Yeni Diplomatik Yöntemler: Çevre Diplomasisi

Year 2018, Issue: 40, 16 - 31, 01.08.2018

Mustafa Doğan , Betül Çatal

Abstract

Geleneksel Diplomasi yüksek siyasi alan dışında kalan çoğu sorunun çözümüne yeteri kadar odaklanamamaktadır. Bu durumun çözüme ihtiyaç duyan birçok insanlık sorunu için önemli bir eksik olduğu 20. yüzyılın son yarısında anlaşılmaya başlanmıştır. Bu eksiklik sert siyasi ve ekonomik gücün yeniden yorumlanmasına dayalı, daha sivil bir yöntem olan Kamu Diplomasisi’nin ortaya çıkışını hazırlamıştır. Kamu Diplomasisi ve Kamu Diplomasisi prensiplerine oldukça yakın olan diğer diplomatik yöntemler, geleneksel diplomatik teamüllerden birçok noktada ayrılarak hükümetlerin 21. yüzyıldaki alternatif diplomasi dili olmaya başlamıştır.Konularına göre Kültürel Diplomasi, İnsani Diplomasi, Dijital Diplomasi gibi farklı isimlerle anılan diplomatik yöntemlerden biri de Çevre Diplomasisi’dir. Oldukça yeni bir diplomatik yöntem olan Çevre Diplomasisi, çevresel sorunlara uluslararası boyutta ve uluslararası hukuk sınırları içerisinde çözüm arayışında bulunan diplomatik temasları konu almaktadır. Hükümetler Çevre Diplomasisi alanı içerisine giren uluslararası temaslarında, genel olarak Sürdürülebilir Kalkınma kavramının teorik ve pratik yönlerine odaklanmaktadır. Çünkü Sürdürülebilir Kalkınma hali hazırda Dünya’nın çeşitli yerlerinde yaşanan çevreye dayalı sorunların başlıca nedenlerine üç hususta çözüm formülü sunmaktadır. Üç husus genel başlıklar halinde ekonomik, ekolojik ve toplumsal faktörler olarak sıralanmaktadır. Ekonomik faktör üretim/tüketim zinciri, gelir dağılımında adalet, devletlerin gelişmişlik düzeyleri, ekonomik faaliyetlerin gerçekleştirilmesinde doğayla uyumlu yöntemler geliştirme gibi konularla ilgilenir. Ekolojik faktör insanoğlu bu şekilde üretmeye/tüketmeye devam ettiği takdirde doğal dengenin akıbetinin ne olacağıyla, doğal dengeyi olması gereken seviyede tutmak için insanoğlunun hangi yöntemlerle ve ne kadar üretip/tüketmeye devam etmesi gerektiği gibi konularla ilgilidir. Son olarak toplumsal faktör, gelir adaletsizliklerinin, imkânlara erişimde dünya genelindeki eşitsizliklerin, çevresel konulara dair eğitim yetersizliğinin ve buna benzer toplumun yapısından kaynaklanan sorunların çözümüne dair konularla ilgilidir. Her biri ayrı birer alana ait olan bu faktörler, sadece Sosyal Bilimler’i değil Doğa Bilimleri’nin çeşitli mühendisliklerini de ilgilendiren Çevre Diplomasisi çalışmalarının interdisipliner yönünü ortaya koymaktadır.Bu bağlamda; iskeletini Sürdürülebilir Kalkınma kavramına yönelik çalışmaların oluşturduğu Çevre Diplomasisi’ne hükümetlerin özel ve teknik bir önem atfetmesi gerekmektedir. Bu uğurda, hükümetler STK’ların işbirliğinden yararlanmalı, sürdürülebilir kalkınma çalışmalarının pedagojik boyutuna dair planlarını iyi yapmalıdır.

Keywords

Geleneksel Diplomasi, Kamu Diplomasisi, Çevre Diplomasisi, Sürdürülebilir Kalkınma

