Coordination between Universities and Local Administrations for the Education Policies on Individuals with Autism in Turkey

Year 2019, Issue: 41, 329 - 347, 01.02.2019

Erdal Bayrakcı Selçuk Kahraman Selçuk Dinçer

Abstract

Various studies are being carried out in order to ensure effective and effective implementation of educational policies for disadvantaged social groups or individuals in Turkey. In these studies, cooperation efforts are being developed between different actors in there levant problem areas. However, it is observed that the desired levels of institutional and administrative policy preferences for the education processes of children with autism and disabled cannot be reached. Despite that, it is stated that approximately 550 thousand individuals autism live in Turkey. The number of children with autism between 0-14 years is 140 thousand. Although, according to the Ministry of National Education data, only more than 2,000 children with autism are educated in state schools in Turkey. In this respect, it is very important to implement comprehensive institutional practices for children with autism at local and national levels. Considering the increasing rate of autism, Policies towards individuals with autism gain more importance. In fact, various policies at the national level have been adopted in the field of autism, and some of the reflections of these policies at the local level have not been attained. At this point, in accordance with the understanding of governance, partly due to the non-policy effect in this area, the understanding of the policies directed towards individuals with autism as a local administration unit of the Seljuk Municipality in Konya. For his purpose Seljuk Autism Education Foundation SOBE which was established with the aim of becoming a model for education and rehabilitation of individuals with autism, has made an important contribution at this point.; It also refers to the basic lack or problem. Turkey, volunteer efforts and accomplishments that give beter evaluate the work and should reconsider their policies in this area in support. The aim of this study is to draw attention to the extent that cooperation efforts between universities and municipalities have reached at the institutional level for individuals with autism in Turkey. At the same time, these organizations also offer a model of cooperation that has little precedent for Turkey

Keywords

Autism, Education policy, University, Local government, Governance, SOBE

Türkiye’de Otizmli Bireylere Yönelik Eğitim Politikalarında Üniversiteler ve Yerel Yönetimler İşbirliği: Sobe Örneği

Abstract

Türkiye’de dezavantajlı toplumsal gruplara ya da bireylere yönelik eğitim politikalarının etkin ve etkili bir şekilde yürütülebilmesi için çeşitli çalışmalar yürütülmektedir. Bu çalışmalarda ilgili sorun alanlarında farklı aktörler arasında işbirliği çabaları geliştirilmektedir. Ancak otizmli ve engelli çocukların eğitim süreçlerine yönelik kurumsal ve yönetsel politika tercihleri konusunda arzu edilen düzeylere ulaşılamadığı görülmektedir. Bununla birlikte Türkiye’de yaklaşık 550 bin otizmli birey yaşadığı belirtilmektedir. 0-14 yaş arası otizmli çocuk sayısı ise 140 bin olarak ifade edilmektedir. Ancak Milli Eğitim Bakanlığı verilerine göre Türkiye’de devlet okullarında yalnızca 2 bini aşkın otizmli çocuk eğitim görmektedir. Bu açıdan özellikle yerel ve ulusal düzeyde otizmli çocuklara yönelik kapsamlı kurumsal pratiklerin yaşama geçirilmesi oldukça önemlidir.Esasında otizm alanında ulusal düzeyde çeşitli politikalar benimsenmiş ve bu politikaların yerel düzeyde bazı yansımaları olmuş olmakla birlikte ciddi anlamda otizm konusunda istenilen düzeylere erişilememiştir. İşte bu noktada yönetişim anlayışına da uygun bir şekilde bu alandaki kısmen politikasızlığın da etkisiyle otizmli bireylere yönelik politikalar konusunda Konya’da Selçuklu Belediyesi’nin bir yerel yönetim birimi olarak öncülüğünü yaptığı, süreç içerisinde farklı aktörlerin de dahil edildiği bu anlayış, esasında ulusal düzeyde ilgili bakanlıkların temel eksikliği ya da sorununu da ifade etmektedir. Türkiye, gönüllü çaba ve çalışmaların verdiği başarıları iyi değerlendirmek ve desteklemek konusunda bu alandaki politikalarını tekrar gözden geçirmelidir.Bu çalışmanın amacı Türkiye’de otizmli bireylere yönelik olarak üniversiteler ve belediyeler arasındaki işbirliği çabalarının kurumsal düzeyde ulaştığı boyutlara dikkat çekmektir. Bu bağlamda Konya’da Selçuklu Belediyesi öncülüğünde kurulan Selçuklu Otizmli Bireyler Eğitim Vakfı SOBE ve Necmettin Erbakan Üniversitesi Otizm Çalışmaları, Araştırma ve Uygulama Merkezi önemli bir işbirliği modeli göstermektedir. Aynı zamanda bu kuruluşlar Türkiye açısından örneği az bulunan bir işbirliği modeli de sunmaktadır.

