (fenomenoloji) deseni kullanılmıştır. Verilerin toplanması için yarı yapılandırılmış görüşme ile standart açık uçlu sorular kullanılarak gençlik ve spor çalışmaları yapan kamu kurumları ve sivil toplum kuruluşlarında yönetici olarak görev yapan 16 kişi ile görüşülmüştür. Görüşmeler sonucunda, Türkiye’nin mevcut gençlik politikası ile ilgili görüşlerde ortaya çıkan temel unsurlar ve Türkiye gençlik politikasının vizyonu ile ilgili görüşlerde ortaya çıkan temel unsurlar başlığı altında iki genel temaya ulaşılmıştır. Türkiye’nin mevcut gençlik politikası ile ilgili görüşlerde ortaya çıkan temel unsurlar iki ana temada toplanmıştır. Bunlar “gençlik görünümü” ve “Türkiye gençlik politikasıdır. Gençlik görünümü ana teması “genç tanımı, gençlik tanımı, toplumsal gençlik algısı ve gençliğin beklentileri” başlıkları altında, Türkiye gençlik politikası ana teması “Türk gençlik politikası görünümü, kamu kurumlarının profili ve STK'ların profili” başlıkları altında boyutlandırılmıştır. Araştırma sonucunda, gençler için doğrudan düzenlemeler yapabilecek ve gençlerin istek ve sorunları üzerinde her konuda politika geliştirebilecek bir kurum ya da bir üst kuruluşun bulunmadığı, bunun nedeni olarak Türkiye’de bütüncül bir gençlik politikasının olmaması sonucuna ulaşılmıştır. Gençlerin kendi istek ve sorunlarını doğrudan iletebilecekleri ve katılımcı olarak çözümlere ortak olabilecekleri bir kurumsal sistemin oluşturulması, mevcut yönetim anlayışında gençler için hizmet üreten kurum ya da kuruluşların koordinasyonunu sağlayıcı yeni bir yapılanma modelinin gerekliliği ortaya çıkarılmış ve araştırma bulgularına dayalı olarak Türkiye Gençlik Yapılanma Modeli geliştirilmiştir

Keywords

Gençlik, Gençlik Politikası, Sivil Toplum Kuruluşu

THE EVALUATION OF YOUTH POLICIES OF PUBLIC INSTITUTIONS AND NGOs RELATED TO YOUTH AND SPORTS IN TURKEY AND A MODEL

Abstract

This study was conducted in order to find out what the youth policies of governmental and non- governmental organizations related with sports are and in order to develop a new structuring model for Turkey. Qualitative research technique, phenomenology design was used as a model in the study. In the data collection process, semi-structured interviews and Standard open-ended questions were used and 16 participants who have been working as administrators in governmental and nongovernmental institutions which work on youth and sports were interviewed. At the end of the interviews two general themes were reached under the titles of basic factors which emerged in the opinions about Turkey’s present youth policy and basic factors which came up in the opinions about the vision of Turkish youth policy. The basic factors which emerged in the opinions about Turkey’s present youth policy were brought together under two major themes. These were “the appearance of the youth” and “Turkish youth policy”. The major theme called “the appearance of the youth” was divided into titles as “definition of the young, definition of the youth, social perception of the youth, and expectations of the youth”. The other major theme called “Turkish youth policy” was handled under the titles of “the outlook of Turkish youth policy, the profile of governmental institutions, and the profile of nongovernmental institutions”. At the end of the study it was revealed that there was no organization or higher institution which could make direct arrangements for the youth and develop policies about the wishes and problems of the youth. The absence of totalitarian youth policy was found as the reason of this situation. The requirement of creation of an institutional system to which the youth can convey their wishes and problems directly and take part in the problem solution process as participants, and the requirement of a new structuring model which can provide coordination among the institutions and organizations
which produce service for the youth emerged. Based on the findings of this study Turkish Youth Formation Model was developed.