The New Diplomatic Methods: Environmental Diplomacy

Abstract

Traditional Diplomacy is not sufficiently focused in solutions to most issues outside of the high political field. It has begun to be understood in the last half of the 20th century that this situation is a major deficiency for many humanity problems that need solving. This deficiency has created the emergence of the Public Diplomacy, a more civilian method based on reinterpreting of hard military and economic power. Public Diplomacy and other methods which are very close to the principles of Public Diplomacy have been an alternative diplomatic language of governments in the 21st century by leaving from traditional diplomatic practices in many points. Environmental Diplomacy is one of the diplomatic methods that called with different names by topic, as like Cultural Diplomacy, Humanitarian Diplomacy, Digital Diplomacy. Environment Diplomacy, a rather new diplomatic method is about diplomatic contact that are seeking solutions to environmental problems on an international scale and within international legal boundaries. Governments focus on the theoretical and practical aspects of the concept of Sustainable Development in general, in their international contacts within the field of Environmental Diplomacy. Because, Sustainable Development is offers solution formula in three way to the main reasons of environmental problems in various parts of the world. These three topics are listed in general titles as economic, ecological and social factors. The economic factor deals with issues such as production/comsumption chain, justice in income distribution, levels of development of the states, develop methods compatible with nature in carrying out economic activities. The ecological factor is about issues such as, if mankind continues to produce / consume in this way, what will be the fate of natural equilibrium, what methods and how much human beings should continue to produce/consume in order to keep the natural balance at the required level. Finally, the social factor is about issues such as income inequalities, inequalities around world in accessing opportunities, inadequate education on environmental problems and issues to solve of problems arising from the structure of society.These factors, each of which belongs to a separate field, present the interdisciplinary direction of Environmental Diplomacy studies, which not only deal with Social Sciences but also with the various engineering sciences of Natural Sciences.In this context; The government must attach special and technic importance to the Environmental Diplomacy which formed by studies towards sustainable development concept. For this cause, governments should benefit from the cooperation of NGO’s, and should make good plans for the pedagogical dimension of sustainable development studies

Keywords

Traditional Diplomacy, Public Diplomacy, Environmental Diplomacy, Sustainable Development