Keywords

otizm, eğitim politikası, üniversite, yerel yönetim, yönetişim, SOBE

References

• Aktel, M. (2007). “Yerel Yönetimlerde Özürlülere Yönelik Uygulamalar”, Hüseyin Özgür, Muhammet Kösecik (edt), Yerel Yönetimler Üzerine Güncel Yazılar-II (s. 226-245), 1. Basım, Ankara: Nobel Yayın.
• Arifin, S. (2016). “University and Local Goverment Partnerships in Strengthening the Capacity of Good Governance”. International Journal of Business, Economics and Law, Cilt 9, Sayı 4, s. 10-16.
• Ateş, H. ve Buyruk, G. C. (2018). “Bir İyi Yönetişim İlkesi Olarak Katılımcılık ve Türk Kamu Yönetiminde Katılımcılığın Konumu”, Ombudsman Akademik, Özel Sayı 1, s. 81-98.
• Batal, S. (2010). “Yeni Kamu Yönetiminde Yönetişim Kavramı ve Türkiye’de Yerel Yönetimler Alanındaki Uygulama Örnekleri”. Mevzuat Dergisi, Cilt 13, Sayı 145, s. 1-13.
• Bayrakcı, E., Kahraman, S. (2017). “Yeni Kamu Hizmeti Anlayışı ve Belediye Hizmetlerinde Özelleştirme”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı 37, s. 299-315.
• Bayrakcı, E., Kahraman, S., Dinçer, S. (2018). “Demokratik Yerel Yönetim Anlayışının Güçlendirilmesinde Kent Konseylerinin Rolü: Karşılaştırmalı Analiz ve Öneriler”, Journal of Social&Humanities Sciences Research, Cilt 5, Sayı 25, s. 2230-2252.
• Bıçkı, D., Sobacı, M. Z. (2011). “Yerel Yönetimden Yerel Yönetişime: Post Fordist Bağlamda Yerel Yönetimleri Anlamak”,Yönetim Bilimleri Dergisi, Cilt 9, Sayı 1, s. 215-233.
• Çıkılı, Y., Karaca, M. A. (2017). “Yükseköğretime Devam Eden Otizmli Bireylerin ve Ailelerinin Yaşadığı Problemler ve Beklentilerinin Belirlenmesi”, Uluslararası Eğitim Bilimleri Dergisi, Cilt 4, Sayı 12, s. 59-74.
• Eren, V., Güçlü, M. (2013). “Yönetişim Anlayışının Antakya’da Uygulanabilirliği Üzerine Bir Araştırma”, Yakup Bulut vd. (edt), Kuramdan Uygulamaya Yerel Yönetimler ve Kentsel Politikalar (s. 135-150), 1. Baskı, Ankara: Pegem Akademi.
• Göymen, K. (2000). “Türkiye’de Yerel Yönetimler ve Yönetişim: Gereksinmeler, Önermeler, Yönelimler”, Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, Cilt 9, Sayı 2, s. 3-13.
• Göymen, K. (2004). “Yerel Kalkınma Önderi ve Paydaşı Olarak Belediyeler. Yerel Kalkınmada Belediyelerin Rolü”, Uluslararası Sempozyum Kitabı, İstanbul: Pendik Belediyesi Kültür Yayınları.
• Güven, A., Alan, Ç. (2019). “Türkiye’de Yerel Demokrasiyi Güçlendirme Aracı Olarak Yönetişim ve Yerel Yönetimlerde İşleyişi”, Hukuk ve İktisat Araştırmaları Dergisi, Cilt 9, Sayı 1, s. 47-61.
• Howitt, R. (2013). “Governance in Local Government – University Partnerships: Smart, Local and Connected?”, SOAC 2013: State of Australian Cities National Conference: Conference Proceedings and Powerpoint Presentations., s. 1-11.
• Jenkins, R. (2005). “Globalization, Corporate Social Responsibility and Poverty”, International Affairs, Vol. 81, No 3, p. 525-540.
• Jessop, B. (2005). Hegemonya, Post-Fordizm ve Küreselleşme Ekseninde Devlet. Der. A. Özkazanç ve B. Yarar, İstanbul: İletişim Yayınları.
• Kahraman, L., Öktem, M. K. (2002). “Üniversite-Belediye İşbirliğine Doğru: Kent Belediyelerinin Üniversite Gençliği ve Öğretim Elemanlarına Yönelik Hizmetleri”,Çağdaş Yerel Yönetimler, Cilt 2, Sayı 1, s. 73-108.
