Dil Öğretiminde Kullanılan Yöntemler ve Belâgatin Önemi

Year 2019, Issue: 42, 212 - 218, 01.08.2019

Sonay Ünal

Abstract

Dil öğrenimi gibi dil öğretimi de şüphesiz öğreticiler açısından uzun ve meşakkatli bir süreçtir. Bu süreçte genelgeçer yöntem ve yaklaşımların yanı sıra her öğretici daha olumlu sonuçlar almak adına kendine has yöntemlere de başvurabilir. Ancak dil öğretiminin yöntemsel açıdan belâgata uygun olarak verilmesi oldukça önemli bir husustur. Öğreticiler tarafından hangi yöntem ya da yaklaşım kullanılırsa kullanılsın dil öğretimindeki yegâne amaç öğrenciye öğrenmek istediği dili tüm kullanım şekillerinde okuma, yazma, konuşma ve dinleme ve tüm halleriyle günlük konuşma, akademik kullanım vs. kullanma yetisini kazandırmak olmalıdır. Bu amaç doğrultusunda, dil öğretiminde kullanılan yöntem ve yaklaşımlar çok ve çeşitli olsa da verilen eğitimlerden daha yüksek seviyede verim alınabilmesi için farklı ve yeni yöntemlerin kullanılması da gereklidir. Bununla birlikte dil öğretiminde hangi yöntem veya yaklaşım kullanılırsa kullanılsın her alanda olduğu gibi dil öğretimi gerçekleştirilirken de kullanılan ifadenin muhataba geçebilmesi elzemdir. Muhataba yani öğrenciye doğru ve düzgün ifadeler kullanılarak konuyu anlaması sağlanmadığı takdirde öğretici tarafından dil öğretiminde kullanılan yöntemlerden hangisinin kullanıldığı pek önem arz etmez. Ayrıca öğrenciyi öğrenmek istediği dilde yetkin hale getirmek için yerinde konuşma ve yazma becerileri üzerinde de durulmalıdır. Zira bu durum öğrencinin dile hâkimiyetini sağlayacak, dilin doğru zamanda ve yerinde kullanım alışkanlıklarını öğrenciye kazandıracaktır. Bu doğrultuda belagat dil öğretim yöntem ve yaklaşımlarının temel unsurlarından birisi olarak kabul edilmeli ve dil öğretim sürecinde mutlak suretle bu sanata başvurulmalıdır. Bu bağlamda çalışmamızda dil öğretiminde kullanılagelen başlıca yöntem ve yaklaşımlara yer verildi. Çalışmanın izleyen bölümünde de öğretilen yabancı dilin öğrencilere düzgün ve yerinde kullanılarak dil öğretimin gerçekleştirilmesi hususunun önemi ve gerekliliği üzerinde duruldu

Keywords

Üçüncü Yaş Turizmi, Tekrar Ziyaret Niyeti, Seyahat Motivasyonu, Seyahat Kısıtları

Language Teaching Methods and Significance of Rhetoric

Abstract

Language teaching, like language learning, is undoubtedly a long and toilsome process for the instructors. In this process, along with the de facto methods, each instructor may also apply his or her own methods/approaches to achieve more positive results. Nevertheless, it is very significant that language teaching methods and approaches should be executed in accordance with rhetoric in terms of the procedural way. No matter what method or approach is used by the instructors, the sole purpose in language teaching should be to give the students the abilities to utilize the language, he/she wants to learn, in all ways of use reading, writing, speaking and listening and in all aspects daily speaking, academic use etc... . Even though the teaching methods used for this purpose are many and varied, it is also necessary to use different and new methods in order to obtain a higher level of efficiency. However, whatever method or approach is used in language teaching, it is essential that the expression used in language teaching should have an impact on the interlocutor properly. If the interlocutor or the student is not provided to understand the subject by using correct and decent expressions, it is not important to use which methods are used by the instructor in language teaching. Furthermore, speaking and writing skills should be elaborately dwelled on in order to make the student competent in the language he/she wants to learn. Because this will enable the learner to achieve domination on the language, and to provide the students with the correct and proper use of the language at the right time and place. In this respect, rhetoric should be accepted as one of the basic elements of language teaching methods and approaches and this art should also be consulted in the language teaching process. In this context, in this study, the main methods and approaches used in language teaching were mentioned and in the following section of the study, significance and necessity of the rhetoric in language teaching in order to give the students the habit of proper and conformable use of the language was dwelled on.

Keywords

Language, Language Learning, Language Teaching, Rhetoric

References

• Bolelli, Nusrettin. Belâgat, Beyân-Me’ânî-Bedî İlimleri, İstanbul, M.Ü. İlahiyat Fakültesi Vakfı Yayınları, 2017.
• Değirmençay, Veyis. Fünûn-i Belâgat ve Sınâât-ı Edebî, Ankara, Aktif Yayın Evi, 2014.
• Demirel, Özcan. Yabancı Dil Öğretimi, Ankara, Pegem Akademi, 2014.
• Dikici, Recep. Arapça Belâgat Kaynakları, İstanbul, Ma’ruf Yayınları, 2016.
• Güneş, B. (2016). “Turkish Equivalent of Rhetorical Terminology: Provisions Applicable Terms and Recommended That the Fesahat”, TAED, no: 56, p. 793-806.
• Güneş, F. (2011). “Language Teaching Approaches and Their Applications in Teaching Turkish”, Mustafa Kemal University Journal of Social Sciences Institute, 8 (15): 123-148.
• Kayalı, Y. (2015). “The Grammar-Translation Method and The Usage of Grammar-Translation Method in Teaching of Sanskrit”, Akademik Bakış Dergisi, no: 49, p. 225-235.
• Köktaş, Y. (2002). “Hadislerin Anlaşılmasında Belâgat İlminin Önemi”, Dini Araştırmalar Dergisi, 4 (12): 125-143.
• Larsen-Freeman, Diane. Techniques and Principles in Language Teaching, Oxford, Oxford University Press, 2000.
• Lozarov, Georgi. Suggestology and Outlines of Suggestopedy, New York, Gordon & Breach Publishers, 1978.
• Memiş, M. R. and Erdem, M. D. (2013). “Methods/Usage Features that are Used in Foreign Language Teaching and Critics ”, Turkish Studies, 8 (9): 296-318.
• Mukaddem, A. S. (1392). Tefâvuthâ-i Goftâr ve Niviştâr der Âmûziş-i Mehâret-i Goftâri-i Zebân-ı Fârsî be Gayr-ı Fârsi-i Zebânan. Pijûhişgâh-ı Ulûm-i İnsânî ve Metâlib-i Ferhengî, no: 2, p. 115-140.
• Richards, Jack C. and Rodgers, Theodore S. Approaches and Methods in Language Teaching, Cambridge, Cambridge University Press, 1986.
• Tâhir’ül Mevlevi. Edebiyat Lügatı, İstanbul, Enderun Kitabevi, 1994.