References

• Akçadağ, Emine (a-). Avrupa Birliği Sürecinde Kamu Diplomasisi Faaliyetlerinde Sivil Toplum Kuruluşlarının Rolü. http://www.kamudiplomasisi.org/pdf/siviltoplumkuruluslari.pdf, Erişim Tarihi: 06.12.2016.
• Akgül, Urungu (2010). Sürdürülebilir Kalkınma Uygulamalı Antropolojinin Eylem Alanı. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi Antropoloji Dergisi, (24), 133-164.
• Alegöz, Halil İbrahim (2013). Uluslararası İlişkilerde İnsani Diplomasinin Rolü: Türkiye-Somali Örneği, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Fatih Sultan Mehmet Bey Üniversitesi.
• Ali, Saleem H. ve Vladich, Helena Voinov (2016). Environmental Diplomacy. (Editörler: Costas M. Constantinou, Pauline Kerr &Paul Sharp). The SAGE Handbook of Diplomacy. SAGE Publications.
• Arar, Güzin (2006). Çevre Diplomasisi Dediğimiz. Uluslararası Ekonomik Sorunlar Dergisi, (XXIII).
• Aydoğan, Bekir ve Aydın, Hakan (-). Güç Kavramı Kamu Diplomasisi ve Güvenlik. Ekopolitik Uluslararası İlişkiler Masası. Rapor No: 11.02.
• BAÜ (Bahçeşehir Üniversitesi). Dijital Diplomasi Nedir?. http://www.bahcesehir.edu.tr/icerik/4487-dijital-diplomasi-nedir, Erişim tarihi: 14.01.2017.
• Berridge, Geofrey ve Alan, James (2001). A Dictionary of Diplomacy. New York: Palgrave.
• Clarke, Amanda (2015). An Evaluation Of British and Canadia Digital Diplomacy as Policy Change. (Editör: Corneliu Bjola). Digital Diplomacy: Theory and Practice. New York: Routledge New Diplomacy Studies.
• Copeland, Daryl (2013). Digital Techolonogy. (Editör: Andrew F.Cooper). The Oxford Handbook of Modern Diplomacy. United, Kingdoom: Oxford University Press.
• Cummings, Milton C. (2003). Cultural Diplomacy and the United States Government: A Survey. Washington, D.C.: Centre for Arts and Culture, 1-15.
• Çavuş, Tuba (2012). Dış Politikada Yumuşak Güç Kullanımı ve Türk Dış Politikası, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi, Sakarya.
• ÇEKÜL (Çevre ve Kültür Değerlerini Koruma ve Tanıtma Vakfı). Geçmişten Bugüne, Bugünden Geleceğe Uzanmak. http://www.cekulvakfi.org.tr/gecmisten-bugune-bugunden-gelecege-uzanmak, Erişim Tarihi: 18.01.2017.
• Çınar, Yusuf (2014). Diplomasinin Doğuşu ve Gelişimi. (Editörler: Arif Behiç Özcan, Yusuf Çınar). Uluslararası İlişkilerin Temel Kavramları. İstanbul: Hükümdar Yayınları.
• ÇSYP (Çeşme Sürdürülebilir Yaşam Platformu). Hakkımızda. http://www.cesmeplatformu.org/hakkimizda/, Erişim Tarihi: 18.01.2017.
• Djerejian, Edward (2003). Changing Minds Winning Peace: A New Strategic Direction for U.S. Public Diplomacy in the Arab & Muslim World. Report of the Advisory Group on Public Diplomacy for the Arab and Muslim World. http://www.state.gov/documents/organization/24882.pdf, Erişim Tarihi: 2.11.2016.
• Dorsey, Kurk. (-). Environmental Diplomacy. http://www.americanforeignrelations.com/E-N/Environmental-Diplomacy.html, Erişim Tarihi: 13.01.2017.
• Duru, Nükhet (1997). Sürdürülebilir Kalkınmanın Sağlanmasında Katılımın Rolü. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 52(1), 701-715.
• ECDD (Envoy Centre for Digital Diplomacy). What Is Digital Diplomacy. https://envoycentre.wordpress.com/2014/01/22/what-is-digital-diplomacy/, Erişim Tarihi: 14.01.2017).
• Ergin, Feridun (1998). Uluslararası Politika Stratejileri. İstanbul: Güryay Matbaası,.
• Freeman, Chas W. (1993). The Diplomat’s Dictionary. Washington D.C: National Defence University Press.
• Giddens, Anthony (2008). Siyaset, Sosyoloji ve Toplumsal Teori. İstanbul: Metis Yayınları
• Gönlübol, Mehmet (1993). Uluslararası Politika: İlkeler, Kavramlar, Kuramlar. Ankara: Atilla Kitabevi.
• Grincheva, Natalia (2012). Digital Diplomacy Rhetoric: International Policy Frame Transformations in Diplomatic Discourse. Entact Journal Of Cultural Management and Policy, 2(2).
• Güneş, Ahmet M. (2012). Uluslararası Çevre Hukuku Üzerine Bir İnceleme. İÜHFM, LXX(1), 83-114.
• Harris, Jonathan M. (2000). Basic Principles of Sustainable Development. Tufts University Global Development and Environment Instıtute, Working Paper 00-04.
• IFCR (International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies). Humaniterian Diplomacy Policy. http://www.ifrc.org/en/what-we-do/humanitarian-diplomacy/humanitarian-diplomacy-policy/, Erişim Tarihi: 14.01.2017.
• İpek, Enes (2013). Diplomasinin Tarihsel Gelişimi. Deniz Harp Okulu Pusula Dergisi, (75).
• İskit, Temel (2014).Diplomasi. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• KDK (Kamu Diplomasisi Koordinatörlüğü). http://www.kdk.gov.tr
