Ebû Hanîfe’nin (ö. 150/767) ilmi kişiliği geçmişten bugüne İslamî ilimlerle iştigal eden herkesin dikkatini çekmektedir. Bu sebeple hadis, fıkıh ve kelam gibi farklı alanlarda yetişmiş kimselerin uzmanı oldukları disiplinlerin bakış açısıyla kaleme aldıkları Ebû Hanîfe’yi konu edinen birçok eser bulunmaktadır. Ebû Hanîfe’nin rivâyet ilmindeki yeri, hadis anlayışı veya hadislerle istidlalde bulunma yönteminin incelendiği araştırmaların yanı sıra rivâyet ettiği hadisleri içeren kitapların varlığı da bilinmektedir. Bu kitapların bazısı doğrudan ona nispet edilirken bazısı da muhtelif kaynaklarda ondan yapılan rivâyetlerin bir araya getirilmesinden müteşekkildir. Ebû Hanîfe’nin sahabeden yaptığı nakilleri içeren eserler ise söz konusu derleme hadis literatüründen olup Ebû Ma‘şer et-Taberî (ö. 478/1085) tarafından hazırlanan el-Ehâdîsu’s-Seb‘a isimli çalışma, ilgili cüzler içerisinde üzerinden durulması gereken nadide örneklerdendir. Eseri kıymetli kılan, Ebû Hanîfe’nin hadislere vukûfiyetinin veya hafızasının zayıf olduğu hatta hadislere değer vermeyip rey’e başvurduğu şeklinde maruz kaldığı tenkitlere cevap niteliği taşımasıdır. Bu bağlamda el-Ehâdîsu’s-Seb‘a, Ebû Hanîfe’nin hadislerle olan meşguliyetinin delili niteliğindeki telifattan sayılabileceği gibi söz konusu eleştirilere objektif yaklaşım sergilemek için güçlü bir argüman olarak da kullanılabilecektir.
The wise personality of Abû Hanifa (d. 150/767) draws the attention of everyone who has been dealing with Islamic sciences from the past to the present. For this reason, there are many works on Abû Hanifa written by people who have grown in different fields such as hadith, fiqh and kalam from the perspective of the disciplines they are experts in. Besides the studies examining the place of Abû Hanifa in the science of narration (al-Riwayah), his understanding of hadiths or his method of deducing with hadiths, the existence of books containing the hadiths he narrated is also known. While some of these books are directly attributed to him, some are composed of gathering the narrations made from him in various sources. The work named al-Ahâdîs al-Sab‘a, prepared by Abu Ma‘shar al-Tabarî (d. 478/1085), among the hadith parts containing the transmissions of Abu Hanifa from the companions (al-Sahabah), is one of the examples on this subject. What makes this work valuable is that it is a response to the criticisms that Abu Hanifa was not aware of hadiths, or that his memory was weak, and that he did not value hadiths and resorted to his own opinion (al-ra'y). In this context, al-Ahâdîs al-Sab‘a can be regarded as evidence of Abu Hanifa's preoccupation with hadiths and can also be used as a strong argument to show an objective approach to these criticisms.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Religious Studies |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | June 30, 2021 |
Submission Date | April 8, 2021 |
Published in Issue | Year 2021 |