YIELD AND SOME YIELD COMPONENTS OF PEANUT (Arachis hypogaea L.) SPECIES UNDER ŞANLIURFA AND KAHRAMANMARAŞ CONDITIONS AS SECOND CROP

Yıl 1996, Cilt: 5 Sayı: 1, - , 01.03.1996

H. Ahmet Yılmaz Nilgün Bayraktar

Öz

This research was carried out in two locations namely Şanlıurfa and Kahramanmaraş during planting season of 1993. The aim of this study was to determine the adaptation of 18 peanut c.v. in two locations as second crop after wheat harvesting. The experiment was laid out in randomised block design with three replications. The results showed that the highest seed yield was obtained for "PI 25910" (257.3 kg/da) in Kahramanmaraş, while in Şanlıurfa location, 213.4, 203.0, 196.3 kg/da yields were obtained for "75/1073-H", "PI 378017" and "PI 346385" respectively. However 100 seed weight obtained "PI 3780174" 66.6 g in Şanlıurfa conditions, but in Kahramanmaraş conditions the highest 100 seed weight was "PI 269084" of 74.0 g. Whereas the highest oil content was "PI 269084" of 51.4 % in Şanlıurfa, in the second location the highest oil content was "ICGS=5" c.v. of 51.1 %.

Anahtar Kelimeler

Arachis hypogaea L.; peanut; oil content

ŞANLIURFA VE KAHRAMANMARAŞ KOŞULLARINDA II. ÜRÜN YERFISTIĞI (Arachis hypogaea L.) ÇEŞİTLERİNİN VERİM VE BAZI VERİM ÖĞELERİ

Öz

Bu çalışma 1993 yılında Şanlıurfa ve Kahramanmaraş ekolojik koşullarında yürütülmüştür. Çalışmada 18 yerfıstığı çeşidinin tohum, verimi ve verim öğeleri dikkate alınarak, her iki lokasyonda buğday hasatından sonra II. ürün olarak adaptasyonu amaçlanmıştır. Araştırma tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak kurulmuştur. I. lokasyonda (Şanlıurfa) "PI 259510" çeşidi (257.3 kg/da) en yüksek verim sağlanırken II. lokasyonda (K. Maraş) "75/1073-H", "PI 378017" ve "PI 346385" çeşitlerinden sırasıyla 213.4, 203.0, 196.3 kg/da verim elde edilmiştir. I.lokasyonda "PI 378017" çeşidi en yüksek 100 tohum ağırlığını (66.6 g), II. lokasyonda ise "PI 269084" çeşidi en yüksek 100 tohum ağırlığını (74.0 g) vermiştir. Yağ içeriği bakımından "PI 269084" çeşidi I. lokasyonda % 51.4 oranında en yüksek değeri verirken II. lokasyonda "ICGS-5" çeşidi % 51.1 ile en yüksek değeri oluşturmuştur.

