Osman Nuri Ergin (1892-1961), Türkiye Cumhuriyeti döneminin ilk şehir tarihçisi olarak tanınmaktadır. Şehir tarihçiliği alanındaki ilk çalışması ise Türkiye'de Şehirciliğin Tarihî İnkişafı adlı eseridir. Ergin'in çalışmaları belediyecilik, şehirleşme, imar, eğitim tarihi, idare ve kurumlar tarihi ve İstanbul üzerine yoğunlaşmaktadır. Çalışma alanının genişliği ansiklopedist bir ilim adamı olduğunu göstermektedir. Bu makalede Ergin'in biyografisi ve ilmî şahsiyeti hakkında bilgi verilecek daha sonrada şehir tarihi alanında ortaya koyduğu çalışmalar (yayımlanan ve yayımlanmayanlar dahil) kronolojik olarak zikredilecek özellikle şehir tarihçiliği alanında yazdığı Türkiye'de Şehirciliğin Tarihî İnkişafı adlı eser merkez alınarak bu eserin özeti ve değerlendirmesi yapılacak ve dergi çalışmalarının (tespit edilebilen kadarıyla) bir bibliyografyası verilecektir. Ergin'in kaynakları şahsî tecrübeler, hususî bilgi ve belgeler, kanunî düzenleme ve yazışmalardır. Bu muazzam eserin ana teması dinî vakıf, cami ve tekkelerin şehir
planlama faaliyetlerinin bir ürünü olduğu yönündedir. Bütün bu tarihi eserler şahıslar
tarafından yapılmıştır ve Ergin bu faaliyetlerin amacının dinî değil dünyevî olduğunu
söylemektedir. Ergin bu eserinde Osmanlı kurumlarıyla Avrupa kurumlarını eş-
zamanlı medeniyet mukayesesi yaparak inceleyen bir tarih metodolojisi takip etmiş-
tir. Ergin’in çalışmaları Türkiye’de şehir tarihi alanındaki ilk kaynaklardan birisidir.
Osman Nuri Ergin (1892-1961), is recognized as the first urban historian of the Turkish Republican Era. His Türkiye'de Şehirciliğin Tarihî İnkişafı (Historical Development of Town Planning in Turkey) is the first work in the field of urban historiography. Ergin is an encyclopedist scholar and his studies are about municipal employment, urbanization, improvement, history of education, history of associations and İstanbul. In this article I present information about Ergin's biography and his scientific personality. His published and unpublished studies on urban history are reviewed chronological. Ergin's sources were his personal knowledge and experiments, private documents, legal codes and correspondences. The main focus of this monumental work on pious foundations, mosques and dervish convents was on town planning activities. Ergin's argument was that the motive of the people who made these buildings was not religious but worldly. Ergin used in his history a method of civilizational comparison, comparing Ottoman and European associations syncronically. Ergin's studies are primary sources on urban history in Turkey.
Other ID | JA92SP72YG |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | September 1, 2005 |
Submission Date | September 1, 2005 |
Published in Issue | Year 2005 Issue: 6 |