Hicrî IV. asrın sonu ile V. asrın başı arasındaki dönem, fıkıh usulünde Zeydî ve
Hanefî usulcülerin ilişkisine dair önemli veriler içerir. Bu dönemde kaleme alınan ilk
Zeydî usul eserlerinde İsâ b. Ebân, Kerhî ve Ebû Abdullah el-Basrî gibi Hanefî
usulcülerden pek çok nakiller mevcuttur. Öte yandan istihsan delililinin yine bu
usulcüler yoluyla Zeydî usulüne geçmiş olması, Zeydî usûl eserleri üzerinde
Hanefîlerin tesirini sorgulamayı gerekli kılmaktadır. Bu makale, konuya giriş
sadedinde bir başlangıç noktası olması düşüncesiyle usûl yazım yöntemi açısından
hicrî VIII.-X. asra ait Zeydî ve Hanefî literatürün değerlendirilmesini hedeflemiştir.
Değerlendirmede, usûl eserlerinin tertibi/sistematiği, usul muhtevasına dâhil edilen
ve edilmeyen konular, kullanılan kavramlar, fürû-i fıkhın esas alınıp alınmaması,
mantık ve kelâm verilerinin kullanılıp kullanılmaması ölçütleri dikkate alınmıştır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | February 14, 2017 |
Submission Date | August 16, 2016 |
Published in Issue | Year 2013 Volume: 11 Issue: 22 |