Anahtar Kelimeler

Arachis hypogaea L.; yerfıstığı; yağ oranı

Kaynakça

• AGME, Y., 1973. Yerfıstığı Özellikleri ve Yetiştirilmesi. Tarım Bakanlığı Z.İ.G.M.Ö. 140. Nüve Matbaası, 31. S., Ankara ANONİM, 1993. Kahramanmaraş Meteoroloji İstasyonu Kayıtları , K. Maraş.
• ANONİM, 1995. Altıncı Beş Yıllık Kalkınma Planı DPT. Yayın No; 2+74, 52-555. Ankara.
• ARIOĞLU, H.H. ve N. İŞLER, 1990. Çukurova bölgesinde Ana Ürün Olarak Yetiştirilecek Bazı Runner ve Virginia Tipi Yerfıstığı Çeşitleri Üzerinde Bir Araştırma. Ç.Ü.Z.F. (Yüksek Lisans Tezi-Basılmamış). Adana.
• ARIOĞLU, H. 1992. Yağ Bitkileri (Cilt 1) Soya ve Yerfıstığı. Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi Ders Kitabı. No: 35. Adana.
• ARIOĞLU, H., HA YILMAZ. CULLUOĞLU. N. 1994. Kahra-manmaraş Bölgesinde Yerfıstığı Yetiştirebilme Olanakları Üzerinde Araştırmalar. E.Ü.Z.F. Tarla Bitkileri Bölümü Tarla Bitkileri Bilimi Derneği.
• TÜBİTAK ve ÜSİGEM Cilt 1 Agronomi bildirileri s: 193-197 Bornova/İzmir. BAYDAR, H. 1992. Yerfıstığı (Arachis hypogaea L.) Çeşitlerinde Bazı Agronomik ve Kalite Özellikleri. A.Ü.Z.F. (Yüksek Lisans Tezi-Basılmamış), Ankara.
• EMİROĞLU, M., 1993. Bitkisel Yağ Sanayimiz, Tarım ve Köy İşleri Bakanlığı Dergisi. Sayı 87. Ankara.
• EMİROĞLU, S.H ve R. MARQUARD, R. 1984. Productivity and quality Properties of turkish Peanut Selections in Comparision to International Varieties. Fette seifen Anstrichm 86: p. 103-107.
• GIBBONS, R.W., AH. BUNTING, ve SMARTT, J. 1972. The Classifıcition of Varieties of Ground nut (Arachishypogaea L.) Euphytica 21: p. 78-85.
• GÜZEL, E., ve Y. ZEREN, 1982. Çukurova Bölgesinde Yerfıstığı Mekanizasyon Kriterlerinin Saptanması. Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarımsal Mekanizasyon Bölümü. (Doktora Tezi-Basılmamış) Adana.
• HELALOĞLU, C, 1986. Harran Ovasında Ana ve İkinci Ürün Olarak Yetiştirilebilecek Yerfıstığı Çeşitleri. T.O.K. Bakanlığı, K.H.G.M. Köy Hizmetleri Araştırma Enst. Müdürlüğü Yayınları, Genel Yayın No: 15 rapor seri no: 13, Şanlıurfa.
• KAYGANAC1, C. 1978. Meksika Menşeili Buğdaylardan Sonra 2. Ürün Olarak Yerfıstığı Ekimi Projesi. Akdeniz Bölge Zirai Araştırına Enst. Yaşın No: 15. Antalya.
• KONSTANTINOUS, K., S. RATKOVIC, KAPOR, S. 1973. Fatty Acid Composition of Sunflower (H. annus) Varieties and F1 Plants. Proc. The 6th Int. Sunflower Conf. p. 22-24 July. Bucharest-Romania.
• MARQUARD, R., 1980. Einfluss von Standart Factoren und Spezifschen Kümakonstelationen Auf Feld Gehald. Fel dsaurezusamensetzung und tokopherol gehald von raps.
• sonnen blumen, soja und cinhabilitations serift an de universitat 80: p. 100-105, Gisessen.
• MUGANLI, A., A., BÖLÜK, C. KAYGANACI, C. ve İPKİN, M., 1986. Yerfıstığı Çeşit geliştirme. A.T.A.E. Md. Araştırma Özetleri (1979-85), Yayın No: 9, 2 s, Antalya.
• ÖĞÜTÇÜ, Z., 1969. Yerfıstığı ve Ziraati. Türkiye Ticaret Odaları, Sanayi Odaları ve Ticaret Borsaları Birliği Matbaası, 1969 Ankara.
• ÖNEMLİ, F. 1990. Bazı Yerfıstığı Çeşitlerinin Tarımsal Özellikleri Üzerinde Araştırmalar. Trakya Üniversitesi Fen Bilimleri Enst. (Yüksek Lisans Tezi-Basılmamış), Tekirdağ.
• TAİKIN, S., 1975. Çukurovada Buğdaydan Sonra Yetiştirilebilecek Bazı Bitkiler. Tarsus Bölge Topraksu. Araştırma Enst. Müd. Yayınları, Gç Yayın No: 68 Rapor Seri no: 24 Tarsus.
• WYNNE, J.C. ve W.C. GREGORY, 1981. Peanut Bereding. Advences in Agronomy 34: p. 39-68.