• Keleş, R. (2016). Yerinden Yönetim ve Siyaset,İstanbul, Cem Yayınevi.
• Kocaoğlu, M. (2015). Yerel Yönetimlerde Katılım ve Kültür, Konya, Çizgi Kitabevi Yayınları.
• Kocaoğlu, M. (2016). “Yönetişim”, Aziz Tuncer, Fatih Bilal Alodalı, Sefa Usta (edt), Yönetim Bilimi (300-305), İstanbul: Sakarya Yayıncılık.
• Kutlu, Ö., Örselli, E., Kahraman, S. (2017). “Sosyal Belediyecilik Bağlamında Türkiye’de Suriyeli Sığınmacılara Yönelik Çalışmalar”, Mahmut Güler, Menaf Turan (edt), Belediyelerin Geleceği ve Yeni Yaklaşımlar 1. Cilt (413-428), İstanbul: Marmara Belediyeler Birliği Kültür Yayınları.
• Kutlu, Ö. ve Kahraman, S. (2018). “Yerel Yönetim Değerleri”, Muzaffer Şeker, Yasin Bulduklu, Bülent Dilmaç (edt), Kurumlarda Değerler (119150), 1. Baskı, Konya: NEÜ Kültür Yayınları.
• Nejati, M., Shafaei, A., Salamzadeh, Y. and Daraei, M. (2011). “Corporate Social Responsibility and Universities: A Study of Top 10 World Universities ’Web Sites”, African Journal of Business Management, Vol. 5 No 2, p. 440-447.
• Örselli, E., Bayrakcı, E. ve Kahraman, S. (2016). “Yerel Yönetişim ve Kadın Meclisleri: Karatay Kadın Meclisi Örneği”, Turkish Studies,Cilt 11, Sayı 2, s. 985-999.
• Örselli, E., Bayrakcı, E. ve Kahraman, S. (2017). “Citizen Satisfaction with Municipal Services: The Case of Konya Municipality”, Global Journal of Sociology: Current Issues, Vol. 7, No 1, p. 73-82.
• Özer, M. A. ve Akçakaya, M. (2014). Yerel Yönetimler. Ankara: Gazi Kitabevi.
• Özgökçeler, S. (2014). “Yerel Kalkınmada Etkin Bir Kavram: Yerel Yönetişim”, ʺİş, Güçʺ Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, Cilt 16, Sayı 1, s. 67-82.
• Parlak, B. Sobacı, Z. (2005). Kuram ve Uygulamalarda Kamu Yönetimi. 1. Baskı, İstanbul: Aktüel Yayınları.
• Sobacı, M. Z. (2007). “Yönetişim Kavramı ve Türkiye’de Uygulanabilirliği Üzerine Değerlendirmeler”, Yönetim Bilimleri Dergisi, Cilt 5, Sayı 1, s. 219-235.
• Stoker, G. (1998). “Governance as Theory: Five Proposition”, International Social Science Journal, No 50, p. 1-18.
• Toksöz, F. (2011). İyi Yönetişim El Kitabı. İstanbul: TEPAV Yayınları.
• Toprak Karaman, Z. (2000). “Yönetim Stratejilerindeki Gelişmeler”, Türk İdare Dergisi, Sayı 426, s. 37-53.
• Tortop, N., vd. (2012). Yönetim Bilimi. 9. Baskı, Ankara: Nobel Yayınevi.
• Uysal, Y. ve Atmaca, Y. (2018). “Türkiye’deki Merkezi ve Yerel Yönetim İlişkilerinin Yönetişim Modeli Çerçevesinde Değerlendirilmesi”, Uluslararası Yönetim Akademi Dergisi,Cilt 3, Sayı 1, s. 411-424.
• Wissema, J. G. (2009). Üçüncü Kuşak Üniversitelere Doğru. Çev. N. Devrim ve T. Belge, 1. Baskı, İstanbul: Yaylacık Matbaacılık.
• Yaylı, H. (2015). “Türkiye’de Mahalli İdarelerin Tarihi Gelişimi”, Kemal Görmez (edt.), Yerel Yönetimler (27-81), Ankara: Orion Kitabevi.
• Yücetürk, E. (2002). “Yönetişim Kavramı ve Katılımı Örgütlemede Bir Örnek: Bolu İl Kurultayı”, Yerel Yönetimler Sempozyumu Bildiler Kitabı. Ankara: TODAİE Yayınları, 225-236.
• http://tuik.gov.tr/UstMenu.do?metod=temelist, [Erişim Tarihi: 15.01.2019].
• https://www.autismeacademie.com/cello.html, [Erişim Tarihi: 15.01.2019].