Osmanlı Dönemi’nde Ortodoksların Türkçe’den başka dil bilmeyenlerine Karamanlı, konuştukları dile de Karamanlıca denirdi. Karamanlılar, Lozan Mübadelesi kapsamında yaşadıkları bölgelerden Yunanistan’a gönderildiler. Yunanistan’a giderken yanlarında maddi taşınırlarla birlikte kiliselerin taşınabilir kutsallarını da götürdüler. Ancak mezarları anavatanlarında kaldı. Karamanlılardan günümüze gelebilen az sayıdaki bu mezar taşları hem ilgisizlik hem de günümüze yansıyan XV. yy.’ın “millet sistemi” bakış açılarıyla yok sayılmış, kapsamlı bir çalışmaya konu edilmemiştir. Bu çalışmamızda hızla yok olan, sanat ve kültür tarihçiliği açısından oldukça önemli Karamanlıca kitabeli mezar taşlarının form, malzeme ve süsleme özellikleriyle tanıtılması, dönemi içerisindeki yerlerinin vurgulanması amaçlanmaktadır.
In the Ottoman Period, Orthodox people speaking no language other than Turkish used to be called Karamanids and the language used to be called Karamanlidika. The Karamanids, during Lausanne population exchange, were sent to Greece from the region they were living in. While moving to Greece, those people took their movable properties and enshrined properties of the churches with them. The most vulnerable of those considered as their immovable cultural assets left in their homeland were the graveyards of their ancestors. Those very few number of Karamanids grave stones considered as pedigrees surviving until today were neglected due to both ignorance and “nation system” of the 15th century of which the effects reach the present day and were not part of a comprehensive work . In this study, it is aimed to introduce grave stones, which are of utmost importance in terms of Art and Culture Historiography, written in Karamanlidika with their forms, ingredients and ornamentation and to underline their roles in the period.
Journal Section | RESEARCH |
---|---|
Authors | |
Publication Date | October 30, 2017 |
Published in Issue | Year 2017 Volume: 26 Issue: 2 |