With the decline of Anatolian Seljuks State, predominance conflict of IlkhanidMamluk had been arised in Anatolia. After the murdering of Mu’in al-din Sulayman Parwana, Ilkanids ruled the Anatolia by the assigned managers. By capturing the Anatolia which was extremely important in terms of security of Egypt and Syria regions, Mamluk’s ruler Baibars aimed both to meet the cash needs of the state and to protect the capital Cairo and the Syria’s administrative center of Damascus against to Ilkhanids. He returned from Anatolia from where he moved for his purpose by misfiring. The Mamluk’s Anatolian policy of which the bases were done by Baibars was turned into perceptible achievements in the period of Qalawun. Historically important border (sugur) cities as Kahta, Behisne and Gerger were passed to the contol of Mamluk. With the entering of Kal’at al-Rum which was one of the great cities on the Euphrates route under the Mamluk’s predominace, the conflict between Ilkhanids and Mamluks began again. Since the borders of Mamluk was extended over Melitene, Ilkhanids took serious precautions. In this period, Melitene was used as a patrol against to potential attacks from Mamluk and a military base for military actions to this state. Mamluk’s ruler al-Malik al-Nasir Muhammad sent in the troops to Melitene for holding the attacks to Kal’at al-Rum from Melitene. The army of Mamluks which was composed of the military forces of Egypt, Damascus, Safed, Tripoli, Hims (Emesa) and Hama was moved to Melitene under the leadership of the governor of Damascus’s Saif al-din Tengiz. After the city being seized and pillaged for three days, the rulers were taken captured. Ilkhanid’s commander (Noyin-i Azim) Amir Choban rapidly returned in his fief, Melitene, and provided the security of the city with the restoration of it
Türkiye Selçuklu Devleti’nin zayıflamasıyla Anadolu’da İlhanlı-Memlük hâkimiyet çatışması yaşandı. İlhanlılar, Mûineddîn Süleyman Pervâne’nin öldürülmesinden sonra Anadolu’ya atadıkları yöneticiler vasıtasıyla bölgeyi yönettiler. Memlük Sultanı Bey Bars (Bey Pars), Mısır ve Suriye bölgelerinin güvenliği bakımından son derece önemli olan Anadolu’yu ele geçirerek bir taraftan devletinin nakit ihtiyacını karşılamak diğer taraftan başkent Kahire’yi ve Suriye’nin idarî merkezi Dımaşk’ı rakip güç İlhanlılara karşı korumayı hedefliyordu. Bu amaçla hareket ettiği Anadolu’dan istediğini elde edemeden döndü. Temellerini Bey Bars (Bey Pars)’ın attığı Memlüklerin Anadolu politikası, Klavun döneminde somut başarılara dönüştü. Kâhta, Behisne, Gerger gibi tarihî sugûrun önemli kentleri Memlük kontrolüne geçti. Fırat güzergâhı üzerindeki büyük şehir Kal’at er-Rûm’un da Memlük hâkimiyetine girmesiyle İlhanlı-Memlük çatışması yeniden kaçınılmaz bir hâl aldı. Memlük sınırlarının Malatya’ya kadar dayanması İlhanlıları ciddî tedbirler almaya itti. Malatya, bu dönemde Memlüklardan gelecek olası saldırılara karşı bir karakol ve bu devlete karşı yapılacak askerî hareketler için bir üs olarak kullanıldı. Memlük hükümdarı el-Melik en-Nâsır Muhammed, Malatya’dan yapılan saldırıları kesin olarak durdurmak amacıyla Malatya’ya asker sevk etti. Mısır, Dımaşk, Safed, Trabulus, Hıms ve Hama kuvvetlerinden oluşan Memlük ordusu Dımaşk Nâib es-Saltanası Seyfeddîn Tengiz/Deniz mukaddemliğinde Malatya’ya hareket etti. Şehir üç gün kuşatılıp yağmalandıktan sonra yöneticileri esir edildi. İlhanlı Emiri Çoban, iktâı olan Malatya’ya süratle dönerek şehri imar ile güvenli hale getirdi
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Mayıs 2014 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2014 Cilt: 33 Sayı: 55 |