İkinci Dünya Savaşı sonrası mimarlık kültüründe bir kırılma yaşanmış ve Uluslararası Üsluba karşı modernizmin revizyonlarının ön plana çıktığı çoğulcu bir anlayış egemen olmuştur. Bu revizyonist yaklaşımlardan biri olan Brütalizm, 1950’lerde İngiliz genç mimarlar tarafından geleneksellikten doğan tüm mimari yaklaşımlara karşı bir söylem olarak ortaya atılmıştır. Brütalizm mimariyi estetik bir olgunun ötesinde etik olarak ele alırken Le Corbuiser’in beton brút yaklaşımı ve Mies van der Rohe’un strüktürü ele alış biçiminden ilham almaktadır. Kuramın öncüsü Reyner Banham akımın ilkelerini; bir imge olarak akılda kalıcılık, strüktürün açıkça sergilenmesi ve malzemenin dürüstlüğü şeklinde belirtmektedir. Zamanla İngiltere’nin sınırlarını aşıp küresel ölçekte bir yayılım gösteren Brütalizm, 1960-1980 arası dönemde Türkiye’de yaygınlık kazanmıştır. Bilinenin aksine; bu dönemde biçimler kuramsal açıdan özümsenmeden taklitçi bir şekilde uygulanmak yerine kendine özgü malzeme kullanışları, konstrüksiyon uygulayışları ve biçimlenmeler geliştirerek “sentez”e ulaşmıştır. İlk defa bu makalede aydınlatılan ve kuramsal metinler ile “reel” mimari pratiklerle desteklenen bu sentezin arka planının genel hatlarını; politika -siyasi konjonktür, yabancı mimarların rolü, mimarlık eğitimi, basılı mimarlık yayınları, Türk mimarların yurtdışı mimarlık pratikleri, toplumsal gerçeklik düşüncesi ve dönemin mimari alandaki aktüel ihtiyaçları oluşturmaktadır. Bu etmenler bağlamında Türkiye’de Brütalist uygulamalar, dünya ile eş zamanlı olarak ülkenin ekonomik, sosyal, siyasi ve kültürel bileşenleri temelinde özümsenerek yerelleşmiştir. Bu yerelleşmenin yansıdığı yapı üretimleri de makale kapsamında oluşturulmuş bir yapı seçkisi ile literatüre sunulmaktadır. Seçki, Brütalizmin küresel yayılımla farklı coğrafyalarda edindiği yerel çeşitliliğin nitelikli örneklerinden oluşması bakımından önem taşımaktadır. Bu bağlamda makale hem küresel ölçekten Brütalizme bakan hem de akımın Türkiye’de ortaya koyduğu yerel çeşitliliğinin arkasındaki etmenleri keşfeden yeni bir bakış sunmaktadır.
Yeni Brütalizm Brütalizmin ilkeleri 1960-1980 Dönemi Türkiye Mimarlığı Türkiye'de Brütalizm Brütalizmin yerelleşmesi Türkiye’de Brütalizm
The several decades following the Second World War are defined as an “interregnum” between Modernism and Postmodernism. A pluralist approach in which revisions of modernism such as Brutalism, Metabolism, Late Modernism, and Postmodernism came to the fore in architecture during this period. Brutalism, as one of these revisionist approaches, emerged in England and expanded on a worldwide scale. The Unité d’Habitation, designed by Le Corbusier, is regarded as the reality underlying the New Brutalism with its “beton brút” approach as a representation of post-war architecture. The combination of traditional British architecture and Stalinist methods, based on Welfare-State Ideology, dominated British architecture in the early years postwar. Brutalism, which emerged as a discourse against all traditionalist architectural approaches among the new generation in England in the 1950s, was fundamentally influenced by Le Corbusier’s aesthetics of brut concrete and Mies van der Rohe’s conceptualization of structure. Reyner Banham, the pioneer of the theory, stated the principles of Brutalism: memorability as an image, clear exhibition of the structure, and honesty of the material. Memorability as an image refers to the ability to be immediately apprehensible and visually valuable. The influence of Brutalism, which globalized over time by transcending the borders of England, was reflected in Turkish Architecture in the 1960-1980 period. The pluralist attitude in architecture that emerged in parallel with the democratization movements in Turkey after 1960 enabled a suitable atmosphere for the localization of Brutalism. This localisation has reached a “synthesis” by developing under the influence of factors such as context, economy, the reflection of cultural codes on the form, the use of local materials, modernisation of traditional building elements. The background of the synthesis consists of the political conjuncture, the role of foreign architects, architectural education, architectural publications, the architectural experiences of Turkish architects abroad, the idea of social realism, and the actual needs of the period in architecture. The general acceptance and expectation of “social realism,” which has influenced intellectual and artistic environments from literature to architecture, particularly after the 1960s, is that architects are “responsible” in the service of society. This perspective is in the same line as the “responsibility” principle of the brutalist ethic. With these factors, Brutalist practices in Turkey have been localized by creating a synthesis rather than imitation and being assimilated based on the country’s economic, social, political, and cultural components. One of the first brutalist applications in Turkey in the early 1960s, the METU campus buildings and the following many authentic Brutalist structures such as the Istanbul Retail Centre, Istanbul Reklam Building, Etimesgut Mosque, Tarabya Mosque, Stad Hotel, Istanbul Officer’s Club, İş Bank Head Office, Konya and Bursa branches of the Central Bank were designed. In addition, the Turkish Historical Society and the Turkish Language Institution are unique examples of the harmonization of brutalist influences with an interior design that originates from traditional codes. A comprehensive theoretical study of the transfer of Brutalism from the global scale to Turkey and the effects of its reflection on Turkish architecture has yet to be carried out. At this point, the article presents an original approach to overcome the deficiencies identified in the literature. Besides, it analyses the Brutalist architectural productions in Turkey between 1960-1980 and provides an up-to-date selection within the scope of the article.
New Brutalism the principles of Brutalism 1960-1980 Turkish Architecture Brutalism in Turkey Localization of Brutalism
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | History of Architecture, Art History, Theory and Criticism (Other) |
Journal Section | RESEARCH |
Authors | |
Publication Date | December 31, 2024 |
Submission Date | June 3, 2024 |
Acceptance Date | December 16, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 Volume: 33 Issue: 2 |