• Kılıç, Selim (2012). Sürdürülebilir Kalkınma Anlayışının Ekonomik Boyutuna Ekolojik Bir Yaklaşım. İ.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi 47(Ekim), 201-226.
• Manheim, Jarol B. (1994). Strategic Public Diplomacy and American Foreign Policy: The Evolution of Influence. New York: Oxford University Press.
• Mazlum, Mahmut (-). Uluslararası İlişkiler ve Kültür: Kültürel Diplomasi. https://www.academia.edu/9064346/Uluslararas%C4%B1_%C4%B0li%C5%9Fkiler_ve_K%C3%BClt%C3%BCr_-_K%C3%BClt%C3%BCrel_Diplomasi, Erişim Tarihi: 13.01.2017.
• Morgenthau, Hans J. (1946). Diplomacy. The Yale Law Journal, 55(5), 1067-1080.
• Nye, Joseph S. (1990). Soft Power. Foreign Policy, (80), 153-171.
• Nye, Joseph S. (2005). Dünya Siyasetinde Başarının Rolü: Yumuşak Güç. (Çeviren: Rayhan İnan Aydın). Ankara: Elips Kitap.
• OALD (Oxford Advanced Learner’s Dictionary). Diplomacy. http://www.oxfordlearnersdictionaries.com/definition/english/diplomacy?q=diplomacy, Erişim Tarihi: 30.06.2015.
• Ötgün, Ömer (-). Kültürel Diplomasi Eğitimi, Uygulamaları ve Yeni Yaklaşımlar. http://www.yenidiplomasi.com/2012/06/kulturel-diplomasi-egitimi-uygulamalar.html, Erişim Tarihi: 14.01.2017.
• Özgüven, Ali (1987). İktisadi Büyüme ve İktisadi Kalkınma. İktisat Fakültesi Mecmuası, 45(1-4), 159-170.
• Özlüer, Ilgın Özkaya (2015). Önsöz: Paris Anlaşması ve Ortak Değerlerin İnşası Sürecinde Hukuk. Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi’nin 21. Taraflar Konferansı: Paris Antlaşması. Ankara: Ekoloji Kolektifi.
• Özmehmet, Ecehan (2008). Dünyada ve Türkiye Sürdürülebilir Kalkınma Yaklaşımları. Journal of Yaşar University, 3(12), 1853-1876.
• Pallemaerts, Marc (1997). Stockholm'den Rio'ya Uluslararası Çevre Hukuku: Geleceğe Doğru Geri Adım mı?. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 52(1), 613-632.
• Purtaş, Fırat (2013). Türk Dış Politikasının Yükselen Değeri: Kültürel Diplomasi. Akademik Bakış Dergisi, 7(13), 1-14.
• Sandre, Andreas (-). E-Diplomacy Beyond Social Media. http://opencanada.org/features/the-think-tank/comments/e-diplomacy-beyond-social-media/, Erişim Tarihi: 13.01.2017.
• Slotman, Julian (-). Diplomacy In The Digital Age. http://www.clingendael.nl/sites/default/files/Summary%20digital%20diplomacy%20roundtable.pdf, Erişim Tarihi: 13.01.2017.
• Snow, Nancy (2009). Rethinking Public Diplomacy. (Editörler: Nancy Snow, Philip M. Taylor). Routledge Handbook of Public Diplomacy. New York: Routledge.
• SYP (Sürdürülebilir Yaşam Platformu). Manifesto. http://www.surdurulebiliryasam.tv/icerik/manifesto, Erişim Tarihi: 18.01.2017.
• TASAM (Türk Asya Stratejik Araştırmalar Merkezi). İnsani Diplomasi Çalıştayı Sonuç Raporu. http://www.tasam.org/tr-TR/Icerik/38012/insani_diplomasi_calistayi_sonuc_raporu, Erişim Tarihi: 14.01.2017.
• TDK (Türk Dil Kurumu). Diplomasi. http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.55927f615d6bb0.12841619, Erişim Tarihi: 13.01.2017.
• Tıraş, Hayrettin. H. (2012). Sürdürülebilir Kalkınma ve Çevre: Teorik Bir İnceleme. KSÜ İİBF Dergisi, 2(2), 57-73.
• Tolunay, Ahmet ve Akyol, Ayhan (2006). Kalkınma ve Kırsal Kalkınma: Temel Kavramlar ve Tanımlar. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, A(2), 116-127.
• Tuch, Hans N. (2003). Communicating with the World: US Public Diplomacy Overseas. New York: St. Martin's Press.
• Tuncer, Hüner (1995). Eski ve Yeni Diplomasi. Ankara: Ümit Yayıncılık.
• Tuncer, Hüner (2006). Küresel Diplomasi. Ankara: Ümit Yayıncılık.
• UNEP (United Nations Environmental Programme). (1992). Rio Declaration on Environment and Development. http://www.unep.org/documents.multilingual/default.asp?documentid=78&articleid=1163, Erişim Tarihi 17.12.2016.
• UNDP (United Nations Development Programme). (2012). Triple Wins for Sustainable Development: Case Studies of Sustainable Development Practice. UNDP.
• UNFCC (United Nations Framework Convention on Climate Change). The Paris Aggrement. http://unfccc.int/paris_agreement/items/9485.php, Erişim Tarihi: 19.01.2017.
• WCED (World Commision on Environment and Development). (1987). Report of the World Commission on Environment and Development: Our Common Future. Oxford University Press.
• Yavilioğlu, Cengiz (2002). Kalkınmanın Anlambilimsel Tarihi ve Kavramsal Kökenleri. C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 3(1), 59-77.
• Yeşilist. Hakkımızda. http://www.yesilist.com/hakkimizda/, Erişim Tarihi: 18.01.2017.
• Yılmaz, Sait (-). Yumuşak Güç ve Evrimi. http://usam.aydin.edu.tr/YUMUSAKGUCVEEVRIMI(4a4j).pdf, Erişim Tarihi: 02.12.2016.