Keywords

Youth, Youth Policy, Non-Governmental Organizations (NGOs)

References

• UNESCO, “Youth Change Training Kit On Responsible Consuption - The Guide”, UNEP, 2002.
• İNSANİ GELİŞME RAPORU, “Türkiye’de Gençlik”, BM Kalkınma Programı (UNDP), Desen Ofset, Ankara, 2008.
• ACAR, H., “Türkiye’nin Ulusal Gençlik Politikası Nasıl Yapılandırılmalıdır?”, Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi. Cilt:5, Sayı:1, 2008.
• 60. Hükümet Eylem Planı, 2008.
• YILDIRIM, A., ŞİMŞEK, H., Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri”, Ankara, Seçkin Yayınevi, 5. Baskı, 2005.
• PATTON, Michael Q., “Qualitative Evaluation and Research Methods”, 2nd Edt., Sage Pub., USA, 1990.
• İNANIR, S., “Bildiğimiz Gençliğin Sonu”, Halleriyle İmajlarıyla Gençlik, Birikim Dergisi, Sayı 196, 2005.
• STEINBERG, L., “Ergenlik”, İmge Yayınevi, Ankara, 2007.
• YENTÜRK, N., NEMUTLU, G., KURTARAN, Y., “Türkiye’de Gençlik Çalışması ve Politikaları- Gençlik Çalışmaları Temelinde Gençlik Politikaları Önerileri- Türkiye Sivil Alanında Gençlik Çalışmasının Tarihsel Gelişimi”, Bilgi Üniversitesi Yayınları, İstanbul, 2008.
• http://www.un.org/ageing/iyop_highlightsb.html, Ocak, 2009.
• BAYHAN, V., “Üniversite Gençliğinde Anomi ve Yabancılaşma”, Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara, 1997.
• YAZICI, E., “Üniversite Gençliğinin Sosyo Kültürel Profili Üzerine Bir Alan Araştırması”, Gazi Üniv. Yayınevi, Ankara, 2001.
• ARI, S., BENLİ, F., “Gençlik Muhalefetinin Günümüzdeki Anlamı”, Birikim Dergisi, Sayı 142-143, 2001.
• LAÇİNER, Ö., “Sezerin Demokratikleşme Jesti ve Yeni Gençlik Hareketinin İmkanları”, Birikim Dergisi, Sayı 136, 2000.
• CAN, H., AKGÜN, A., KAVUNCUBAŞI, Ş., “Kamu ve Özel Kesimde Personel Yönetimi”, Siyasal Kitabevi, Ankara, 1995.
• ARSLANEL, M.N., “Türkiye’de Demokrasi Sürecinde Sivil Toplumun Gelişimi” Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Konya, 2001.
• SARIBAY, A.Y., “Küreselleşme Sivil Toplum ve İslam” Vadi Yayınları; Ankara, 1998.
• TOSUN, G. E., “Demokratikleşme Perspektifinde Devlet-Sivil Toplum İlişkisi”, Alfa Yayınları, s. 77-78, İstanbul, 2001.
• SÜTLÜ, A.F., “Gençlik: Türkiye’de Hak Temelli STK’lar, Sorunlar ve Çözüm Arayışları”, STGM Yayınları, Odak Ofset Matbaacılık, Ankara, 2007.
• KEYMAN, F., “Sivil Toplum, Sivil Toplum Kuruluşları ve Türkiye”, Sivil Toplum ve Demokrasi Konferens Yazıları, no 4, Yayına hazırlayan: Arzu Karamani, İstanbul Bilgi Üniversitesi, 2004.
• ÜLGEN, H., MİRZE, S. K., “İşletmelerde Stratejik Yönetim”, İstanbul: Literatür Yayınları, 2004.
• BOZGEYİK, Y, “1990 Sonrası Türkiye’de Uygulanan Bütçe Politikaları”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gaziantep üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İktisat Anabilimdalı, Gaziantep, 2004.
• BOYRAZ, A. M., “Personel Seçim Sürecinde Psikoteknik Yöntemin Kullanılması: Askeri Organizasyonlara Dönük Bir Uygulama”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, 2002.
• AKSAKOĞLU, E, “Yerel Kalkınmada Katılımcı Politikalar- Çanakkale Örnek Alan Değerlendirmesi”, İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yayımlanmamış, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul, 2007.
• ÇARKÇI, A, “Üç Açıdan Kentsel/Yerel Politika Sürecinde STK’lar”, Sivil Toplum Dergisi, Yıl:4, Sayı.17, 2007.
• AÇIKALIN, N, “Yoksulluk ve Genç Kuşakların Toplumsal Hareketlilik Olanakları: İstanbul ve Gaziantep Örnekleri”, Çalışma ve Toplum, Ekonomi ve Hukuk Dergisi, Sayı 2, 2008.
• BATUM, S., “Çoğulculuk”, Toplumsal Katılım ve Gelişim Yayınları, İstanbul, 2003.
• WESTEN, P., “The Empty Idea Of Equality”, Harvard Law Review, Vol. 95No.3, s.547, 1982.
• ÖDEN, M., “Türk Anayasa Hukukunda Eşitlik İlkesi”, Yetkin Yayınevi, Ankara, 2003.