Bu çalışmada, 1970’li yıllarda Türkiye’deki iktidar ve sinema ilişkilerinin ortaya konulması amaçlanmıştır. 12 Mart Muhtırası ve sonrasında yaşanan şiddet olayları, siyasal kutuplaşma, bir türlü sağlanamayan siyasal istikrar, Kıbrıs Barış Harekâtı sonrasındaki ambargo, petrol fiyatlarındaki yükselme ve piyasada temel ihtiyaç maddelerinin bulunamaması gibi sıkıntıların yaşandığı 1970’ler, sinema alanında da sorunların yaşandığı bir dönemdir. Yeni ortaya çıkan televizyonla rekabet etmek ve filmlere kaynak yaratmak amacıyla tefecilere başvurmak zorunda kalan, seyirci, salon ve hasılat kaybı yaşayan ve bunu aşmak için düşük maliyetli seks ve arabesk filmlerine yönelen sinema, geleneksel aile seyircisini de kaybetmiş ve sektörel bir daralmaya uğramıştır. Ana akım sinemada bunlar olurken sosyalist ve İslamcı söylemi olan ve sinemayı politik hedefleri için bir araç olarak kullanmayı amaçlayan sinema grupları da ortaya çıkmıştır. Devlet ise yaygınlaşan seks ve siyasi filmleri denetim altına almak için yeni yasal düzenlemeler yapma gereği duymuştur. Sanatçılar da bu dönemde hazırladıkları raporlarla sinema alanında çeşitli reform taleplerini dile getirmişlerdir. Disiplinlerarası bir yaklaşımın benimsendiği bu çalışmada, ele alınan konu ve dönemin niteliği dolayısıyla tarihsel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Konuyla ilgili literatürün taranmasına ek olarak bazıları ilk defa bu makalede yayınlanacak olan Kültür Bakanlığı Telif Hakları Genel Müdürlüğü Arşivi ve Cumhurbaşkanlığı Cumhuriyet Arşivi (CCA)’den elde edilen belgelere yer verilmiştir.
In this study, we are aimed to put forward during the 1970’s cinema and power relations in Turkey. The 1970s, in which there were problems such as the violent events experienced in the Memorandum of 12 March and after, political polarization, political stability that could not be achieved, the embargo after the Cyprus Peace Operation, the increase in oil prices and the lack of basic necessities in the market, is a period of problems in the field of cinema. The cinema, which had to apply to loan sharks in order to compete with the newly emerging television and to raise funds for films, lost audience, theater and revenue, and turned to low-cost sex and arabesque films to overcome this, also lost the traditional family audience and underwent a sectoral contraction. While these were happening in mainstream cinema, cinema groups with socialist and Islamist discourse and aiming to use cinema as a tool for their political goals also emerged. The state, on the other hand, felt the need to make new legal regulations in order to control the widespread sex and political films. The artists expressed their demands for various reforms in the field of cinema with the reports they prepared during this period. In this study, an interdisciplinary approach was adopted, the historical research method was used due to the subject and the nature of the period. In addition to the literature review on the subject, documents obtained from the Ministry of Culture General Directorate of Copyright Archives and Presidential Republic Archives (CCA), some of which will be published for the first time in this article, are included.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | December 17, 2020 |
Submission Date | October 9, 2020 |
Published in Issue | Year 2020 Volume: 18 Issue: 36 |